Чыгуначны транспарт у Беларусі
Чыгуначны транспарт Беларусі прадстаўлены ведамаснымі чыгуначнымі лініямі, прамысловымі вузкакалейнымі і звычайнымі чыгункамі. Чыгуначны транспарт краіны забяспечвае галоўным чынам перавозкі масавых грузаў[1], а таксама пасажырскія перавозкі.
Першая чыгуначная лінія на тэрыторыі сучаснай Беларусі (Гродна — Парэчча) была невялікай працягласці, усяго 32 км. Гэта быў працяг лініі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі[2][3]. Пастаянны рух адкрыты 15 (27) снежня 1862 года[2].
На магістральных пуцях выкарыстоўваецца каляіна 1520 мм, эксплуатацыйная даўжыня пуцей — 5480 км, з іх (станам на пачатак 2010-х гадоў) двушляховыя ўчасткі 1640 км, аднапуцявыя — 3867. Агульная працягласць электрыфікаваных ліній на пачатак 2019 года была 1228 км (22,4 % ад агульнай працягласці чыгункі), большая частка якіх працуе на пераменным току 25 кВ, а 26 км (участкі на беларуска-польскай мяжы) на пастаянным току 3,3 кВ.
| Год | Працягласць пуцей агульнага карыстання, км[4][5][6] |
у т. л. электрыфікаваных, км |
|---|---|---|
| 2000 | 5533 | 874 |
| 2005 | 5518 | 897 |
| 2010 | 5503 | 898 |
| 2011 | 5503 | 899 |
| 2012 | 5483 | 899 |
| 2013 | 5490 | 1013 |
| 2014 | 5491 | 1012 |
| 2015 | 5491 | 1128 |
| 2016 | 5480 | 1131 |
| 2017 | 5480 | 1215 |
| 2018 | 5480 | 1228 |
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ «Банкетная кампания» 1904 — Большой Иргиз. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2005. — 768 с. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов; 2004—). — ISBN 5-85270-331-1.
- ↑ а б Вокзал станции Гродно (руск.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 27 мая 2018. Праверана 14 лютага 2016.
- ↑ Из Гродно до станции Поречье будет ходить ретропоезд (руск.)(недаступная спасылка). Гродзенская прауда (13 мая 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2016. Праверана 14 лютага 2016.
- ↑ Транспорт и связь в Республике Беларусь. — Мн., 2012. — С. 41.
- ↑ Транспорт и связь в Республике Беларусь. — Мн., 2018. — С. 38.
- ↑ Беларусь в цифрах. — Мн., 2019. — С. 48.