Прагляд зыходнага тэксту старонкі Чак Паланюк

{{Пісьменнік
| Арыгінал імя   = {{lang-en|Chuck Palahniuk}}
| Імя пры нараджэнні = Чарлз Майкл Паланік
| Дэбют = [[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]
| Прэміі = [[1997]] '''Pacific Northwest Booksellers Association Award''' (за «Байцоўскі клуб»)<br />
1997 '''Oregon Book Award for Best Novel''' (за «Байцоўскі клуб»)<br />
[[2003]] '''Pacific Northwest Booksellers Association Award''' (за «''[[Калыханка (раман)|Калыханка]]''»)
}}
'''Ча́рльз Ма́йкл «Ча́к» Пала́нюк''', або '''Паланік''' ({{lang-en|Charles Michael «Chuck» Palahniuk}} [ˈpɔːlənɪk];<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#How%20do%20you%20pronounce%20palahniuk|title=Chuck Palahniuk F.A.Q.|work=How do you pronounce Palahniuk?|publisher=Афіцыйны сайт Чака Паланіка|accessdate=2011-05-13|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/619JwXh6c?url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#How%20do%20you%20pronounce%20palahniuk|archivedate=23 жніўня 2011|url-status=dead}}</ref> {{comment|нар.|нарадзіўся}} [[21 лютага]] [[1962]], {{не перакладзена 5|Паска (Вашынгтон)|Паска|en|Pasco, Washington}}, [[Вашынгтон (штат)|Вашынгтон]], [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]]) — сучасны [[Злучаныя Штаты Амерыкі|амерыканскі]] [[сатыра|сатырычны]] [[пісьменнік]] і {{не перакладзена 5|Фрылансер|вольны|be-tarask|Фрылянсэр}} [[журналіст]], які жыве ў [[Портленд (Арэгон)|Портлендзе (Арэгон)]]. Найболей вядомы як аўтар адзначанай мноствам прэмій кнігі «[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]», па якой у [[1999]] годзе [[Дэвід Фінчэр|Дэвідам Фінчэрам]] быў зняты [[Байцоўскі клуб (фільм)|аднайменны фільм]]. Мае [[Украінцы|ўкраінскія]] карані.

== Прозвішча ==
[[Файл:Бійцівський клуб.jpg|thumb|200px|left|Вокладка ўкраінскага выдання ''«[[Байцоўскі клуб, раман|Байцоўскага клубу]]»'', дзе сустракаецца прозвішча ''«Палагню́к»'', зверху ўверх нагамі ''«Паланік»''.]]
Існуюць розныя варыянты вымаўлення прозвішча ''«Palahniuk»''. Сапраўды, на тэрыторыі [[Украіна|Украіны]], яно вымаўляецца як ''«Палагню́к»'', захаваўшы ўсе традыцыі. Пераклад ''«[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскага клуба]]»'' на [[Украінская мова|ўкраінскую мову]] першапачаткова захаваў прозвішча менавіта як ''«Палагню́к»'', дэманструючы ўкраінскасць амерыканскага пісьменніка.

Чак у інтэрв’ю ''«[[The Guardian]]»'' сказаў, што яго прозвішча варта прамаўляць: Paula-nick (Пала-нік)<ref>«[http://books.guardian.co.uk/departments/generalfiction/story/0,6000,1176928,00.html „It’s Paula-nick“]». ''Guardian Unlimited''. [[2004]]-03-24.</ref>. На яго афіцыйным вэб-сайце размешчана сямейная легенда, згодна з якой так вымаўляць сваё прозвішча вырашылі яго бабуля і дзядуля Пола ({{lang-en|Paula}}) і Нік ({{lang-en|Nick}}), імёны якіх былі сугучныя прозвішчу.

{{Пачатак цытаты}}
Так шмат Паланікаў выдалілі літары з прозвішча. Мы захавалі ўсе літары, але мы, верагодна, вымаўляем яго горш. Стары свет вымаўляе яго як PAH-la-NYOOK
{{oq|en|So many Palahniuks drop letters from the name. We kept all the letters but we probably say it the worst. The 'Old World' pronunciation is PAH-la-NYOOK}}
{{Канец цытаты}}

У інтэрв’ю расійскаму выданню ''«{{нп3|Известия|Известия|ru|Известия}}»'', Чак распавёў такую гісторыю:
{{Пачатак цытаты}}
Аднойчы бацькі павялі нас на могілкі, дзе пахаваныя нашы дзед і бабка. Да таго часу, пакуль мы з братам і сёстрамі не ўбачылі надмагіллі, мы паняцця не мелі, як звалі нашых бабку і дзеда. У гэты момант — які павінен быць поўны смутку і павагі — мы ўбачылі дзіўнае супадзенне. Мая сям’я заўсёды прамаўляла нашу прозвішча як «Пала-Нік» і аказалася, што так клікалі нашых бабулю і дзядулю. Гэта нас так рассмяшыла (нам тады было ад 7 да 12 гадоў). Паколькі нашы бацькі былі ў некалькіх кроках, бацька прынёс кветкі на магілу, то мы стрымліваліся, як маглі, каб яны нас не пачулі.
{{oq|ru|Однажды родители повели нас на кладбище, где похоронены наши дед и бабка. До тех пор пока мы с братом и сестрами не увидели надгробия, мы понятия не имели, как звали наших бабку и деда. В этот момент — который должен быть полон печали и уважения — мы увидели странное совпадение. Моя семья всегда произносила нашу фамилию как "Пола-Ник" и оказалось, что так звали наших бабушку и дедушку. Это нас так рассмешило (нам тогда было от 7 до 12 лет). Поскольку наши родители были в нескольких шагах — отец принес цветы на могилу, то мы сдерживались, как могли, чтобы они нас не услышали.}}
{{Канец цытаты}}

== Біяграфія ==

=== Да кар’еры ===
Нарадзіўся ў {{нп3|Паска, Вашынгтон|Паска|en|Pasco, Washington}}, [[Вашынгтон (штат)|Вашынгтон]], у сям’і Кэрал і Фрэда Паланіка і вырас у вагончыку ў горадзе {{нп3|Бербанк, Вашынгтон|Бербанк|en|Burbank, Washington}}. Калі Чаку было 14 гадоў, бацькі разышліся і сталі жыць асобна. Пазней яны развяліся, таму часта пакідалі яго і яшчэ трох братоў з дзядулем і бабуляй па матчынай лініі на іх ранча ва ўсходняй частцы штата Вашынгтон<ref>{{cite web|url=http://www.villagevoice.com/1999-10-12/books/extreme-sport/|title=Extreme Sport|author=Emily Jenkins.|date=12 кастрычніка 1999|work=An Interview with Thrill-Seeking Novelist Chuck Palahniuk|publisher=[[The Village Voice]]|accessdate=2011-05-13|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/619Jx73qH?url=http://www.villagevoice.com/1999-10-12/books/extreme-sport/|archivedate=23 жніўня 2011|url-status=dead}}</ref>. Дзед Паланіка быў [[Украінцы|украінцам]], які эміграваў у [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]] праз [[Канада|Канаду]] і застаўся ў [[Нью-Ёрк]]у ў [[1907|1907 годзе]]. Сам Чак [[Украіна|Украіну]] не наведваў, хоць там жыве яго брат<ref>{{cite web|url=http://www.izvestia.ru/culture/article1703451/|title=Я сапраўды хадзіў у групы падтрымкі для невылечна хворых|author=Наталля Качаткова.|date=29 красавіка 2005|publisher=[[Известия]]|accessdate=2011-05-13|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/619Jy2YXE?url=http://www.izvestia.ru/news/302145|archivedate=23 жніўня 2011|url-status=live}}</ref>. У 2009 годзе маці Паланіка памерла ад раку<ref>{{cite web|url=http://www.irishtimes.com/newspaper/features/2011/1005/1224305251872.html|title=For the Hell of it|author=Jonathan Cape.|date=5 кастрычніка 2011|publisher=[[The Irish Times]]|accessdate=2011-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQx7YTu0?url=http://www.irishtimes.com/newspaper/features/2011/1005/1224305251872.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

