Спектрограф
Выгляд
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/%D0%A1%D1%85%D0%B5%D0%BC%D0%B0_%D1%81%D0%BF%D0%B5%D0%BA%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B0_%D1%81_%D0%B4%D0%B8%D1%84%D1%80%D0%B0%D0%BA%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B9_%D1%80%D0%B5%D1%88%D0%B5%D1%82%D0%BA%D0%BE%D0%B9.png/220px-%D0%A1%D1%85%D0%B5%D0%BC%D0%B0_%D1%81%D0%BF%D0%B5%D0%BA%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B0_%D1%81_%D0%B4%D0%B8%D1%84%D1%80%D0%B0%D0%BA%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B9_%D1%80%D0%B5%D1%88%D0%B5%D1%82%D0%BA%D0%BE%D0%B9.png)
Спектро́граф[1] (ад спектр і грэч. γραφω — пішу) — аптычная прылада, у якой прыёмнік адначасова рэгіструе працяглыя часткі аптычнага спектру.
Спектр у спектрометры фарміруецца на факальнай паверхні аптычнай сістэмы прыбора з дапамогай прызмы, дыфракцыйнай рашоткі і інш. У якасці прыёмнікаў выпраменьвання выкарыстоўваюць фатаграфічныя матэрыялы, шматэлементныя лінейныя прыборы з зараднай сувяззю, электронна-аптычныя пераўтваральнікі.
Выкарыстоўваюцца спектрографы пераважна ў мэтах навуковых і прамысловых даследаванняў спектраў рэчываў, у астранамічных даследаваннях уласцівасцей і руху аб’ектаў.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Спектрограф // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 108. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Спектрограф // Физический энциклопедический словарь. / Главный редактор А. М. Прохоров. — М.: Советская энциклопедия, 1983. (руск.)
- Спектрограф // Физическая энциклопедия. В 5-ти томах. / Главный редактор А. М. Прохоров. — М.: Советская энциклопедия, 1988. (руск.)
- Спектрограф // Астрономічний енциклопедичний словник / За загальною редакцією І. А. Климишина та А. О. Корсунь. — Львів, 2003. — С. 448. — 547 с. — ISBN 966-613-263-X. (укр.)