Васіль Іванавіч Кулікоў (1921—1943)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кулікоў.
Васіль Іванавіч Кулікоў
Дата нараджэння 1921
Месца нараджэння
Дата смерці 30 кастрычніка 1943(1943-10-30)
Месца смерці
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў артылерыя
Гады службы 1940—1943
Званне
Старшы сяржант
Старшы сяржант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Герой Савецкага Саюза
ордэн Леніна ордэн Чырвонай Зоркі медаль «За адвагу»

Васіль Іванавіч Кулікоў (1921—1943) — старшы сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Васіль Кулікоў нарадзіўся ў 1921 годзе ў Іванава-Вазнясенске. Пасля заканчэння сямі класаў школы працаваў вучнем слесара ў чыгуначным дэпо. У лістападзе 1940 года Кулікоў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З чэрвеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да кастрычніка 1943 года старшы сяржант Васіль Кулікоў камандаваў гарматай 2-й батарэі 969-га артылерыйскага палка 60-й стралковай дывізіі 18-га стралковага корпуса 65-й арміі Беларускага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].

17 кастрычніка 1943 года разлік Кулікова пераправіўся праз Дняпро у раёне вёскі Бывалькі Лоеўскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР. Калі з-за блізкага разрыву варожага снарада зброя апынулася ў вадзе, Кулікоў з таварышамі выратаваў яго і выцягнуў на бераг. На заходнім беразе Кулікоў прыняў актыўны ўдзел у баях за захоп і ўтрыманне плацдарма. Толькі за дзень 20 кастрычніка Кулікоў асабіста знішчыў 1 САУ «Фердынанд», 2 105-міліметровыя артылерыйскія гарматы, 2 кулямёта, 1 павозку, 2 конных запрэжках, каля 20 салдат і афіцэраў. У тым баі ён быў паранены, але працягваў змагацца. 30 кастрычніка 1943 года Кулікоў загінуў у баі. Пахаваны ў вёсцы Міхалёўка Лоеўскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 9 лютага 1944 года за ў«зорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» старшы сяржант Васіль Кулікоў пасмяротна быў удастоены высокага звання Герой Савецкага Саюза[2]. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонай Зоркі, медалём «За адвагу»[1].

Зноскі

  1. ↑ а б в Васіль Іванавіч Кулікоў (1921—1943) на сайце «Героі краіны»
  2. ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому и сержантскому составу артиллерии Красной Армии» от 9 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 24 февраля (№ 11 (271)). — С. 1

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Навечно в сердце народном. — 3-е изд., доп. и испр. — Мн., 1984.
  • Подвиг. — 3-е издание, испр. и доп. — Яр., 1980.

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Васіль_Іванавіч_Кулікоў_(1921—1943)&oldid=4034426"