У 1986 года Чак скончыў факультэт журналістыкі Арэгонскага ўніверсітэта ў [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]]. Падчас вучобы ў каледжы працаваў стажорам на Нацыянальным [[National Public Radio|Грамадскім радыё KLCC]] ў горадзе [[Юджын (Арэгон)|Юджын]], [[Арэгон|штат Арэгон]]. Неўзабаве ён пераехаў у [[Портленд (Арэгон)|Портленд]], дзе некаторы час пісаў для мясцовай газеты<ref name="АСТ">{{cite web|url=http://www.kommersant.ru/doc/770896?isSearch=True|title=Непераадольныя дзівацтвы|author=Ганна Нарінская.|date=2007-06-04|publisher=[[Коммерсантъ-Власть]]|accessdate=2012-10-01|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQx8QRQI?url=http://www.kommersant.ru/doc/770896|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Пачаўшы працаваць на кампанію ''«{{нп3|Freightliner|Freightliner|en|Freightliner}}»'' механікам па дызелям, ён таксама пісаў навучальныя кіраўніцтва па рамонце грузавікоў і займаўся патроху журналісцкай практыкай ''(праца, да якой ён яшчэ вернецца, нават пасля кар’ернага ўзлёту)''. Пасля выпадковага наведвання бясплатнага семінара, які праводзіўся арганізацыяй ''«{{нп3|Landmark Education|Landmark Education|en|Landmark Education}}»'', Паланік пакінуў працу журналіста ў [[1988|1988 годзе]]<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2005/may/08/fiction.chuckpalahniuk|title=Fright club|author=Sean O'Hagan.|date=8 мая 2005|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-10-30|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHMUnYL?url=http://www.guardian.co.uk/books/2005/may/08/fiction.chuckpalahniuk|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>.

Жадаючы рабіць у сваім жыцці нешта большае, чым звычайную працу, Паланік стаў валанцёрам у прытулку для бяздомных. Пасля гэтага некаторы час працаваў валанцёрам у [[хоспіс]]е. Ён займаўся перавозкай невылечна хворых людзей на сустрэчы так званых ''«груп падтрымкі»''. Пазней гэтая праца знайшла сваё адлюстраванне ў кнізе ''«[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]»'', дзе галоўныя герой і гераіня з мэтай эмацыйнай разрадкі наведваюць менавіта такія групы падтрымкі. Паланік кінуў гэтую працу пасля таго, як памёр адзін з хворых, які стаў яму асабліва блізкім<ref>Palahniuk, Chuck. ''[[Stranger than Fiction: True Stories]]''. Garden City: [[Doubleday]], 2004. pp.195-199 {{ISBN|0-385-50448-9}}</ref>.

Ужо дарослым Паланік стаў членам групоўкі ''«{{нп3|Cacophony Society|Cacophony Society|en|Cacophony Society}}»'', прымаў рэгулярны ўдзел у іх мерапрыемствах, уключаючы ''«{{нп3|SantaCon|Santa Rampage|en|SantaCon}}»'' (грамадская вечарынка з нагоды Каляд, якая ўключае шмат весялосці і алкаголю) у Портлэндзе. Многія сюжэты, апісаныя ў яго кнігах, як мастацкіх, так і дакументальных, натхнёныя яго удзелам у супольнасці. Лічыцца, што ''Cacophony Society'' было правобразам ''«Праекта „Разгром“»'' у ''«Байцоўскім клубе»''.

=== Пасля пачатку кар’еры ===

==== «[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]» ====
Паланік пачаў сваю пісьменніцкую кар’еру прыблізна ў 35-гадовым узросце. Паводле таго, што казаў Чак, ён пачаў пісаць пасля наведвання курсаў пісьменніцкага майстэрства, якія вёў {{нп3|Том Спанбауэр|Том Спанбауэр|en|Tom Spanbauer}}, куды ён хадзіў, каб завесці новых сяброў. Спанбауэр моцна паўплываў на мінімалістычны пісьменніцкі стыль Паланіка. Яго першая кніга ''«Бяссонне: Калі ты жыў тут, то быў ужо дома»'' так і не была апублікаваная, так як Паланік расчараваўся ў сюжэце ''(невялікая частка гэтай кнігі была выкарыстаная пазней у «Байцоўскім клубе»)''. Калі ён паспрабаваў апублікаваць наступны раман «[[Невідзімкі, раман|Невідзімкі]]» ''(тады ён яшчэ называўся «Маніфест»)'', выдавец адхіліў яго як занадта абуральны. Гэта прымусіла аўтара зрабіць свай наступны твор «Байцоўскі клуб» яшчэ больш абуральным на злосць выдаўцу<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/the-invisible-monsters-remix-is-now-out|title=The «Invisible Monsters Remix» Is Now Out!|author=Dennis.|date=12 чэрвеня 2012|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxB0eFy?url=http://chuckpalahniuk.net/news/the-invisible-monsters-remix-is-now-out|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. «Байцоўскі клуб» пісаўся ў вольны ад працы час. Спачатку, у 1995 годзе, ён быў апублікаваны ў выглядзе кароткага аповяду ў зборніку «''Pursuit of Happiness''». Затым Паланік разгарнуў яго ў паўнавартасны раман. Насуперак чаканням, выдавец захацеў яго апублікаваць<ref name="salon">{{cite web|url=http://www.salon.com/1999/10/13/palahniuk/|title=Is it fistfighting, or just multi-tasking?|author=Sarah Tomlinson.|date=14 кастрычніка 1999|publisher=Salon|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHPllkE?url=http://www.salon.com/1999/10/13/palahniuk/|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>.

Першае выданне кнігі ў цвёрдай вокладцы было даволі паспяховым, яно атрымала станоўчыя водгукі і некалькі ўзнагарод, але, нягледзячы на гэта, ажыятаж даволі хутка спаў. Паланік спрабаваў знайсці літаратурнага агента, але так і не змог гэтага зрабіць да заканчэння публікацыі рамана. Пасля таго, як да рамана праявіў цікавасць [[Галівуд]] у асобе студыі ''«[[20th Century Fox]]»'', Паланік падпісаў кантракт з акцёрам і літаратурным агентам {{нп3|Эдвардам Хібертам|Эдвард Хіберт|en|Edward Hibbert}}<ref name=agent>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-6|title=How did he land an agent?|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxBm27G?url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-6|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-1|title=Who is his agent?|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxBm27G?url=http://chuckpalahniuk.net/author/faq#people-1|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite news|last=Glitz|first=Michael|title=Hibbert on: out actor Edward Hibbert talks about the Noises Off revival, his side career as an agent, and the best antidote to anthrax|publisher=[[The Advocate]]|date=25 снежня 2001|url=http://books.google.ru/books?id=DGMEAAAAMBAJ&pg=PA64&lpg=PA64&dq=Hibbert+on:+out+actor+Edward+Hibbert+talks+about+the+Noises+Off+revival,+his+side+career+as+an+agent,+and+the+best+antidote+to+anthrax&source=bl&ots=e-aZBSgDQt&sig=viH1w1YjCzU-Ayw9een78sFIlzo&hl=ru&sa=X&ei=g6hpUIbgLYOA4gT4GQ&ved=0CD4Q6AEwBA#v=onepage&q=Hibbert%20on%3A%20out%20actor%20Edward%20Hibbert%20talks%20about%20the%20Noises%20Off%20revival%2C%20his%20side%20career%20as%20an%20agent%2C%20and%20the%20best%20antidote%20to%20anthrax&f=false|accessdate=2008-05-23}}</ref>. Хіберт пасля выступіў пасярэднікам у падпісанні пагаднення паміж пісьменнікам і кінастудыяй для запуску ў вытворчасць кінаадаптацыі рамана<ref name=agent/>. У 1999 годзе, праз тры гады пасля публікацыі рамана, [[Дэвід Фінчэр]] зняў фільм. З пункту гледжання касавых збораў фільм быў правалены, нягледзячы на тое, што ён лідыраваў у [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]] першы тыдзень пракату <ref>{{cite web|url=http://boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm|title=Fight Club|publisher=[[Box Office Mojo]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHQqSbV?url=http://boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>, рэакцыя крытыкаў таксама была неадназначнай, хоць у асноўным і станоўчай<ref>{{cite web|url=http://www.rottentomatoes.com/m/fight_club/|title=Fight Club (1999)|author=|date=|work=|publisher=[[Rotten Tomatoes]]|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref>. Аднак культавы статус прыйшоў да карціны пасля выхаду на [[DVD]]<ref name="nytimes">{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2009/11/08/movies/homevideo/08lim.html|title=«Fight Club» Fight Goes On|author=Dennis Lim.|date=6 лістапада 2009|work=«Movies» at NYTimes.com|publisher=[[The New York Times]]|accessdate=2010-11-15|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/611kwAUWI?url=http://www.nytimes.com/2009/11/08/movies/homevideo/08lim.html|archivedate=18 жніўня 2011|url-status=live}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.rutv.ru/tvpreg.html?d=0&id=105903|title=Байцоўскі клуб. М/ф|publisher=Тэлеканал «[[Россия-1]]»|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHRORHF?url=http://russia.tv/tvpreg.html?d=0|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/people/289232/|title=Брэд Піт|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2011-10-31|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHTyZgw?url=http://www.afisha.ru/people/289232/|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>. Пасля выхаду фільма, кніга тройчы перавыдавалася з мяккімі вокладкамі ў 1999, 2004 гадах ''(з новым прадмовай аўтара пра поспех экранізацыі)'' і 2005 годзе ''(з новым пасляслоўем)''.

