Цзян Вэйго

Цзян Вэйго
Цзян Вэйго
	кіт. трад. 蔣緯國, піньінь Jiǎng Wěiguó
	; Цзян Вэйго на Тайвані, 1950-я
Дата нараджэння	6 кастрычніка 1916
Месца нараджэння	Токіа[d], Токіа, Японія;
Дата смерці	22 верасня 1997
Месца смерці	Тайбэй, Тайвань;
Месца пахавання	Wuzhi Mountain Military Cemetery[d];
Бацька	Tai Chi-tao[d]
Жонка	Q28412043? і Shi Jingyi[d]
Дзеці	Chiang Hsiao-kang[d]
Альма-матар	Soochow University[d];
Грамадзянства	Кітайская рэспубліка; Тайвань;
Прыналежнасць	Тайвань; Трэці рэйх
Род войскаў	Вермахт; Армія Кітайскай Рэспублікі
Гады службы	1939-1986; 1936-1939
Званне	Лейтэнант Генерал другога класа
Бітвы/войны	Аншлюс (1938); Анэксія Судэтаў (1938); Уварванне ў Польшчу (1939); Другая япона-кітайская вайна (1937-1945); Грамадзянская вайна ў Кітаі (1946-1950)
Узнагароды і званні
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Цзян Вэйго (кіт. трад. 蔣緯國, кіт. спрошч. 蒋纬国, піньінь Jiǎng Wěiguó, або Chiang Wei-kuo; 6 кастрычніка 1916 — 22 верасня 1997) — кітайскі вайсковы і палітычны дзеяч. Значны функцыянер партыі Гаміньдан. Прыёмны сын генералісімуса Чан Кайшы, прыёмны брат прэзідэнта Кітайскай Рэспублікі Цзян Цзінго.

Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]

Цзян Вэйго нарадзіўся ў Токіа ў тыя часы, калі большая частка удзельнікаў партыі Гаміньдан знаходзілася ў выгнанні ў Японіі. Біялагічным бацькам Цзяна з’яўляўся гаміньданаўскі партыйны дзеяч, паплечнік Чан Кайшы Тай Цзітао, а маці — японка Сігемацу Канэко, у якіх быў неафіцыйны раман. Тай Цзітао палічыў, што дзіцяці паза шлюбам разбурыць яго сям’ю і кар’еру, таму ён прапанаваў Чан Кайшы стаць прыёмным бацькам хлопчыка, у якога на той момант быў ужо шасцігадовы сын Цзінго.

Сам Цзян Вэйго амаль усё жыццё адмаўляўся прызнаць сваё паходжанне і настойваў, што з’яўляецца родным сынам Чан Кайшы, але незадоўга да смерці ўсё ж прызнаў, што яго біялагічны бацька — Тай Цзітао.

Служба ў Германіі[правіць | правіць зыходнік]

У той час, калі брат Цзінго жыў і працаваў у Савецкім Саюзе, Вэйго у 1936 годзе быў адпраўлены бацькам на навучанне ў Трэці рэйх. Ён паступіў у вайсковую акадэмію ў Мюнхен. Тут Цзян вывучаў сучасныя метады вядзення вайны, выкарыстання танкаў, іх узаемадзеянне з авіацыяй і пехотай. Таксама Цзян Вэйго закончыў спецыяльныя курсы па баявых дзеяннях у гарах, за што атрымаў права насіць знак «Эдэльвейс» нямецкай 1-й горнапехотнай дывізіі.

Цзян Вэйго ўдзельнічаў у Аншлюсе Аўстрыі і анэксіі Судэтаў як камандзір танкавага экіпажу, а таксама ва ўварванні ў Польшчу, але быў адазваны ў Кітай у сувязі са складанай сітуацыяй на кітайска-японскім фронце і пагаршэннем кітайска-германскіх адносінаў.

