Перайсці да зместу

Як гартавалася сталь (тэлесерыял, 1999)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Як гартавалася стальM:
鋼鐵是怎樣煉成的
Постар фільма
Жанр драма, сацыялістычны рэалізм, ваенныя
Рэжысёр Хан Ган
Жанар Сахат
Прадзюсар Чан Шао Хуа
Сцэнарыст Лян Сяо Цын
Вань Фианг
Мікалай Астроўскі (раман)
У галоўных
ролях
Андрэй Саминин
Станіслаў Боклан
Святлана Прус
Леся Самаева
Аператар Васіль Барадзін
Кампазітар Ігар Шамо
Роберт Калядны
Кінакампанія Ваньку Кампанія
К.И. А. Довженко
Ц.Т. Кітая
Шанхай Міжнародная кинокорпорация
Дэпартамент культуры і інфармацыі з Шэньчжэньгород
Працягласць 45 хвілін х 20 серый
Бюджэт ¥ 10 мільёнаў
Краіна  Кітай
 Украіна
Мова Кітай
Год 1999
IMDb ID 4052762

Як гартавалася сталь[1] (кіт.: 鋼鐵是怎樣煉成的, укр.: Як гартувалась сталь, в’етн.: Thép đã tôi thế đấy) — кітайскі тэлевізійны мастацкі фільм рэжысёра Хан Ган[2] і Жанар Сахат[3] па аднайменным раману Мікалай А. Астроўскі. Зняты па замове Аддзел прапаганды ЦК КПК з Шэньчжэнь. Прэм’ера на тэлебачанні адбылася 01 кастрычніка 1999 году ў Пекіне.

Гісторыя стварэння

[правіць | правіць зыходнік]
« Так як раман быў перакладзены на кітайскую мову, ён выпусціў мільёны копій. Апісаныя ў рамане персанажы натхнілі кітаец на працягу многіх пакаленняў. Людзі да гэтага часу міс Пола. Дух ўпартай працы і самаадданасці ў рэформе і адкрываючы сёння. Яго яшчэ трэба моцна прасоўваць.
這部小說自譯成中文後,至今已發行幾百萬冊,小說中所描寫的人物曾鼓舞了幾代的中國人,現在人們仍然懷念保爾,艱苦奮鬥和忘我獻身的精神在改革開放的今天仍需大力提倡。
Рэжысёр Чан Шао Хуа[4]
»
« Самае дарагое ў чалавека - гэта жыццё. Яна даецца яму адзін раз, і пражыць яе трэба так, каб не было пакутліва балюча за бязмэтна пражытыя гады, каб не пёк ганьба за агідненькае і дробязнае мінулае і каб, паміраючы, мог сказаць : усё жыццё, усе сілы былі аддадзены самому выдатнаму ў свеце - барацьбе за вызваленне чалавецтва. І трэба спяшацца жыць. Бо недарэчная хвароба або якая-небудзь трагічная выпадковасць могуць перапыніць яе.
人最寶貴的是生命,這生命給予我們每個人只有一次。一個人的一生應該這樣度過:當他回首往事的時候,不因虛度年華而悔恨,也不因碌碌無為而羞恥。這樣,在臨終的時候,他可以說,我的整個鮮血和生命,都已經獻給世界上最壯麗的事業,為全人類的解放而奮鬥!
Презентовать[1]
»
  • Частка 1:

У школьныя гады Паўкам Карчагіным выганяюць са школы за хуліганства. Ён пачынае працаваць і акунаецца ў глыбіню, на дно чалавечага жыцця. Калі ў горад прыйшла навіна пра тое, што цара больш няма, Павел хавае ад шэфаў сваё першае зброю. Тут герой бачыць усе жахі пераваротаў: пагромы, рабаванні і забойствы.

Убачаныя жахі пакідаюць незабыўнае ўражаньне, і хлопчык рвецца да бою. Павел сустракае матроса Жухрая, які прысвячае Павкой ва ўсе справы: «У цябе, Паўлуша, ёсць усё, каб быць добрым байцом за працоўнае справа, толькі вось малады ты вельмі і паняцце аб класавай барацьбе вельмі слабое маеш». Павка сапраўды ўмеў добра біцца і меў добрае фізічнае развіццё, што дапамагае яму выратаваць Жухрая ад канвою. Праз некаторы час і самога Паўліка ловяць пятлюраўцы, якія вырашаюць яго забіць. Павкой няма чаго губляць, і ён выслізгвае з-пад канвою. Выратавацца яму дапамагае дзяўчына, у якую Павка быў закаханы.