==== Падзеі, якія паўплывалі на далейшую кар’еру ====
[[Файл:Chuck_Palahniuk_on_tour.png|thumb|left|Паланік ва ўніверсітэце [[Олбані]], [[2004|2004 год]].]]
Выпраўленыя і дапоўненыя выданні «''[[Невідзімкі, раман|Невідзімак]]''» і яго чацвёртага рамана «''[[Ацалелы (раман)|Ацалелы]]''» былі апублікаваныя ў 1999 годзе, зрабіўшы Паланіка культавай фігурай. Некалькімі гадамі пазней ён стварыў свой першы бэстсэлер па версіі «[[New York Times]]»<ref>{{cite web|url=http://www.nytimes.com/2001/06/10/books/best-sellers-june-10-2001.html?scp=2&sq=Choke+Palahniuk+best+seller&st=nyt|title=BEST SELLERS: June 10, 2001|date=10 чэрвеня 2001|publisher=[[New York Times]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHd4KyT?url=http://www.nytimes.com/2001/06/10/books/best-sellers-june-10-2001.html?scp=2|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref> — раман ''«[[Удушша]]»''. Дзякуючы гэтаму наступныя кнігі аўтара мелі значны поспех. Такім чынам мог арганізаваць проматуры, падчас якіх ён чытаў урыўкі з сваіх новых, яшчэ неапублікаваных твораў.

У [[1999|1999 годзе]] ў жыцці Паланіка адбылася падзея, паўплывала на яго далейшае творчасць: яго бацька Фрэд Паланік пачаў сустракацца з жанчынай па імі Донна Фантэйн, з якой ён пазнаёміўся праз службу шлюбных аб’яваў. Гэтая жанчына адправіла свайго былога бойфрэнда Дэйла Шэклфорда ў турму за згвалтаванне. Шэклфорд пакляўся забіць Фантэйн, як толькі выйдзе з турмы. Чак Паланіка быў упэўнены, што праз службу шлюбных аб’яў Фантэйн шукала ''«самага моцнага чалавека, якога толькі можна знайсці»'', каб абараніцца ад Шэклфорда, а бацька Чака адпавядаў дадзенай характарыстыцы<ref>{{cite web|url=http://www.studio360.org/2006/feb/09/|title=Palahniuk, Slapstick, Skyspace|date=9 лютага 2006|publisher=Studio 360|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxCI12s?url=http://www.studio360.org/2006/feb/09/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Пасля вызвалення Шэклфорд высачыў Фантэйн і Паланіка-старэйшага да хаты Донны, куды яны вярталіся пасля спаткання, застрэліў абодвух, аднёс іх цела ў дом і падпаліў яго. Увесну 2001 года Дэйла Шэклфорда прызналі вінаватым у падвойным забойстве і прысудзілі да смяротнага пакарання. Пасля гэтых падзей Чак Паланік пачаў працу над кнігай ''«[[Калыханка (раман)|Калыханка]]»''. Сам аўтар сцвярджае, што пісаў гэты раман для таго, каб самому разабрацца: ці заслужыў Шэклфорд смяротны прысуд<ref>{{cite web|url=http://www.randomhouse.com/features/lullaby/story.html|title=The Story Behind Lullaby|date=2001|publisher=randomhouse.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxDJ7LM?url=http://www.randomhouse.com/features/lullaby/story.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

Вясной 2003 года Паланік даў інтэрв’ю Карэн Вэлбі карэспандэнту часопіса ''«[[Entertainment Weekly]]»''. Падчас інтэрв’ю Паланік часта згадваў пра свайго партнёра. Да таго часу многія былі ўпэўненыя, што Паланік жанаты ''(некаторыя СМІ запэўнівалі, што ў яго ёсць жонка)'', калі на самай справе ён жыў са сваім хлопцам. Пазней Паланік сцвярджаў, што Вэлбі ўключыла дадзеную інфармацыю ў артыкул без яго згоды. У адказ ён размясціў на сваім вэб-сайце напоўнены абурэннем аўдыёзапіс, у якім толькі пацвердзіў сваю [[гомасексуальнасць]], а таксама ў абразлівых інтанацыях адазваўся аб Вэлбі і яе родных. Аднак трывога Паланіка не мала пад сабой глебы, так як артыкул Вэлбі не раскрываў нічога з яго асабістага жыцця, акрамя таго, што ён не жанаты. Пазней аўдыёзапіс быў выдалены з яго вэб-сайту, з-за чаго некаторыя прыхільнікі вырашылі, што Паланік саромеецца сваёй гомасексуальнасці. Як сказаў Дэніс Відмаер, адміністратар сайта, запіс быў выдалены не з-за таго, што там гаворыцца пра сексуальную арыентацыю пісьменніка, а з-за бесстаронніх выказванняў у адрас Вэлбі. Пасля гэтага пісьменнік змясціў на сваім сайце новы аўдыёзапіс, у якім прасіў сваіх прыхільнікаў не звяртаць увагі на мінулыя падзеі. Ён таксама папрасіў прабачэння за свае паводзіны; прызнаўся, што шкадуе аб зробленым<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-stranger-than-fiction-554764.html|title=Chuck Palahniuk: Stranger than fiction|author=Chalmers, Robert.|date=1 жніўня 2004|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2011-10-31|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHdkZqC?url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-stranger-than-fiction-554764.html|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>. Зараз Паланік — адкрыты гей і, згодна з біяграфічным нарысам і інтэрв’ю ў ''{{нп3|The Advocate|The Advocate|en|The Advocate}}'' ў маі [[2008|2008 года]], разам з партнёрам, імя якога не называецца, жыве ў ''«старым царкоўным будынку на ўскраіне амерыканскага гарадка Ванкувер»''<ref name="openbook">{{cite news|last=Bunn|first=Alstin|title=Open Book: Chuck Palahniuk writes stories that fearlessly expose the darkest parts of the human experience. So why is it that when it comes to his sexuality there are still some things he likes to keep hidden?|publisher=[[The Advocate]]|date=21 мая 2008|url=http://www.advocate.com/article.aspx?id=22541|accessdate=2011-08-31|lang=en}}</ref><ref>{{cite news|url=http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/article4396841.ece|publisher=[[The Times]]|location=[[Лондон]]|title=Fight Club author Chuck Palahniuk is talking dirty|date=25 ліпеня 2008|accessdate=2010-04-30|lang=en|archive-date=16 чэрвеня 2011|archive-url=https://web.archive.org/web/20110616024750/http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/article4396841.ece|url-status=dead}}</ref>.

