Сабор

Сабо́р — (стараслав. Съборъ, Сборъ, соборъ) — збор, збіранне.

Хрысціянства

Сабор (храм) — галоўны (саборны) хрысціянскі храм епархіі, горада ці манастыра, у якім набажэнствы здзяйсняюцца вышэйшай духоўнай асобай (патрыярх, архіепіскап і т. д.).
Сабор царкоўны — сход прадстаўнікоў цэркваў для вырашэння пытанняў веравучэння, рэлігійнага і маральнага жыцця, прылады, кіравання і дысцыпліны веравызнання хрысціянскага грамадства (напрыклад, Ахенскія царкоўныя саборы, Парыжскія царкоўныя саборы). Вылучаюць:
- Сусветны сабор — сход прадстаўнікоў усіх памесных самастойных цэркваў; вярхоўны аўтарытэт па пытаннях веравучэння і царкоўнага ўладкавання.
- Памесны сабор (часам званыя «прыватнымі») — сход епіскапаў і іншых іерархаў мясцовай царквы або пэўнай яе вобласці.
- Архірэйскі сабор — тэрмін, які выкарыстоўваецца ў Рускай праваслаўнай царквы з другой паловы XX стагоддзя для абазначэння Памеснага сабора, у якім удзельнічаюць выключна епіскапы. Да XX стагоддзя звычайна выкарыстоўваўся тэрмін «сабор архіпастыраў».
Сабор (хрысціянскае свята) — свята, прысвечанае групе святых, напрыклад Сабор беларускіх святых.
Сабор (іканапіс) — кампазіцыя, якая ўключае некалькі фігур, аб'яднаных па прынцыпе іх ўзаемасувязі, напрыклад, Сабор арханёлаў, Сабор Богамаці і г.д.^[1].

Прадстаўнічы орган

Сабор (часам Сабар) — прадстаўнічы орган у славянскіх дзяржавах:

Земскі сабор — парламент, вышэйшая саслоўна-прадстаўніцкая ўстанова Маскоўскай дзяржавы з сярэдзіны XVI да канца XVII стагоддзя, сход прадстаўнікоў усіх пластоў насельніцтва (акрамя прыгонных сялян) для абмеркавання палітычных, эканамічных і адміністрацыйных пытанняў. Дзейнічалі з сярэдзіны XVI стагоддзя на працягу 150 гадоў.
Харвацкі Сабар (харв.: Hrvatski sabor) — назва парламента ў сучаснай Харватыі.