Павел ўдзельнічае ў грамадзянскай вайне, пасля чаго вяртаецца ў сваё мястэчка, дзе становіцца актывістам першай камсамольскай арганізацыі. Герой рамана спрабуе зацягнуць у арганізацыю Тоню, але яго планы правальваюцца, хоць яна і падзяляла многія погляды Паўкі. Цяжкая праца Паўла сур’ёзна ўплывае на яго здароўе.

  • Частка 2:

У другой частцы рамана ў Карчагіным з’яўляецца новая каханне — Рыта Усціновіч. Ён быў прызначаны яе памочнікам і лічыў яе сваім таварышам. Не ў сілах даць рады са сваім пачуццём, Павел Карчагіным адмаўляецца ад сустрэч з Рытай, навучальнай яго палітграматы. Павел прымае ўдзел у будаўніцтве вузкакалейкі. Камсамольцам на будоўлі прыходзілася не лёгка: зіма, чатыры змены, адсутнасць ежы, адзення і абутку. Падчас працы Павел падае як нежывы з-за тыфу. Блізкія сябры нічога пра яго не могуць даведацца і вырашаюць, што Павка загінуў.

Але некаторы час праз Карчагіным зноў вяртаецца да сваёй дзейнасці і працуе ў цэху, дзе наводзіць парадак.

З-за сваёй дзейнасці Карчагіным вельмі шмат пабачыў мук, пакут смерцяў. Ён бачыў, як забіваюць і забіваў сам. Гэта прымушае яго шанаваць жыццё і разумець, што яна ў яго адна. Усе партыйныя загады Павка выконвае паслухмяна, для яго гэта паўсядзённы побыт, простая жыццё. Ён змагаецца супраць усіх праціўнікаў партыі.

Пасля смерці Леніна Павел атрымлівае рэальнае партыйнае прасоўванне. Аднойчы ён аказваецца ў Вялікім Тэатры побач з Рытай. Так, так, з той самай Рытай Усціновіч у якую ён закахаўся быўшы целаахоўнікам і таварышам. Павел распавядае ёй, што быў у яе закаханы, і што гэта стала прычынай таго, што пасада была пакінута. Але ў Рыты ўжо ёсць сябар і дачка, а Павка сур’ёзна хворы. Яго адпраўляюць у санаторыі ЦК, старанна абследуюць. Аднак цяжкая хвароба, якая прывяла да поўнай нерухомасці, прагрэсуе, з хваробай змагаюцца лепшыя лекары, але ўсё безвынікова.

Карчагіным пачынае пісаць, разважаючы пра пражытага жыцця. Ён разумее, што яго існаванне было нездарма, што яго сіламі змянялася жыццё людзей, а самае галоўнае, што «на барвовым сцяга рэвалюцыі ёсць і яго некалькі кропель крыві».

Здымкі фільма афіцыйна пачаліся ў халоднае надвор’е кіяў ской сталіцы 16 лютага і зачыніліся ў канцы жніўня 1999 года, у верасні завяршылася постпродакшн, які павінен быў выйсці на гледачоў мацерыковага Кітая 01 Кастрычнік 1999 года. У фільме ўсе імёны персанажаў і геаграфічныя назвы выкарыстоўваюць арыгінальны ўкраінскую мову, але скаардынаваны на мандарын скім.

Здымачная група

[правіць | правіць зыходнік]

У фільме выкарыстана музычная тэма, з якой 1973 версія — Там удалечыні, за ракой[6].

« Мы перагледзім магчымасць развіцця сюжэту, ролю персанажаў і іх адносін. Гэта будзе цалкам новая трактоўка [...] Кітай зараз перажывае сур'ёзныя рэформы, змяняецца грамадства. Паглядзець на гэтую працу з пазіцыі сённяшняга дня - такая наша задача. Магу сказаць, што Павка быў і застаецца яркім прыкладам для пераймання.
Рэжысёр Жанар Сахат[7]
»