==== «Кішкі» і наступныя творы ====
[[Файл:Palahniuk Diary Tour.jpg|thumb|Паланік з фанатамі у [[Горад Провідэнс|Провідэнсе]], падчас тура кнігі ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»'', [[2003|2003 год]].]]
У [[2003|2003 годзе]] ў Паланіка выходзіць новы раман — ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. У рамках проматура свайго новага твора Паланік прачытаў аўдыторыі невялікі твор ''«[[Кішкі (твор)|Кішкі]]»'' — аповед пра няшчасныя выпадкі падчас мастурбацыі, які потым быў уключаны ў яго кнігу ''«[[Прывіды, раман|Прывіды]]»''. Гісторыя пачынаецца са слоў аўтара, які б гаварыў сваім слухачам, каб тыя глыбока ўдыхнулі, затрымалі дыханне і не дыхалі на працягу ўсяго аповеду ''(«гісторыя працягваецца да таго часу, пакуль вы можаце не дыхаць»)''. Паведамлялася, што падчас публічнага чытання 35 чалавек страцілі прытомнасць з-за недахопу паветра з прычыны працяглай затрымкі дыхання ''(хоць магчыма, большасць з іх, былыя прыхільнікі Паланіка, толькі зрабілі выгляд, што пазбавіліся пачуццяў)''<ref>{{cite web|url=http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/13/fiction.chuckpalahniuk|title=I dare you|author=Dan Glaister.|date=13 сакавіка 2004|publisher=[[The Guardian]]|accessdate=2011-11-02|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHezVpN?url=http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/13/fiction.chuckpalahniuk|archivedate=3 лютага 2012|url-status=live}}</ref>.

Часопіс ''«[[Playboy]]»'' апублікаваў гэтыя апавяданні ў сакавіцкім выпуску 2004 года<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/features/shorts/guts|title=Guts|date=Сакавік 2004|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxDzU0I?url=http://chuckpalahniuk.net/features/shorts/guts|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Акрамя таго, Паланік дазволіў ім апублікаваць яшчэ адну навэлу, але выдаўцам яна падалася занадта рэзкай. У рамках проматура творы ''«фантастычна выдумкай»'' летам 2004 года ён зноў чытаў апавяданне «Кішкі», пасля чаго колькасць выпадкаў страты прытомнасці вырасла да 53, а ў наступны раз — да 60 (падчас проматура выдання «Дзённіка» ў мяккай вокладцы). Увосень таго ж года пісьменнік пачаў проматур новага выдання рамана «Прывіды», дзе зноў працягнуў чытаць «Кішкі». Падчас чытання 4 кастрычніка 2004 года ў горадзе Боулдер (Каларада) лік якія страцілі прытомнасць павялічылася да 67 чалавек<ref>{{cite web|url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3643352/67-people-fainted-as-I-read-my-horror-story.html|title=67 people fainted as I read my horror story|author=Chuck Palahniuk.|date=7 чэрвеня 2005|publisher=[[The Telegraph]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxEkebO?url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3643352/67-people-fainted-as-I-read-my-horror-story.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Апошняя страта прытомнасці зафіксавана 28 траўня 2007 года ў горадзе Вікторыя (Брытанская Калумбія), дзе пяць чалавек ўпалі ў непрытомнасць, адзін з якіх стукнуўся галавой аб дзверы, спрабуючы пакінуць аўдыторыю. Паланіка, падобна, гэтыя прыпадкі не асоба хвалююць, так як прыхільнікі працягваюць чытаць «Кішкі» і іншыя творы аўтара. У пасляслоўі апошняга выпуску «Зданяў» Паланік напісаў, што за ўвесь час чытання апавядання «Кішкі» адбылося 73 выпадкі страты прытомнасці<ref>{{cite web|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-i-shy-away-from-nonconsensual-violence-7851425.html|title=Chuck Palahniuk: «I shy away from non-consensual violence»|author=Arifa Akbar.|date=16 чэрвеня 2012|publisher=[[The Independent]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxG50kz?url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/chuck-palahniuk-i-shy-away-from-nonconsensual-violence-7851425.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

[[Файл:Palahniuk Festivaletteratura Mantova 2007.jpg|thumb|Чак на {{нп3|Festivaletteratura|літаратурным фестывалі Мантовы|it|Festivaletteratura}} [[6 верасня]] [[2007|2007 года]].]]

Таксама ў [[2003|2003 годзе]] выйшла адна з немастацкіх кніг Паланіка — раман ''«[[Уцекачы і валацугі]]»'' — аўтабіяграфічны твор. Па структуры гэты раман нагадвае даведнік для турыстаў, які Паланіка прысвячае горадзе Портленд, дзе пісьменнік жыў і працаваў. А ў [[2005|2005 годзе]] выйшаў раман ''«[[Прывіды]]»'' — раман, які складаецца з некалькіх дзесяткаў асобных гісторый. Падчас проматура гэтага рамана ў [[2005|2005 годзе]] ў [[Маямі]] Паланік паведаміў, што «Прывіды» з’яўляюцца апошняй кнігай з «трылогіі жаху», якая ўключае таксама творы ''«[[Калыханка (раман)|Калыханка]]»'' і ''«[[Дзённік, раман|Дзённік]]»''. Акрамя таго, пісьменнік распавёў, што рыхтуецца да выдання раман ''«[[Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі, раман|Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі]]»'' будзе першым з «навукова-фантастычнай трылогіі». У [[2008|2008 годзе]] Паланік правёў тыдзень на ''Clarion West Writers Workshop'', чытаючы лекцыі для 18 студэнтаў пра метады пісьма і тэорыі белетрыстыкі.

У [[2008|2008 годзе]] выходзіць чарговая экранізацыя рамана Паланіка — фільм ''«[[Удушша, фільм|Удушша]]»''. Рэжысёрам выступіў Кларк Грэг, да гэтага знаёмы як рэжысёр тэлесерыялаў. Прэм’ера фільма адбылася на кінафестывалі незалежнага кіно ''«[[Сандэнс]]»''. У гэтым жа годзе Чак Паланік апублікаваў кнігу ''«[[Снаф]]»'' пра гісторыю [[Парнаграфія|порнаактрысы]]. Кніга апісвае мноства сцэн сексуальнага характару. У [[2011|2011 годзе]] ўлады [[Турцыя|Турцыі]] абвінавацілі перакладчыка і выдаўца рамана ў публікацыі матэрыялаў, змест якіх супярэчыць маральным каштоўнасцям турэцкага грамадства<ref>{{cite web|url=http://www.turkishnews.ru/news/3190.html|title=Перакладчыку і выдаўцу рамана Чака Паланіка пагражае турма|date=3 кастрычніка 2011|publisher=turkishnews.ru|accessdate=2011-11-02|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/65BHg4DiJ?url=http://www.turkishnews.ru/error-404|archivedate=3 лютага 2012|url-status=dead}}</ref>.

==== Апошнія працы ====
[[Файл:Chuck Palahniuk, New York Comic Con 2012.jpg|thumb|right|Чак Паланік на [[Comic Con|New York Comic Con]] у 2012 годзе.]]
[[5 мая]] [[2009|2009 года]] быў упершыню надрукаваны раман ''«[[Пігмеі, раман|Пігмеі]]»''. Сюжэт рамана круціцца вакол 13-гадовага баевіка з таталітарнай краіны, які прыехаў у неназваны штат пад выглядам вучня па абмену. Юны баявік і яго саўдзельнікі рыхтуюць серыю тэрактаў пад назвай ''«Аперацыя Хаос»''. Асаблівасцямі рамана сталі цытаты вядомых кіраўнікоў і палітычных дзеячаў ''([[Адольф Гітлер]], [[Іосіф Вісарыёнавіч Сталін|Іосіф Сталін]], [[Леў Давідавіч Троцкі|Леў Троцкі]], [[Маа Цзэдун]], {{нп3|Яган Мост|Яган Мост|de|Johann Most}} і інш.)'', Непасрэдна звязаныя з тэмай кіраўніка. Акрамя таго, увесь раман, за выключэннем цытат і простай мовы амерыканцаў, напісаны вельмі своеасаблівай мовай падлетка-замежніка, які валодае вялікім слоўнікавым запасам і пры гэтым паталагічна няздольнага спасцігнуць чужую граматыку.