Падчас вайны з Японіяй[правіць | правіць зыходнік]

Пасля вяртання з Германіі Чан Кайшы накіраваў Вэйго з візітам ад свайго імя ў Злучаныя Штаты Амерыкі. Там ён чытаў лекцыі амерыканскім вайскоўцам аб арганізацыі і тактыцы нямецкай арміі. У Кітаі Вэйго прымаў удзельніцтва ў арганізацыі першага танкавага батальёна Нацыянальна-рэвалюцыйная армія. У 1941 служыў у гарнізоне ў Сіань. У 1943 навучаўся ў амерыканскай бронетанкавай школе.

З 28 гадоў — маёр, з 29 — падпалкоўнік. У 32 гады атрымаў званне палкоўніка танкавых войскаў.

Падчас Грамадзянскай вайны[правіць | правіць зыходнік]

У часы грамадзянскай вайны (1946—1950) камандаваў кітайскім танкавым батальёнам, які быў укамплектаваны амерыканскімі танкамі М4 Шэрман. Выкарыстоўваючы навыкі, атрыманыя ў Еўропе і Амерыцы, дасягнуў некаторых вайсковых поспехаў. Разам са сваім падраздзяленнем быў эвакуяваны з Шанхая на востраў Тайвань, дзе заняўся арганізацыяй новага танкавага корпуса, дыслакаванага ў ваколіцы Тайбэя.

Тайвань[правіць | правіць зыходнік]

Пасля эвакуацыі ўладаў Кітайская Рэспублікі на Тайвань, Цзян Вэйго працягваў займаць кіруючую пазіцыю ў арміі. У 1964 годзе, калі яго падпарадкаваны генерал Чжао Чжыхуа правёў няўдалую спробу дзяржаўнага пераварота, Цзян Вэйго страціў давер урада і быў пазбаўлены рэальнага ўплыву ва ўзброеных сілах.

У 1969 Цзян стварыў вайсковую школу. У 1975 атрымаў званне генерала і стаў прэзідэнтам Універсітэта Узброеных Сілаў. У 1986 сыйшоў у адстаўку і стаў Генеральным сакратаром Рады Нацыянальнай Бяспекі.

Пасля смерці брата Цзян Цзінго вырашыў заняцца палітыкай. Ён рашуча выступаў супраць руху тайваньскіх нацыяналістаў і высоўваў кандыдатуру на пост віцэ-прэзідэнта разам з Лінь Янь-Канам у якасці прэзідэнта на выбарах 1990 года, але прайграў Лі Тэнхуэю, які падтрымліваў тайваньскі нацыяналізм.

Апошнія гады[правіць | правіць зыходнік]

У 1991 г. пакаёўка Цзян Вэйго па імені Лі Хунмэй (李洪美, або 李嫂) была знойдзена мёртвай у маёнтку Цзяна ў Тайбэі. Падчас расследавання ў доме было знойдзена 60 адзінак стралковай зброі. Цзян прызнаў магчымую сувязь паміж наяўнасцю дадзенай зброі і смерцю пакаёўкі, якая пазней была прызнана самагубцай. Інцыдэнт канчаткова запляміў рэпутацыю Цзян Вэйго, асабліва на фоне моцнай незадаволенасці тайванцаў шматгадовым кіраваннем дынастыі Чан Кайшы і звязанай з ёй карупцыяй. У пачатку 1990-х гг. Цзян Вэйго заснаваў групу пад назвай Камітэт па перамяшчэнні духу (奉安移靈小組), які хадатайнічаў (беспаспяхова) як перад уладамі КНР, так і Тайваня аб перапахаванні астанкаў Чан Кайшы і Цзян Цзінго ў мацерыковым Кітаі. У лістападзе 1996 г. удава Чан Кайшы, Сун Мэйлін, канчаткова пераканала Цзян Вэйго адмовіцца ад падобных патрабаванняў.

Памёр ва ўзросце 80 гадоў ад нырачнай недастатковасці, выкліканай цукровым дыябетам; пахаваны на Вайсковых мемарыяльных могілках Уцзі.