Бузульнік сібірскі
| Бузульнік сібірскі | |||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||
| Сінонімы | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Бузульнік сібірскі[3][4] (Ligulária sibírica) — від шматгадовых травяністых раслін з роду Бузульнік (Ligularia) сямейства Астравыя (Asteraceae); тыпавы від гэтага роду.
Арэал віду ахоплівае амаль усю тэрыторыю Еўропы, а таксама Сібір.
Часам бузульнік сібірскі культывуюць як дэкаратыўную садовую расліну.
Занесены ў Чырвоную кнігу Цвярской вобласці, вырошчваецца ў Батанічным садзе ЦвДУ
Біялагічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Расліна вышынёй 40—150 см. Мае кароткае ўсечанае карэнішча.
Сцябло прамое, неразгалінаванае, баразнаватае, голае, полае. Ніжняе лісце чарашковае, ля аснавання похвава-пашыранае; ліставая пласцінка вялікая, сэрцападобна-трохкутная, тупая, востразубчастая. Сцябловае лісце меншага памеру, з похвавым аснаваннем, сцяблоабдымнае, верхняе — ланцэтнае, лускаватае, чырванавата-карычневае.
Шматлікія кошыкі сабраны ў густую, пышную гронку: асобныя кошыкі вырастаюць у пазухах прыкветкаў. Абгортка аднарадная, лісточкі абгорткі (8—10) лінейныя, ложа няплёнкавае. Язычковыя кветкі залаціста-жоўтыя, даўгавата-яйкападобныя, сярэднія трубчастыя. Цвіце з ліпеня па верасень.
Плод — яйкападобная сямянка з брудна-белым чубком.
Арэал[правіць | правіць зыходнік]
Гемікрыптафіт, распаўсюджаны ў Еўропе і Азіі ў міжземнаморскай, умеранай і субкантынентальнай кліматычных абласцях.
Расце ў сырых зацененых месцах на гумусных глебах: каля вадаёмаў, у зарасніках хмызняку, алешніку, па берагах ручаёў, на багністых тарфяных лугах — ад нізін да перадгор’яў.
Падвіды[правіць | правіць зыходнік]
Адрозніваюць чатыры падвіды:
- Ligularia sibirica. Лісце ў тыпавога падвіду або цалкам голае, або з кароткім апушэннем па жылках[5].
- Ligularia sibirica (Pojark.) E.Wiebe (1998)
- Ligularia sibirica (Pojark.) V.G.Sergienko (1986)
- Ligularia sibirica (Minderova) Tzvelev (2000). У гэтага падвіду, у адрозненне ад тыпавога, лісце коратка густа апушанае[5].
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 74. — 160 с. — 2 350 экз.
- ↑ ЭПБ 1983.
- ↑ а б Иллюстрированный определитель растений Ленинградской области / Под ред. А. Л. Буданцева и Г. П. Яковлева. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2006. — С. 546—547. — 799 с. — 700 экз. — ISBN 5-87317-260-9.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Бузульнік // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — С. 352. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
- Рандушка Д., Шомшак Л., Габерова И. Цветовой атлас растений. — Братислава: Обзор, 1990. — 412 с. — (Картинки природы). — 75 000 экз. — ISBN 80-215-0068-9.
- Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 1394. Ligularia sibirica (L.) Cass. (incl. L. lydiae Minder.) — Бузульник сибирский // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во науч. изд. КМК, Ин-т технолог. иссл, 2004. — Т. 3. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 458. — ISBN 5-87317-163-7.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Ligularia sibirica ў базе дадзеных The Euro+Med Plantbase (англ.) (Праверана 13 ліпеня 2009)
- Бузульник сибирский: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Таксанамія | |
| Нарматыўны кантроль | Microsoft: 2778534116 |
