Дзявочы вінаград трохвостраны

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дзявочы вінаград трохвостраны

Дзявочы вінаград трохвостраны
ў садовай культуры
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Parthenocissus tricuspidata (Siebold & Zucc.) Planch., 1887


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  28604
NCBI  345127
EOL  582342
GRIN  t:310629
IPNI  68407-1
TPL  kew-2548140

Дзявочы вінаград трохвостраны[3] (Parthenocíssus tricuspidáta) — від дрэвападобных ліян з роду Дзявочы вінаград (Parthenocissus) сямейства Вінаградавыя (Vitaceae).

Сінонімы [4][правіць | правіць зыходнік]

Разнавіднасць: Parthenocissus tricuspidata W.T.Wang.

Germplasm Resources Information Network, NCBI, ITIS і USDA NRCS апісваюць від як Parthenocissus tricuspidata (Siebold & Zucc.) Planch.

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Далёкаўсходняя ліяна да 15-20 метраў даўжынёй.

Лісце 10-20 см даўжынёй з буйнымі грубымі зубцамі, цёмна-зялёнае, зверху бліскучае. Працягласць вегетацыйнага перыяду складае каля 157 дзён (ад 12 мая да 15 кастрычніка).

У расліны на канцах вусікаў маюцца дыскападобныя пашырэнні, пры дапамозе якіх яна прымацоўваецца да кары дрэў і скал.

Цвіценне — з сярэдзіны чэрвеня да пачатку ліпеня.

Плады — сінявата-чорныя ягады, 6-8 мм у дыяметры, з 1-2 насенінамі.

Распаўсюджанне і экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Арэал — Кітай (Аньхой, Фуцзянь, Хэбэй, Хэнань, Цзілінь, Ляанін, Шаньдун), Японія (Хакайда, Хансю, Кюсю, Сікоку), Карэя, Тайвань.

У Расіі гэты від сустракаецца толькі на поўдні Прыморскага краю.

Расце на стромых скалах і абрывах марскога берага. Дыма- і газаўстойлівы.

Інтрадуцыраваны ў многіх краінах свету.

Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

У лячэбных мэтах прымяняецца ў кітайскай народнай медыцыне.

Маюцца дэкаратыўныя садовыя формы. У культуры з 1862 года.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 93. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Flora of China

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]