Гертруда Джэкіл
| Гертруда Джэкіл | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | памолаг, мастачка, садавод, пісьменніца-дакументалістка, батанік, архітэктарка, ландшафтны архітэктар, праектыроўшчык садоў, фатографка, рэдактар |
| Дата нараджэння | 29 лістапада 1843[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 снежня 1932[1][2][…] (89 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Edward Joseph Hill Jekyll[d][5] |
| Маці | Julia Hammersley[d][5] |
| Узнагароды і прэміі |
памятны медаль Віча[d] (1928) Victoria Medal of Honour[d] (1897) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
.jpg)
Гертруда Джэкіл (29 лістапада 1843 — 8 снежня 1932) брытанская садоўніца, садовы дызайнер, рамесніца, фатограф, пісьменніца і мастачка[6][7]. Яна стварыла больш за 400 садоў у Вялікабрытаніі, Еўропе і ЗША, і напісала больш за 1000 артыкулаў для такіх часопісаў як «Country Life» і «The Garden» Уільяма Робінсана[8]. Брытанскія і амерыканскія энтузіасты садоўніцтва апісвалі Джэкіл выразам «вядучы ўплыў у дызайне саду» англ.: a premier influence in garden design.
Ранняе жыццё[правіць | правіць зыходнік]
Джэкіл нарадзілася ў доме № 2 па Графтан-стрыт, Мейфэр, Лондан, пятай з сямі дзяцей капітана Эдварда Джозэфа Хіла Джэкіла, афіцэра Грэнадзерскай гвардзіі, і яго жонка Джуліі Хамерслі[9]. Яе малодшы брат, Уолтар Джэкіл (англіканскі святар; некаторы час малодшы канонік Вустэрскага сабора і капелан Мальты), быў сябрам Роберта Люіса Стывенсана, які запазычыў прозвішча для сваёй знакамітай аповесці пра доктара Джэкіла і Містара Хайда. У 1848 годзе яе сям’я пакінула Лондан і пераехала ў Брэмлі-Хаўс у Сурэі, дзе яна правяла дзяцінства[10]. Яна ніколі не была замужам і не мела дзяцей.
Тэмы[правіць | правіць зыходнік]
Джэкіл удзельніцай аднаго з самых уплывовых дуэтаў руху Мастацтвы і рамёствы, дзякуючы яе супрацоўніцтву з англійскім архітэктарам Эдвінам Лачэнсам, для чыіх праектаў яна стварыла шматлікія пейзажы[11], і які спраектаваў яе дом Манстэд-Вуд каля Гадалмінга ў графстве Сурэй[12].
Джэкіл памятаюць за яе выбітны дызайн і тонкі, маляўнічы падыход да ўладкавання садоў, якія яна стварыла, у асаблівасці яе «вынослівыя кветкавыя бардзюры»[13]. Яе працы вядомыя за сваі яркія фарбы і пасадкамі, якія падобны на мазкі ад пэндзля; некаторыя мяркуюць, што падобны імпрэсіянісцкі стыль мог быць звязаны з пагаршэннем зроку Джэкіл, якое ў значнай ступені паклала канец яе кар’еры ў якасці мастака і акварэліста[14]. Яе мастацкія здольнасці былі відавочнымі, калі яна была дзіцем, і яна рыхтавалася да кар’еры мастака[15].
Яна была адной з першых у сваёй прафесіі, хто стаў улічваць колер, фактуру і вопыт садоў, як аспекты для сваіх праектаў. Тэорыя Джекіл пра дызайн колераў знаходзілася пад уплывам мастакоў Уільяма Цёрнера і імпрэсіяністаў, а таксама тэарэтычнага каляровага кола. Яе цікавасць да садоўніцтва пачалася ў Паўднёва-Кенсінгтонскай школе мастацтваў[16], калі яна зацікавілася творчай працай з насаджэннямі і, у прыватнасці, садоўніцтвам. Джэкіл пазней вярнулася ў дом свайго дзяцінства ў вёсцы Брэмлі, каб спраектаваць сад на Сноўдэнхэм-лэйн, які назвала Мілмід.
