Інгві Мальмстын

Інгві Мальмстын
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	30 чэрвеня 1963(1963-06-30)[…] (60 гадоў)
Месца нараджэння	Стакгольм, лен Стакгольм, Швецыя
Краіна	Швецыя
Муж	April Malmsteen[d]
Музычная дзейнасць
Прафесіі	спявак, гітарыст, дырыжор, кампазітар, музычны прадзюсар, студыйны музыкант
Інструменты	гітара і вакал
Жанры	метал, паўэр-метал і Category:Neoclassical metal[d]
Грамадская дзейнасць
Член у	Yngwie J. Malmsteen's Rising Force[d]
yngwiemalmsteen.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

І́нгві Ё́хан Ма́льмстын (англ.: Yngwie Johann Malmsteen сапраўднае імя Ларс Ю́хан І́нгве Лaнербэк, шведск.: Lars Johan Yngve Lannerbäck; нар. 30 чэрвеня 1963, Стакгольм, Швецыя) — шведска-амерыканскі гітарыст-віртуоз, мультыінструменталіст і кампазітар, адзін з заснавальнікаў шрэд-металу. Уключаны ў спіс «100 найвялікшых гітарыстаў усіх часоў па версіі Classic Rock».

1970-я

З дзяцінства ён захапляўся творчасцю такіх музыкантаў, як Антоніа Вівальдзі, Нікало Паганіні, Джымі Хендрыкс і Рычы Блэкмар. У 1976 арганізаваў сваю першую групу Powerhouse, а ў 1978 — Rising Force.

1980-я

Разам з Rising Force ён запісвае першыя дэма, якія выпадкова трапляюць у рукі амерыканскаму «шукальніку талентаў» ў галіне хард-рока Майку Верні, і ў 1983 годзе Інгві Мальмсцін увайшоў у склад групы Steeler, якую ўзначальваў Рон Кіл. Нягледзячы на цудоўны падбор музыкантаў, гурт запісаў адзін студыйны альбом і неўзабаве распаўся, і Інгві Мальмсцін разам з Грэмам Бонетам, былым вакалістам Rainbow стварыў Alcatrazz. З гэтай групай гітарыст запісаў два альбомы, але неўзабаве пакінуў і яе і стаў рыхтаваць матэрыял для сольнага альбома. У працэсе запісу сесійныя музыкі прынялі прапанову Мальмстына стаць членамі яго групы — так адрадзіліся Rising Force. Партыі бас-гітары гуляў сам Інгві Мальмсцін. Дэбютны альбом адразу ж увайшоў у Тор 60 амерыканскага хіт-параду і атрымаў прэмію «Грэмі» як лепшы інструментальны дыск года. Сам жа Інгві становіцца адкрыццём года ў шэрагу выданняў, а затым і гітарыстам года, пасля абвяшчэння альбома Rising Force альбомам года. У 1985 году з'яўляецца альбом Marching Out, у лістападзе Інгві адпраўляецца ў турнэ па Амерыцы. Рок-прэса называе яго геніем гітары і на працягу двух наступных гадоў ён быў лепшым гітарыстам у свеце па апытанні часопіса «Guitar Player».

Але сапраўдная слава прыходзіць да Інгві Мальмстын пасля выпуску трэцяга альбома «Trilogy», які атрымаў вельмі шырокае прызнанне і дасягнуў сорак чацвёртай пазіцыі ў Billboard ЗША. 22 чэрвеня 1987 ў СМІ з'яўляюцца паведамленні пра тое, што Мальмстын трапіў у аварыю. Праляжаўшы у коме амаль тыдзень, ён даведаўся, што з-за траўмы галавы утварыўся тромб, які цісне на нерв, што ідзе да правай рукі. 18 месяцаў ён не мог іграць і амаль паўтара года намаганняў спатрэбілася, каб вярнуцца ў свет музыкі.

У сакавіку 1988 выходзіць альбом «Odyssey», які набывае залаты статус у ЗША, а відэа на кампазіцыю «Heaven Tonight» не сыходзіць з экранаў тэлевізараў. Вакальныя партыі на альбоме выканаў Джо Лін Цёрнер, вядомы па працах з групай Rainbow.

