Нонсэнс

Гэты артыкул аб філасофскім і філалагічным тэрміне «нонсэнс». Аб біялагічным тэрміне гл. Нонсэнс, біялогія.

Нонсэнс (англ.: nonsense, лац.: non — няма і лац.: sensus — сэнс) — выказванне (радзей — дзеянне), пазбаўленае сэнсу або самаадсутнасць сэнсу, бяссэнсіца. Разнавіднасць алагізму або лагічнай памылкі. Тэрмін «нонсэнс» вельмі блізкі па сэнсу да тэрміна абсурд (недарэчнасць, нязгоднасць).

Паколькі лагічна бессэнсоўныя выказванні (напрыклад, самасупярэчнасць або іншая лагічная памылка) робяць вызначаны эстэтычны эфект, нонсэнс выкарыстоўваецца ў мастацтве (напрыклад, ён з'яўляецца асновай рытарычнай фігуры аксюмарана). У англійскай літаратуры існуе цэлы мастацкі кірунак, які эксплуатуе гэта прыём — літаратура нонсэнсу. Да яе належалі Эдвард Лір і Льюіс Кэрал. Да твораў першага адносяць «Кнігу нонсэнсу» (1846), якая ўтрымлівае лімерыкі.

У сучаснай філасофіі (у постмадэрнісцкім яе варыянце) тэрмін пераасэнсоўваецца: нонсэнс з'яўляецца поўнай адсутнасцю назаўжды зададзенага сэнсу. Менавіта таму ён з'яўляецца ўмовай магчымасці сэмантычнага руху як такога (гэта значыць стварэнні сэнсу).

Гл. таксама

• Генератар тэксту

Літаратура

• Дж. Колоннезе. Нонсенс как форма комизма Архівавана 17 чэрвеня 2008. // Логический анализ языка. Языковые механизмы комизма. М.: Изд-во «Индрик», 2007, с. 254—262.