Стэгацэфалы
Стэгацэфа́лы[1], панцырнагаловыя[1], покрыўначарапныя[1] (Stegocephalia — «панцырнагаловыя») — выкапнёвыя земнаводныя, адны з першых пазваночных, якія выйшлі ў канцы дэвону на сушу. Драпежнікі.
Продкамі стэгацэфалаў з’яўляліся касцявыя рыбы, якія мелі дадатковыя органы дыхання ў выглядзе лёгачных мяшкоў. Жылі ў балотах, лагунах, забалочаных лясах. Да сцэгацэфалаў адносяць батрахазаўраў, вымерлыя атрады падкласу лепаспандыльных і лабірынтадонтаў[1]. Найбольш блізкія да стэгацэфалаў кісцяпёрыя рыбы, шкілет якіх мае шмат падобных рыс са шкілетам стэгацэфалаў. Стэгацэфалы вымерлі ў пачатку мезазою.
Даўжыня складала ад 10 см да 3—4 м[1]. Тулава ўкрыта касцянымі шчыткамі, чэрап зверху — масіўнай касцяной пласцінай.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Стэгацэфа́лы, панцырнагаловыя, покрыўначарапныя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 229. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Michel Laurin Phylogeny of stegocephalians Архівавана 20 снежня 2003. (англ.)
- http://www.paleofile.com/Demo/Mainpage/Taxalist/Labyrinthodon.htm
- http://www.paleofile.com/Demo/Mainpage/Taxalist/Reptilomorpha.htm
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Таксанамія | |
| Нарматыўны кантроль | Microsoft: 2780138210 |