У [[2010|2010 годзе]] ў ЗША быў выпушчаны раман ''«[[Хто ўсё раскажа]]»''. Раман распавядае аб двух блізкіх сяброўках, адна з якіх пастаянна засцерагае іншую ад неабдуманых учынках на любоўным фронце, бо тая пастаянна здзяйсняе дурасці<ref>{{cite web|url=http://www.timeout.ru/books/event/275604/|title=Хто ўсё раскажа|date=2012|publisher=[[Time Out]] Масква|accessdate=2012-09-26|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxJ8t08?url=http://www.timeout.ru/books/event/275604/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>.

[[1 верасня]] [[2011|2011 года]] выдавецтвам ''«{{нп3|Jonathan Cape|Jonathan Cape|en|Jonathan Cape}}»'', а [[18 кастрычніка]] выдавецтвам ''«{{нп3|Doubleday|Doubleday|en|Doubleday}}»'' быў выпушчаны раман Паланіка ''«[[Праклятыя]]»'' <ref>{{cite web|url=http://suicidegirls.com/interviews/Chuck+Palahniuk%3A+Tell-All/|title=Chuck Palahniuk: Tell-All|author=Nicole Powers.|date=27 мая 2010|work=|publisher=suicidegirls.com|accessdate=2012-09-26|lang=en}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nymag.com/news/intelligencer/65901/|title=Soap Star|author=Tim Murphy.|date=9 мая 2010|publisher=[[New York Magazine]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxKn9aH?url=http://nymag.com/news/intelligencer/65901/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref><ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/news/damned-gets-a-release-date-on-amazoncom|title=«Damned» Gets a Release Date On Amazon.com!|author=Dennis.|date=31 снежня 2010|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxLZk3x?url=http://chuckpalahniuk.net/news/damned-gets-a-release-date-on-amazoncom|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Паланік сказаў, што раман быў напісаны для таго, каб справіцца з перажываннямі ад смерці яго маці, якая памерла ад раку грудзей у [[2009|2009 годзе]]<ref name="doubleday">{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/books/tell-all/doubleday-qa|title=Doubleday's «tell-all» Q&A With Chuck Palahniuk|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxM48cX?url=http://chuckpalahniuk.net/books/tell-all/doubleday-qa|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.seacoastonline.com/articles/20100425-ENTERTAIN-1010800|title=Chuck Palahniuk brings his book "Tell-All" to Portsmouth|author=Rachel Forrest.|date=25 красавіка 2010|publisher=seacoastonline.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxMZF2l?url=http://www.seacoastonline.com/articles/20100425-ENTERTAIN-1010800|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Твор быў заснаваны на структуры рамана ''«{{нп3|Are You There God? It's Me, Margaret.|Are You There God? It's Me, Margaret.|en|Are You There God? It's Me, Margaret.}}»'' амерыканскай пісьменніцы {{нп3|Джудзі Блюм|Джудзі Блюм|en|Judy Blume}}. Сам аўтар ахарактарызаваў свой раман наступным чынам: ''«Што калі ў „Уцёкі з Шаўшэнка“ апынецца гераіня „Мілых костак“ і ўсё гэта будзе напісана Джудзі Блюм»''<ref name="doubleday"/> ці ''«Гэта свайго роду вячоркі Клуба „Сняданак“ у пекле»''. Пасля публікацыі раман быў сустрэты серыяй станоўчых водгукаў<ref>{{cite web|url=http://www.nyjournalofbooks.com/review/damned|title=Damned|author=Darren Richard Carlaw.|date=18 кастрычніка 2011|publisher=[[New York Journal American]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxNc8Lz?url=http://www.nyjournalofbooks.com/review/damned|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

== Аўтарскі стыль ==
Кнігі Паланіка, папярэднія раману ''«[[Калыханка (раман)|Калыханка]]»'', маюць падобны стыль і асаблівыя рысы. Персанажы з’яўляюцца людзьмі, якія так ці інакш апынуліся не прынятыя грамадствам і часам праяўляюць агрэсію, накіраваную на самазнішчэнне. Кнігі прысвечаны адзінокім людзям, якія шукаюць, да каго б ім прыбіцца. Сам аўтар называе такі стыль «{{нп3|Transgressive fiction|Transgressive fiction|en|Transgressive fiction}}.» ({{lang-be|«Трансгрэсіўнай прозай»}})<ref>{{cite web|url=http://borkadventures.com/2012/01/11/not-the-same-mass-marketed-crap-chuck-palahniuk-and-transgressive-fiction/|title=Not the Same Mass-Marketed Crap: Chuck Palahniuk and Transgressive Fiction|date=11 студзеня 2012|publisher=borkadventures.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxOPkGh?url=http://borkadventures.com/2012/01/11/not-the-same-mass-marketed-crap-chuck-palahniuk-and-transgressive-fiction/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Ва ўсіх сваіх тварэннях Паланіка закранае розныя праблемы грамадства, такія як [[фетышызм]]. Але пасля падзей [[11 верасня]] [[2001]] года, а таксама спрэчак, якія ўзніклі вакол гэтай тэмы, Паланіка пачаў пісаць больш тонка. Пачынаючы з рамана ''«Калыханка»'' яго раманы становяцца сатырычнымі гісторыямі жахаў. Але адрозніваючыся сюжэтна ад папярэдніх кніг, яны па-ранейшаму маюць з імі шмат агульнага <ref>{{cite web|url=http://www.afisha.ru/book/424/|title=Колыбельная|author=Лев Данилкин.|date=11 снежня 2002|publisher=[[Афиша (журнал)|Афиша]]|accessdate=2012-09-26|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxPtrwH?url=http://www.afisha.ru/book/424/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

Апавяданне ў кнігах Паланіка часта пачынаецца з храналагічнага канца, калі герой кнігі успамінае падзеі, якія папярэднічаюць пачатку. У «Калыханка» аўтар выкарыстоўвае некалькі разнавіднасцяў падачы сюжэту. Паланіка выкарыстоўвае як нармальнае, лінейнае апавяданне, так і апавяданне, якое пачынаецца з храналагічнага канца. Існуюць і выключэнні, «Удушша» і «Дзённік», якія з’яўляюцца больш лінейнымі. Часта ў канцы кніг адбываецца адхіленне галоўнай галіны сюжэту, якое будзе нейкім чынам звязана з храналагічным заканчэннем (што сам Паланіка называе «схаваным зброяй» — «the hidden gun»)<ref>{{cite web|url=http://borkadventures.com/tag/palahniuk/|title=In media res and «the hidden gun»|date=11 снежня 2012|publisher=borkadventures.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxRrOu0?url=http://borkadventures.com/tag/palahniuk/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Яго больш лінейныя творы, адрозніваючыся стылем ў пачатку, таксама ў канцы маюць падобныя разгалінавання сюжэту.

Пісьменніцкі стыль Паланіка шмат бярэ ад стыляў такіх пісьменнікаў, як [[Том Спанбауэр]] ''(настаўнік Паланіка ў Портлендзе з 1991 па 1996 гады)''<ref name="Jeff Walsh">{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/interviews/authors/tom-spanbauer|title=The Man Who Taught Chuck|author=Jeff Walsh.|date=30 красавіка 2007|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxSZoAs?url=http://chuckpalahniuk.net/interviews/authors/tom-spanbauer|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>, [[Гордан Ліш]], [[Марк Рычард]], [[Дэніс Джонсан]], [[Том Джонс]], [[Брэт Істан Эліс]] і [[Эмі Хемпел]]<ref name="Jeff Walsh"/>. Яго называюць мінімалістычным з-за выкарыстання досыць абмежаванага слоўнікавага запасу і кароткіх прапаноў з мэтай зымітаваць аповяд простага чалавека. У адным з інтэрв’ю Паланік сказаў, што яму больш падабаецца пісаць дзеясловамі, чым прыметнікамі. Паўтор вызначаных радкоў у гісторыі ''(Паланіка называе іх «прыпевамі» — «choruses»)'' з’яўляецца адным з самых прыкметных прыкмет яго стылю, іх можна знайсці амаль у кожнай чале любога яго твора. Паланік таксама кажа пра ''«прыпевы»'', якія пераклікаюцца паміж асобнымі раманамі: гэта валошкавы колер і горад Місула (штат Мантана), якія так ці інакш з’яўляюцца ва ўсіх кнігах.

