Анджэла Біцамана

Анджэла Біцамана
Род дзейнасці	мастак
Дата нараджэння	1467
Месца нараджэння	Іракліян, Венецыянская рэспубліка
Месца смерці	Атранта, муніцыпалітэт, правінцыя Лечэ, Апулія, Італія
Грамадзянства	Венецыянская рэспубліка
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Анджэла Біцамана, або Ангелас Піцаманас (італ.: Angelo Bizamano; 1467 — 1535) — грэчаскі мастак-іконапісец.

­Вучань Андрэаса Павіяса. У 1518 годзе з’ехаў з Крыту на кантынент. Спачатку ў Далмацыю, дзе напісаў прэдэлу з пяццю святымі для алтара касцёла Св. Духа ў Камалацы (цяпер захоўваецца ў францысканскім кляштары ў Дуброўніку). Затым на поўдзень Італіі ў Отранта, дзе застаецца надоўга. У Отранта разам з братам Данатасам, таксама мастаком, стварае майстэрню. Пакідаў на сваіх іконах подпіс на двух мовах, не забываючыся пазначыць на латыні, што ён «GREC KANDIOT».

Адным з першых сярод крыцкіх мастакоў пачынае пісаць іконы на ўзор італьянскіх гравюр у стылі Адраджэння, якія ў сваю чаргу звычайна тыражавалі творы вядомых мастроў таго часу. Напрыклад, ікона Біцамана «Пакланне пастухоў» (цяпер захоўваецца ў Эрмітажы) паўтарае гравюру Маркантоніа Раймондзі, напэўна, яна як карціна ўпрыгожвала чыйсьці. На ўзор кватрачэнта традыцыйнымі іконапіснымі прыёмамі створаны антыкізаваны свет біблейскіх часоў, адначасова простадушны і вытанчаны, меланхалічны і прывабліва чалавечны. Невялікі твор «Св. Дзева з Дзіцём Хрыстом і Іаанам Хрысціцелем» (цяпер захоўваецца ў Эрмітажы) быў асабістай малельнай іконай.

Мастаком не толькі была засвоена выяўленчая сістэма Адраджэння, але і пераўтворана ў болей умоўную і празрыстую мастацкую мову.

Літаратура

• История иконописи. Истоки, традиции, современность. VI—XX века. — ИП Верхов С. И., 2014. — С. 106—107. — 288 с.: ил. — ISBN 978-5-905904-27-1. (руск.)