Не жадаючы абмяжоўваць свой уплыў педагагічнай практыкай садоўніцтва, Джэкіл уключала ў сваі праекты тэорыю садоўніцтва і разуменне саміх раслін[17]. У сваіх працах, такіх як Colour Schemes for the Flower Garden (перадрукавана ў 1988) яна паклала свой адбітак на сучаснае выкарыстанне «цёплых» і «халодных» кветкавых колераў у садах. Яе асцярогі, што расліны павінны быць паказаны для лепшага эфекту нават пры зрэзванні для дома, прывёў яе да распрацоўкі ўласных шкляных ваз для кветак[18].
Пазней у жыцці, Джэкіл сабрала і ўносіла велізарны масіў раслін выключна з мэтай захавання ў шматлікія установы па ўсёй Вялікабрытаніі. На момант яе смерці, яна спраектавала больш за 400 садоў у Вялікабрытаніі, Еўропе і некалькі ў Паўночнай Амерыцы. Джэкіл таксама была вядома сваім пладавітым пісьменніцтвам. Яна напісала звыш за пятнаццаць кніг, пачынаючы з «Wood and Garden» і яе самай знакамітай кнігі «Colour in the Flower Garden» і працягваючы ўспамінамі пра сваё юнацтва[19].
Яна была таксама зацікаўлена ў традыцыйнай катэджнай мэблі і сельскіх промыслах, і занепакоеная тым, што яны знікаюць. Яе кніга «Old West Surrey» (1904) зафіксавала многія аспекты сельскага жыцця XIX стагоддзя і ўтрымлівае больш за 300 фатаграфій, зробленых Джэкіл.
-
Сады Гестэркамб -
Адноўленая мяжа Джэкіл ля асабняка Аптан-Грэй -
Сады Гестэркамб. Лаўка, спраектаваная Лачэнсам -
Ліндзісфарнскі замак -
План клумбы аўтарства Г. Джэкіл
Сады[правіць | правіць зыходнік]
З 1881 года, калі яна разбіла сады для Манстэд-хаўз, пабудаванага для яе маці Джонам Джэймсам Стывенсанам, Джэкіл распрацавала або спланавала пасадкі для каля чатырох соцен садоў. Больш за палова была непасрэдна ўведзена ў эксплуатацыю ёю, але многія былі створаны ў супрацоўніцтве з архітэктарамі, такімі як Эдвін Лачэнс і Роберт Ларымер. Большасць яе садоў была страчана. Невялікая колькасць была адноўлена, у тым ліку яе ўласны сад у Манстэд-Вуд,сады Гестэркамб і сад пры асабняку ў Аптан-Грэй, які яна распрацавала для журналіста і арт-крытыка Чарльза Холма[20].
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Джэкіл была адной з першых 60 чалавек, што атрымалі Victoria Medal of Honour[21] ад Каралеўскага садаводчага таварыства ў 1897 годзе і Veitch Memorial Medal ад таго ж Таварыства ў 1929 годзе. Таксама ў 1929 годзе, яна атрымала Медаль Гонару Джорджа Роберта Уайта ад Масачусецкага садаводчага таварыства[22][23].
Пахаванне[правіць | правіць зыходнік]
Джэкіл была пахавана на царкоўным двары Басбрыджскай царквы, Гадалмінг, побач са сваім братам брат, Гербертам Джэкілам і яго жонкай, мастачкай, пісьменніцай і філантропкай Агнес Джэкіл. Помнік быў распрацаваны Эдвінам Лачэнсам[24].
-
Магіла Гертруды Джэкіл -
Мемарыял сям'і Джэкілаў на могілках Басбрыджскай царквы
Спадчына[правіць | правіць зыходнік]
У 1911 годзе Карпарацыя Гілфард, Вялікабрытанія, пабудавала як прыбудову да Музея Гілфард дом, які ўтрымлівае цяпер ужо на міжнародным узроўні важную калекцыю традыцыйных прадметаў хатняга ўжытку, якую яна збірала на працягу свайго жыцця і падаравала Сурэйскаму археалагічнаму таварыству. Некаторыя артэфакты, звязаныя з яе жыццём і працай таксама размяшчаюцца там.