Героі Паланіка часта ўступаюць у філасофскі дыялог (апавядальнік з чытачом ці герой рамана з апавядальнікам), прапаноўваючы мноства тэорый і меркаванняў, часта мізантрапічных або змрочна-абсурдысцкіх, датычна складаных пытанняў, такіх як смерць, этыка, дзяцінства, статус аднаго з бацькоў, сексуальнасць і бажаство. Многія з інтэлектуальных паняццяў у яго раманах паўсталі пад уплывам кантынентальных мысляроў, такіх як [[Мішэль Фуко]] і [[Альбер Камю]]<ref>{{cite web|url=http://www.alternet.org/story/11049/the_unexpected_romantic%3A_an_interview_with_chuck_palahniuk|title=The Unexpected Romantic: An Interview with Chuck Palahniuk|author=Tamara Straus.|date=18 чэрвеня 2001|publisher=alternet.org|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxT48PE?url=http://www.alternet.org/story/11049/the_unexpected_romantic:_an_interview_with_chuck_palahniuk|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Тым не менш, вядомым Паланік стаў дзякуючы свайму цынічнаму і іранічна чорнаму гумару, якім прасякнуты яго творы. Менавіта з-за спалучэння такога пачуцця гумару і дзіўных падзей, вакол якіх будуюцца сюжэтныя лініі ''(з-за чаго некаторыя чытачы лічаць гэтыя кнігі цяжкімі для чытання)'', СМІ называюць Паланіка ''«шокавым пісьменнікам»''<ref name="WD">{{cite web|url=http://www.writersdigest.com/writing-articles/by-writing-genre/literary-fiction-by-writing-genre/the_wd_interview_chuck_palahniuk_shock_and_awe|title=The WD Interview: Chuck Palahniuk: Shock and Awe|author=Jordan E. Rosenfeld.|date=11 сакавіка 2008|publisher=[[:en:Writer's Digest|Writer's Digest]]|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxTveN3?url=http://www.writersdigest.com/writing-articles/by-writing-genre/literary-fiction-by-writing-genre/the_wd_interview_chuck_palahniuk_shock_and_awe|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref><ref name="Thomas Gaughan">{{cite web|url=http://www.booklistonline.com/Fight-Club-Chuck-Palahniuk/pid=1000772|title=Fight Club|author=Thomas Gaughan.|date=Ліпень 1996|publisher=booklistonline.com|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxVOHUD?url=http://www.booklistonline.com/ProductInfo.aspx?pid=1000772|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/chuck-palahniuk/fight-club/|title=Fight Club|author=|date=1 чэрвеня 1996|work=|publisher=Kirkus Reviews|accessdate=2012-09-28|lang=en}}</ref><ref name=autogenerated1>{{cite web|url=http://www.barnesandnoble.com/w/fight-club-chuck-palahniuk/1100290786|title=Barnes & Noble Discover Great New Writers|publisher=[[Barnes & Noble]]|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxWTCd2?url=http://www.barnesandnoble.com/w/fight-club-chuck-palahniuk/1100290786|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

Часам, акрамя мастацкіх твораў, Паланік піша і публіцыстычныя. Працуючы вольнанаёмным журналістам у вольны ад пісьменніцкай працы час, ён піша эсэ і рэпартажы на розныя тэмы. Часам ён сам з’яўляецца ўдзельнікам падзей, апісаных у гэтых творах, якія складана паддаюцца літаратурнаму аналізу. Ён таксама бярэ інтэрв’ю ў знакамітасцяў, такіх як, напрыклад, Джульет Льюіс або Мэрылін Мэнсан. Яго публіцыстычныя артыкулы перыядычна публікуюцца ў такіх часопісах і газетах, як [[Los Angeles Times]] і {{нп3|Gear|Gear|en|Gear}}. Некаторыя з гэтых твораў апублікаваныя ў яго кнізе «Фантастычней за выдумку». Часам Паланік уключае некаторыя элементы публіцыстыкі ў свае мастацкія творы, тлумачачы гэта жаданнем большага апускання чытача ў кнігу<ref>{{cite web|url=http://www.awriterscult.com/author/bibliography|title=Non-Fiction|publisher=awriterscult.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxXPqYf?url=http://www.awriterscult.com/author/bibliography|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>.

Сам Паланік і некаторыя крытыкі адзначаюць той факт, што пісьменнік кожнай сваёй кнігай стараецца ўсхваляваць чытачоў, узбурыць іх, імкнучыся апісаць іх уласны вопыт, які яны перажылі або перажываюць ў жыцці. Паланік кіруецца і сваім уласным жыццёвым вопытам, і тымі апавяданнямі, якія ён чуў ад людзей, маючы зносіны з імі. Больш за тое, крытыкі лічаць, што пісьменнік цалкам жыве раманам, знаходзіцца ў яго цэнтры, утвараючы адзінае цэлае са сваімі героямі<ref name=WD/><ref>{{cite web|url=http://www.amazon.com/Fight-Club-Novel-Chuck-Palahniuk/dp/product-description/0393327345/ref=dp_proddesc_0?ie=UTF8&n=283155&s=books|title=Amazon.com Review|author=Bob Michaels.|date=|work=|publisher=[[Amazon.com]]|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=http://www.webcitation.org/6BQxXvge6|archivedate=2012-10-15}}</ref>. Паланік таксама не схільны падзяляць высокае і нізкае мастацтва ''(па яго словах, жахі і парнаграфію ад людзей, якія доўга размаўляюць у Вольва)'', выкарыстоўваючы і тое, і іншае пры напісанні раманаў, каб комплексна ўздзейнічаць на чытачоў. Пры напісанні рамана Паланіка імкнецца дасягнуць тры мэты: апісаць аспект чалавечага вопыту, аб якім не напіша ніхто з СМІ; прымусіць рэдактара смяяцца; апісаць нешта, неверагоднае і яго, тое, што ён сам ніколі не прачытае сваёй маці або пляменнікам і складана ўяўляе, як будзе чытаць публічна.<ref name=WD/>

== Крытыка ==
[[Файл:Palahniuk, Chuck MBFI 2011.jpg|thumb|right|Паланік на літаратурным фестывалі ў [[Маямі]], [[2011|2011 год]].]]
Некаторыя крытыкі характарызуюць яго як ''«шокавага пісьменніка»'' з-за незвычайнасці адлюстравання сітуацый, да якіх усё ж ставяцца больш з [[гумар]]ам, чым крытычна, у першую чаргу, з-за учынкаў персанажаў. Таксама часам узнікаюць сумневы ў дарэчнасці публіцыстычных уставак у мастацкія творы, якія з’яўляюцца адным з аргументаў характарыстыкі ''«шокавага пісьменніка»''. Паланіка тлумачыць, чаму ён выкарыстоўвае элементы публіцыстыкі, тым, што, па-першае, лічыць такую форму неверагодна лёгкачытальнай, па-другое, такая форма дазваляе паднесці прыдуманую гісторыю нібы на самай справе адбылася, па-трэцяе, гэта дазваляе эксперыментаваць са структурай [[раман]]а, ладна скарачаючы яго, калі размяшчалі зусім незвязаныя рэчы побач адзін з адным, не хвалюючыся пры гэтым пра вялікую колькасць шматслоўныя пераходных фраз.

