Эрато (царыца армянская)
| Эрато | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| арм.: Էրատո | |||||||
 Выява царыцы Эрато на старажытнай манеце, якая захоўваецца ў Нацыянальнай бібліятэцы Францыі ў Парыжы | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Тыгран III | ||||||
| Пераемнік | Арыябарзан II | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | невядома | ||||||
| Смерць | невядома | ||||||
| Род | Арташэсіды | ||||||
| Бацька | Тыгран III | ||||||
| Муж | Тыгран IV | ||||||
| Дзейнасць | суверэн | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Эрато (арм.: Էրատո) — царыца Вялікай Арменіі, апошняя з роду Арташэсідаў, дачка Тыграна III, адзінакроўная сястра і жонка Тыграна IV.
Эрато выйшла замуж за свайго адзінакроўнага брата Тыграна IV, які стаў царом Арменіі ў 8 годзе да н.э.
У 5 годзе да н.э. рымляне пазбавілі трона Тыграна IV і Эрато і прызначылі царом Артавазда III, які знаходзіўся ў іх у палоне, але пратрымаць яго на троне змаглі толькі тры гады. Пасля перавароту на пасад ізноў узышлі Тыгран IV і Эрато. Аднак неўзабаве Тыгран IV быў забіты ў баі супраць горцаў, якія прыйшлі з поўначы і напалі на Арменію, а Эрато адмовілася ад трона (1 год).
Па некаторых дадзеных, Эрато зноў стала царыцай Вялікай Арменіі ў 6 год — 12 год (11) гадах. З сыходам Эрато скончылася кіраванне дынастыі Арташэсідаў у Арменіі.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- М. Нерсисян. Противоборство центральных княжеств и нахарарств // История армянского народа. — Ереван: Издательство Ереванского Университета, 1985. — 528 с. (арм.)