29 лістапада 2017 года, калі адзначаўся 174-ы дзень нараджэння Гертруды Джэкіл, у яе гонар быў выпушчаны Google Doodle[25].
Зноскі
- ↑ а б RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.
- ↑ а б Gertrude Jekyll // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Ogilvie M. B. The Biographical Dictionary of Women in Science: Pioneering Lives From Ancient Times to the Mid-20th Century — Routledge, 2003. — Vol. 1. — P. 655–656. — 798 p. — ISBN 978-1-135-96342-2
- ↑ Union List of Artist Names — 2010. Праверана 14 красавіка 2019.
- ↑ а б Kindred Britain
- ↑ Festing, Sally (1993). Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Van Matre, Lynn. In Bloom Again: Gertrude Jekyll`s Cult Status Is In Full Flower. Chicago Tribune (26 лютага 1989). Праверана 3 June 2012.
- ↑ Bisgrove, Richard. The Gardens of Gertrude Jekyll.London: Frances Lincoln, 2006.
- ↑ Festing, Sally (1993). "Chapter 1". Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. pp. 3–11. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Festing, Sally (1993). "Chapter 2". Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. pp. 12–21. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Festing, Sally (1993). Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. pp. xii, 85–6, 137, 140, 143, 203, 255, 260. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Tankard, Judith B. and Martin A. Wood. Gertrude Jekyll at Munstead Wood. Bramley Books, 1998. (У 1900 годзе Лачэнс і брат Гертруды Герберт спраектавалі брытанскі павільён на Парыжскай сусветнай выстаўцы.)
- ↑ Bisgrove, Richard. The Gardens of Gertrude Jekyll. Frances Lincoln (15 кастрычніка 1992).
- ↑ Festing, Sally (1993). Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. pp. 122–124. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Gertrude Jekyll's sketch book(недаступная спасылка). Guildford Museum. Guildford Borough Council. Архівавана з першакрыніцы 21 лістапада 2018. Праверана 21 November 2018.
- ↑ About Gertrude Jekyll(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 27 October 2007. Праверана 19 December 2007.
- ↑ Wood, Martin. The Unknown Gertrude Jekyll.London: Frances Lincoln, 2006.
- ↑ Swengley, Nicole. Gertrude Jekyll vase designs set to sparkle again. The Telegraph (24 лістапада 2010). Праверана 3 June 2012.
- ↑ Festing, Sally (1993). "Chapters 16–22". Gertrude Jekyll. Great Britain: Penguin Books. pp. 153–219. ISBN 0-670-82788-6.
- ↑ Betty Massingham (2006 [1975]). Gertrude Jekyll: An Illustrated Life of Gertrude Jekyll, 1843—1932. Princes Risborough: Shire Press. p. 44.
- ↑ Усе яны атрымаль медаль у адзін дзень, 26 кастрычніка 1897 года
- ↑ Michael Tooley (2004). Jekyll, Gertrude (1843—1932). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. DOI:10.1093/ref:odnb/37597
- ↑ Desmond, Steven. Great British Garden-Makers: Gertrude Jekyll. Country Life Magazine (23 студзеня 2010). Праверана 3 June 2012.
- ↑ Busbridge War Memorial. Historic England. Праверана 13 December 2015.
- ↑ Google honors garden designer Gertrude Jekyll with new Doodle.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Bisgrove, Richard (2000). The Gardens of Gertrude Jekyll. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-22620-8.
- Desmond, Steven. Great British Garden-Makers: Gertrude Jekyll. Country Life Magazine (23 студзеня 2010). Праверана 3 June 2012.
- Eberle, Iwona: Eve with a Spade: Women, Gardens, and Literature in the Nineteenth Century. Munich: Grin, 2011. ISBN 97836408435589783640843558
- Sinclair, Jill. Review: The Unknown Gertrude Jekyll, 'Queen of the mixed border'. The Guardian (16 чэрвеня 2006). Праверана 3 June 2012.
- Festing, Sally (1991). Gertrude Jekyll (1st ed.). London: New York, N.Y: Viking. ISBN 0-670-82788-60-670-82788-6 and Penguin Books 1993.
Тэматычныя сайты | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||