Многія аглядальнікі сцвярджаюць, што творы Паланіка з’яўляюцца нігілістычнымі або схільнымі да [[нігілізм]]у, тады як сам Паланік запэўнівае, што ён не нігіліст, а [[рамантык]], і яго працы памылкова лічаць такімі, таму што яны нясуць ідэі, у якія большасць проста не верыць. Існуюць думкі пра элементы [[сексізм]]у ў яго творах <ref>{{cite web|url=http://www.everything2.com/index.pl?node_id=1275979|title=That little bitch Marla Singer: A cultural critique of sexism in Fight Club|author=Phillips, Logan.|date=28 сакавіка 2002|publisher=everything2.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxYVQ1E?url=http://www.everything2.com/index.pl?node_id=1275979|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Лора Мілер з сайта ''Salon.com'' напісала рэзка адмоўную рэцэнзію на ''«Дзённік»''<ref name="salon2">{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/20/palahniuk_3/|title=Diary|author=Laura Miller.|date=21 жніўня 2003|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxZ5iC7?url=http://www.salon.com/2003/08/20/palahniuk_3/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>, на што фаны і сам Паланік даволі хутка адрэагавалі ў секцыі карэспандэнцыі сайта ''Salon''<ref>{{cite web|url=http://www.salon.com/2003/08/26/chuck_3/|title=Chuck Palahniuk responds to Laura Miller's review of his latest book. Plus: Salon readers on Palahniuk fans|author=Chuck Palahniuk.|date=27 жніўня 2003|publisher=Salon.com|accessdate=2012-09-19|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxaYNuW?url=http://www.salon.com/2003/08/26/chuck_3/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Мілер сцвярджае, што раманы Паланіка напісаны ў фальшывым, прэтэнцыёзным стылі, прапановы абсалютна няскладнай, а некаторыя разумныя рэчы ўжо даўно былі апісаны нашмат лепш іншымі пісьменнікамі. Акрамя таго, яна настойвае, што кнігі пісьменніка напоўнены ''«полусырым нігілізмам абкуранага школьніка, які толькі што прачытаў [[Ніцшэ]] і паслухаў Nine-Inch Nails»''<ref name=salon2/>.

У дадатак некаторыя літаратурныя крытыкі, у прыватнасці Мілер, сцвярджаюць, што пасля ''«[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскага клуба]]»'' творы Паланіка стылістычна вельмі падобныя. Напрыклад, пераказчыкі ў ''«Байцоўскім клубе»'', ''«Удушша»'' і ''«Ацалелым»'' маюць амаль аднолькавыя стылі пісьма і гаворкі, нягледзячы на тое, што належаць яны да розных слаёў насельніцтва ''(напрыклад, «Байцоўскі клуб» расповяд вядзецца ад асобы прыземлена-мудрага і цынічнага прадстаўніка інтэлектуальнай працы, а гісторыю ацалелага распавядае чалавек, які знаходзіўся тварам у твар да смерці)''. Агульнымі рысамі ўсіх гэтых трох раманаў з’яўляюцца вельмі кароткія сказы і абзацы, звароту да поп-культуры і тонкія цынічныя вастрыні на тэму статусу кво, балансу і раўнавагі ў сусвеце<ref name=salon2/>.

Некаторыя рэцэнзенты лічаць, што светы, ствараемыя Паланікам, маюць мала агульнага з тым, у якім жыве большасць яго чытачоў, — свет Паланіка, на іх думку, больш выдасканалены, больш змрочны і шакуючы. У цэлым, адзначаюць крытыкі, творы пісьменніка накіраваныя выключна на новае пакаленне, бо іх бацькоў раманы могуць жахнуцца<ref name="Thomas Gaughan"/>. Слабым не нервы раманы Паланіка крытыкі таксама не рэкамендуюць, як і тым, хто ўсё занадта блізка прымае да сэрца, бо творы аўтара вельмі з’едлівыя, жорсткія, а часам і абуральныя<ref name=autogenerated1 />. Некаторых аглядальнікаў здзіўляе, з якой смяротнай сур’ёзнасцю аўтар апісвае рэчы, якія складана прадставіць у сучасным грамадстве<ref>{{cite web|url=http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19961006&slug=2352896|title=`Fight Club' Hits Hard At `Layoff Society'|author=Greg Burkman.|date=6 кастрычніка 1996|publisher=The Seattle Times|accessdate=2012-09-28|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxb6sZK?url=http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19961006|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

== Прыхільнікі ==
У 2003 годзе ўдзельнікі афіцыйнага інтэрнэт-сайта Паланіка знялі дакументальны фільм пра яго жыццё, названы ''«Паштоўкі з будучыні: Дакументальная стужка, прысвечаная Чаку Паланіку»''<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/store/postcards-dvd|title=Postcards from the Future: The Chuck Palahniuk Documentary|author=The Cult.|date=2003|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BQxby2R0?url=http://chuckpalahniuk.net/store/postcards-dvd|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. Афіцыйны фан-сайт «Культ» ({{lang-en|«The Cult»}}), як яго ўдзельнікі называюць сябе<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/about|title=About chuckpalahniuk.net|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2GQ0Vk?url=http://chuckpalahniuk.net/about|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>, арганізаваў творчую майстэрню, дзе Чак Паланік вучыць усіх тонкасцям кнігапісання. Штомесяц Паланік публікуе эсэ пра метады працы пісьменніка і адказвае на пытанні пра іх на працягу ўсяго наступнага месяца. Ён збіраецца скампанаваць іх усе ў кнігу, прысвечаную мінімалістычнаму стылю пісьма<ref>{{cite web|url=http://chuckpalahniuk.net/workshop|title=Writers' Workshop|author=Чак Паланик.|publisher=chuckpalahniuk.net|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2Gu46x?url=http://chuckpalahniuk.net/workshop|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>. У адным з інтэрв’ю Паланік сказаў наступнае: ''«Я стараюся не думаць аб чаканнях маіх прыхільнікаў, і, працуючы над новым раманам, я не спрабую спадабацца ім. Я праводжу велізарная колькасць часу, не маючы зносіны з гэтымі людзьмі. Я не маю ніякага кантролю над тым, як буду успрыняты імі, таму імкнуся засяродзіцца на тым, чым магу кіраваць, — гэта значыць на наступным рамане<ref name=WD/>»''.

Паланік таксама спрабуе адказваць на ўсе лісты, што паступаюць ад яго прыхільнікаў. Часам ён дасылае дзіўныя падарункі ''(пластыкавыя рукі, дыядэмы каралеў школьных баляў і маскі)'' разам са сваімі адказамі. Часам ён дорыць іх прыхільнікам на чытаннях сваіх кніг, часта ў якасці прызоў за зададзеныя пытанні. Падпісваючы на гэтых чытаннях кнігі, ён таксама ставіць на іх гумарыстычныя выданні, змест якіх звязаны з утрыманнем кніг (напрыклад, выданне ''«Уласнасць клінікі доктара Б. Алекзандера па змене полу»'' на экзэмпляры ''«Невідзімак»'')<ref>{{cite web|url=http://www.ew.com/ew/article/0,,488679,00.html|title=A Knock Out|author=Karen Valby.|date=23 верасня 2003|publisher=[[Entertainment Weekly]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2HMjNQ?url=http://www.ew.com/ew/article/0,,488679,00.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>.

Англійская група Fightstar пераназвала сваю песню ''«Out Swimming in the Flood»'' ''(прысвечаную цунамі, якое адбылося падчас землятрусу ў Індыйскім акіяне ў 2004 годзе)'' на «Palahniuk’s Laughter»<ref>{{cite web|url=http://www.lyrics-bank.com/f/fightstar/about.html|title=Fightstar: About|publisher=lyrics-bank.com|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2IIOjP?url=http://www.lyrics-bank.com/f/fightstar/about.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>. Ім здалося, што яго аўтарская тэорыя закадравага смеху, запісанага ў 1950-х гадах, з’яўляецца цікавай тэмай. Некаторыя з музычных кампазіцый альбома «{{нп3|A Fever You Can not Sweat Out|A Fever You Can not Sweat Out|en|A Fever You Can not Sweat Out}}» гурта {{нп3|Panic! at the Disco|Panic! at the Disco|en|Panic! at the Disco}} цытуюць і спасылаюцца на творы Паланіка<ref>{{cite web|url=http://www.patdonline.com/2006/12/14/rolling-stone-the-100-best-songs-of-the-year/|title=Rolling Stone: The 100 Best Songs Of The Year|date=14 снежня 2006|publisher=[[Rolling Stone]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2IvfFv?url=http://www.patdonline.com/2006/12/14/rolling-stone-the-100-best-songs-of-the-year/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.patdonline.com/2007/01/25/inside-the-teenage-rock-roll-circus/|title=Inside The Teenage Rock & Roll Circus|date=25 студзеня 2007|publisher=[[Rolling Stone]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2JYwYv?url=http://www.patdonline.com/2007/01/25/inside-the-teenage-rock-roll-circus/|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=live}}</ref>.

