Мікалай Сямёнавіч Ляскоў

Мікалай Сямёнавіч Ляскоў
руск.: Николай Леско́в
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	М. Стебницкий
Дата нараджэння	4 (16) лютага 1831
Месца нараджэння	Q23879935?, Арлоўскі павет[d], Арлоўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	21 лютага (5 сакавіка) 1895 (64 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Пахаванне	Літаратарскія масткі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, журналіст, раманіст, драматург, празаік, публіцыст, навэліст
Жанр	аповесць, апавяданне, нарыс і skaz[d]
Мова твораў	руская
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Сямёнавіч Ляскоў (руск.: Никола́й Семёнович Леско́в; 4 [16] лютага 1831, сяло Гарохава, Арлоўская губерня — 21 лютага [5 сакавіка] 1895, Санкт-Пецярбург) — рускі пісьменнік, публіцыст, літаратурны крытык. Доўгі час публікаваўся пад псеўданімам Сцябніцкі.

З 16 гадоў пачаў працаваць чыноўнікам у Арле, затым у Кіеве. Некалькі гадоў быў памочнікам кіраўніка буйнымі маёнткамі, шмат ездзіў па краіне. У 1861 годзе перасяліўся ў Пецярбург. Пісьменніцкую дзейнасць пачаў з артыкулаў і фельетонаў. У 60-я гг. Ляскоў стварае шэраг выдатных рэалістычных апавяданняў і аповесцяў: «Згаслая справа» (1862), «З’едлівы» (1863), «Жыціе адной бабы» (1863), «Лэдзі Макбет Мцэнскага павета» (1865), «Ваяўніца» (1866) і інш., у якіх шырока паказана рускае жыццё. У той жа час адзін з ранніх артыкулаў Ляскова (1862) — пра пецярбургскія пажары — паслужыла пачаткам яго працяглай палемікі з рэвалюцыйнай дэмакратыяй. Апавяданне «Аўцабык» (1863), раманы «Няма куды» (1864; пад псеўданімам М. Сцябніцкі) і «Абыдзены» (1865) скіраваны супраць «новых людзей»; Ляскоў спрабуе даказаць марнасць і беспадстаўнасць намаганняў рэвалюцыйнага лагера, стварае шаржавыя тыпы нігілістаў — у аповесці «Загадкавы чалавек» (1870) і асабліва ў рамане-пасквілі «На нажах» (1870—1871).