Лібацыя

Бочачкі з сакэ ў Святыні Іцукусіма

Лібацыя (паліванне) з'яўляецца часткай рэлігійнага рытуалу ахвярапрынашэння. Лібацыя з'яўляецца «бяскроўным» ахвярапрынашэннем (гэта значыць ахвяруюцца віно, мёд, вада і інш.) і характэрная амаль для ўсіх старажытных рэлігій.

Існуюць сведчанні аб старажытных паліваннях у Месапатаміі, Егіпце, на Крыце і ў Індыі. У Бібліі лібацыя згадваецца ў кнігах Быцця (Якаў у Вефілі прыносіць у ахвяру алей), Лічбаў (паліванне рэгламентуецца з іншымі ахвярапрынашэннямі), 2-м пасланні да Цімафея (ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, у славянскім перакладзе: «Азъ же убо жренъ бываю»). У Старажытнай Грэцыі і Старажытным Рыме лібацыі ўжываліся вельмі шырока, не толькі падчас ўрачыстых рытуалаў, але і на пірах і сімпосіях. Герон Александрыйскі нават апісаў канструкцыю асаблівага аўтамата для паліванняў. У Азіі такога роду ахвяры распаўсюджаныя ў шаманізме, будызме і сінтаізме, у Амерыцы — у індзейскіх рэлігіях. Яны характэрныя і для перажыткаў культу продкаў у сучаснай Расіі, напрыклад, для старавераў.