== Бібліяграфія ==
{{БібліяграфіяВерх}}
{{ЛітЗапіс|1996|раман|[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]|Fight Club}}
{{ЛітЗапіс|1999|раман|[[Ацалелы (раман)|Ацалелы]]|Survivor}}
{{ЛітЗапіс|1999|раман|[[Невідзімкі (раман)|Невідзімкі]]|Invisible Monsters}}
{{ЛітЗапіс|2001|раман|[[Удушша (раман)|Удушша]]|Choke}}
{{ЛітЗапіс|2002|раман|[[Калыханка (раман)|Калыханка]]|Lullaby}}
{{ЛітЗапіс|2003|дак. проза|[[Уцекачы і валацугі, кніга|Уцекачы і валацугі]]|Fugitives and Refugees: A Walk in Portland, Oregon}}
{{ЛітЗапіс|2003|раман|[[Дзённік (раман)|Дзённік]]|Diary}}
{{ЛітЗапіс|2004|дак. проза|[[Блытаней выдумкі]]|Stranger Than Fiction}}
{{ЛітЗапіс|2005|раман|[[Прывіды (раман)|Прывіды]]|Haunted}}
{{ЛітЗапіс|2007|раман|[[Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі (раман)|Рэнт: біяграфія Бастэра Кейсі]]|Rant}}
{{ЛітЗапіс|2008|раман|[[Снаф (раман)|Снаф]] |Snuff}}
{{ЛітЗапіс|2009|раман|[[Пігмей (раман)|Пігмей]] |Pygmy}}
{{ЛітЗапіс|2010|раман|[[Хто ўсё раскажа]] |Tell All}}
{{ЛітЗапіс|2011|раман|[[Праклятыя (раман)|Праклятыя]] |Damned}}
{{ЛітЗапіс|2012|раман|[[Невідзімкі Remix (раман)|Невідзімкі Remix]]|Invisible Monsters Remix}}
{{ЛітЗапіс|2013|раман|[[Асуджаны (раман)|Асуджаны]] |Doomed}}
{{ЛітЗапіс|2014|раман|[[Да самых кончыкаў]]|Beautiful You }}
{{ЛітЗапіс|2015|зборнік апавяданняў|[[Ствары нешта]]|Make Something Up}}
{{ЛітЗапіс|2016|графічны раман|[[Байцоўскі клуб 2]]|Fight Club 2}}
{{ЛітЗапіс|2016|зборнік апавяданняў|[[Спадчына (зборнік апавяданняў)|Спадчына]]|Bait}}
{{ЛітЗапіс|2018|раман|[[Пазыковы дзень (раман)|Пазыковы дзень]] |Adjustment Day}}
{{ЛітЗапіс|2018|графічны раман|[[Байцоўскі клуб 3]]|Fight Club 3}}
{{БібліяграфіяНіз}}

== Узнагароды і намінацыі ==
{| class="wikitable" style="font-size:90%;"
|-
! Год !! Назва !! Узнагарода !! Катэгорыя !! Вынік
|-
| rowspan=2|1997
| rowspan=2|«[[Байцоўскі клуб (раман)|Байцоўскі клуб]]»
| «[[:en:Pacific Northwest Booksellers Association Award|Pacific Northwest Booksellers Association Award]]»
| «Лепшая кніга»<ref>{{cite web|url=http://www.pnba.org/1997BookAwards.html|title=1997 Book Awards|date=1997|publisher=[[:en:Pacific Northwest Booksellers Association Award|Pacific Northwest Booksellers Association Award]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2KyrT1?url=http://www.pnba.org/1997BookAwards.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>
| {{перамога}}
|-
| «[[:en:Oregon Book Award|Oregon Book Award]]»
| «Лепшы раман»<ref name=oregon>{{cite web|url=http://www.literary-arts.org/oba_poetry.htm|title=Winners and Finalists through 2001|date=2001|publisher=literary-arts.org|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://web.archive.org/web/20051226102328/http://www.literary-arts.org/oba_poetry.htm|archivedate=26 снежня 2005|url-status=dead}}</ref>
| {{перамога}}
|-
| 1999
| «[[Ацалелы (раман)|Ацалелы]]»
| «[[:en:Oregon Book Award|Oregon Book Award]]»
| «Лепшы раман»<ref name=oregon/>
| {{намінацыя}}
|-
| 2002
| «[[Калыханка (раман)|Калыханка]]»
| «[[:en:Bram Stoker Award|Bram Stoker Award]]»
| «[[:en:Bram Stoker Award for Novel|Лепшы раман]]»<ref>{{cite web|url=http://www.horror.org/stokerwinnom.htm#2002|title=2002 Bram Stoker Award Nominees & Winners|date=2002|publisher=Bram Stoker Award|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2LXDXo?url=http://www.horror.org/stokerwinnom.htm#2002|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>
| {{намінацыя}}
|-
| 2003
| «[[Калыханка (раман)|Калыханка]]»
| «[[:en:Pacific Northwest Booksellers Association Award|Pacific Northwest Booksellers Association Award]]»
| «Лепшая кніга»<ref>{{cite web|url=http://www.pnba.org/2003bookawards.html|title=2003 Book Awards|date=2003|publisher=[[:en:Pacific Northwest Booksellers Association Award|Pacific Northwest Booksellers Association Award]]|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2MEsXk?url=http://www.pnba.org/2003bookawards.html|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>
| {{перамога}}
|-
| 2005
| «[[Прывіды, раман|Прывіды]]»
| «[[:en:Bram Stoker Award|Bram Stoker Award]]»
| «[[:en:Bram Stoker Award for Novel|Лепшы раман]]»<ref>{{cite web|url=http://www.horror.org/stokerwinnom.htm#2005|title=2005 Bram Stoker Award Nominees & Winners|date=2005|publisher=Bram Stoker Award|accessdate=2012-09-26|lang=en|archiveurl=https://www.webcitation.org/6BR2LXDXo?url=http://www.horror.org/stokerwinnom.htm#2005|archivedate=15 кастрычніка 2012|url-status=dead}}</ref>
| {{намінацыя}}
|}

== Беларускія пераклады ==
* Байцоўскі клуб: [раман] / Чак Паланюк. — Вільня [Вільнюс] : Логвінаў, 2013. — 432 с. — (Амерыканка).

== Зноскі ==
{{reflist|3}}

== Спасылкі ==
* [http://www.chuckpalahniuk.net/ Афіцыйны сайт]
* [http://prajdzisvet.org/texts/prose/bajczouski-klub.html Байцоўскі клуб. Урывак з раману (16 раздзел)]
* [http://prajdzisvet.org/text/1-13-padkazak-pismienniku.html 13 падказак пісьменніку. Эсэ] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20200812093600/http://prajdzisvet.org/text/1-13-padkazak-pismienniku.html |date=12 жніўня 2020 }}
* [http://twitter.com/chuckpalahniuk Чак Паланік] на [[Twitter]]
* {{lib.ru|http://lib.ru/INPROZ/PALANUK/}}
* {{imdb name|name=Чак Паланік|id=0657333}}

{{Чак Паланік}}
{{Бібліяінфармацыя}}
{{^}}
{{Добры артыкул|Асоба}}

{{DEFAULTSORT:Паланік Чак}}
[[Катэгорыя:Пісьменнікі ЗША]]
[[Катэгорыя:Журналісты ЗША]]
[[Катэгорыя:Англамоўныя пісьменнікі]]
[[Катэгорыя:Чак Паланік| ]]