Л’Анс-о-Медаўз

Славутасць
Л’Анс-о-Медаўз
51°35′43″ пн. ш. 55°31′52″ з. д.
Краіна	Канада
Месцазнаходжанне	Правінцыя Ньюфаўндленд і Лабрадор
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нацыянальны гістарычны парк Л’Анс-о-Медаўз*
L'Anse aux Meadows National Historic Site**
Сусветная спадчына ЮНЕСКА
Краіна	Канада
Тып	Культурны
Крытэрыі	vi
Спасылка	4
Рэгіён***	Еўропа і Паўночная Амерыка
Гісторыя ўключэння
Уключэнне	1978  (2 сесія)
* Міжнародная канвенцыя «ЮНЕСКА» ** Назва ў афіцыйным англ. спісе *** Рэгіён па класіфікацыі ЮНЕСКА

Л’Анс-о-Медаўз (скаж. англ.: L'Anse aux Meadows ад фр.: L'Anse-aux-Méduses, літар. «бухта медуз») — гісторыка-археалагічны помнік на тэрыторыі правінцыі Ньюфаўндленд і Лабрадор (Канада), дзе, паводле даных раскопак, існавала першае ў Паўночнай Амерыцы і Заходнім паўшар’і еўрапейскае паселішча вікінгаў канца XI стагоддзя. Гэта таксама было самае заходняе паселішча вікінгаў.

Да таго як паселішча было адкрыта, нарвежскі даследчык Хельгэ Маркус Інгстад на працягу шматлікіх гадоў спрабаваў адшукаць зямлю, якая ў сагах значылася як «Вінланд». Знайсці гэта паселішча Інгстад чакаў на вялікай адлегласці — ад Гудзонава праліва на поўначы да заліва Святога Лаўрэнція на поўдні, і нават яшчэ да нью-ёркскага Лонг-Айленда. Урэшце ў 1960 годзе даследчыка чакаў поспех. Ці з’яўляюцца гэтыя раскопкі паселішчам, заснаваным Лейфам Эрыксанам прыблізна ў 1003 годзе, дагэтуль застаецца загадкай.

Раскопкі

Французскія пасяленцы, якія прыбылі на тэрыторыю будучага Квебека, са здзіўленнем даведаліся ад іракезаў пра існаванне загадкавага Каралеўства Сагеней, дзе нібыта жылі людзі з белай скурай і светлымі валасамі, якія мелі шмат золата і мяхоў. Спробы адшукаць каралеўства апынуліся беспаспяховымі; пазней у яго гонар быў названы горад Сагеней у Квебеку.

У 1960-х гадах у невялікім рыбацкім пасёлку Л’Анс-о-Медаўз на востраве Ньюфаўндленд, які ў XVI—XVII стагоддзях нанова абжывалі французы і брытанцы, якія змянілі іх, было выяўлена 8 зямлянак і кузня. Бронзавыя зашпількі, жалезныя заклёпкі і іншыя прадметы, знойдзеныя падчас раскопак, адправіліся на выстаўку ў Вашынгтоне і Нью-Ёрк пад называннем «Вікінгі: Паўночна-Атлантычная сага».

Паводле здагадак навукоўцаў, вікінгі, якія заснавалі паселішча ў Л’Анс-о-Медаўз, прыбылі з суседняй Грэнландыі, дзе Эрык Руды незадоўга да гэтага (987) заснаваў калонію нарманаў. Паводле ацэнак, на Ньюфаўндлендзе жыло не больш за 50-100 чалавек, якія ўжо праз некалькі гадоў пакінулі востраў.

Калонія скандынаваў на востраве Грэнландыя апынулася больш даўгавечнай, праіснаваўшы каля 5 стагоддзяў, але з-за пахаладанні клімату, а таксама іншых невядомых навуцы фактараў, знікла ў канцы XV — пачатку XVI стагоддзяў. У XIII стагоддзі, у перыяд яе росквіту, колькасць скандынаваў у Грэнландыі, мабыць, дасягнула 5 тысяч чалавек.