У студзені 1989 Інгві прыязджае ў Савецкі Саюз і дае 20 канцэртаў. Запісваецца фільм і альбом «Live in Leningrad: Trial By Fire». Альбом атрымаў вельмі супярэчлівыя рэцэнзіі, а групу пакінуў Joe Lynn Turner. Праз тыдзень ад групы Інгві Мальмсцін застаўся толькі ён адзін і назва.

1990-я

Мальмстын у Барселоне

Пасля выпуску альбома «Eclipse» лэйбл гуказапісу Polygram разрывае з Мальмстынам дагавор аб супрацоўніцтве, матывуючы расчараваннямі ад продажаў альбома ў ЗША. У Еўропе і Японіі справы ішлі некалькі інакш. І хоць альбом не трапіў у чарты, але зарабіў статус плацінавага і залатога.

У пачатку сакавіка 1991 года Інгві заключае дамову з лэйблам гуказапісу Elektra Records і запісвае альбом «Fire and ice». У першы ж дзень выхаду альбом раскупілі ў колькасці 100 000 штук. У Еўропе і Японіі, як і «Eclipse», «Fire and ice» дасягнуў залаты і плацінавай адзнак.

У студзені 1993 Ніджэл Томас, прадзюсар Інгві Мальмсціна, з якім ён працаваў апошнія 4 гады, памірае ад сардэчнага прыступу.

У сакавіку Elektra патрабуе ад музыканта новых работ, а потым і зусім разрывае з Інгві кантракт, але ў хуткім часе японскі лэйбл гуказапісу Pony Canyon падпісвае з Інгві дагавор. Для запісу новага альбома набіраюцца новыя музыканты. 18 лютага 1994 года ў Японіі выходзіць сёмы па ліку студыйны альбом «The Seventh Sign», які хутка дасягае першага месца ў міжнародных чартах і становіцца плацінавым ў Японіі. CMC International Records купляе права на продаж альбома на тэрыторыі Еўропы і Азіі і пачынае актыўна займацца прамоўшэнам альбома.

Сакавіку-лістапад 1994 — турнэ ў падтрымку альбома.

Праз месяц Мальмстын абсталяваў студыю ў Маямі і пачаў пісаць матэрыял для наступнага альбома — «Magnum Opus» («Грандыёзнае стварэнне»), які пабачыў свет у чэрвені 1995 года. У верасні 1995 года група зноў з'ехала ў чатырохмесячныя гастролі. Падчас гастроляў здарыўся казус: Michael Vescera захварэў бранхітам і прапусціў 5 канцэртаў. Падчас гэтых выступаў Інгві бярэ на сябе яшчэ і ролю вакаліста.

У канцы 1995 года гурт вярнуўся ў ЗША і ўжо ў пачатку студзеня 1996 года Інгві пачаў працаваць над новым праектам, ідэю якога ён выношваў доўгія гады: запісаць песні, на якіх вырас гітарыст, а гэта песні знакамітых Deep Purple, Rainbow, UK, Kansas, Scorpions, Rush і Джымі Хендрыкса. Так у сярэдзіне красавіка з'яўляецца альбом «Inspiration». Гастролі па Паўднёвай Амерыцы мелі вялікі поспех. Турнэ скончылася ў снежні 1996 года. Інгві вярнуўся ў Маямі і зноў зачыніўся ў студыі.

Новы альбом «Concerto Suite for Electric Guitar and Orchestra in Eb minor, Op. 1» стаў цалкам альбомам класічнай музыкі. У чэрвені 1997 Інгві прылятае ў Прагу, каб на працягу трох дзён запісаць свой альбом з аркестрам чэшскай філармоніі. Тры дня працы з дырыжорам і мара Інгві стала рэальнасцю. Альбом выйшаў толькі ў 1998 годзе, не расчараваўшы прыхільнікаў. Але Інгві вырашыў не спыняцца на дасягнутым і ў 1997 годзе выдаў свой студыйны альбом «Facing the Animal», у якім прыняў удзел знакаміты бубнач Козі Паўэл, для якога ён апынуўся апошняй працай. Альбом атрымаў вельмі высокія водгукі крытыкаў і фэнаў, быў прызнаны лепшай працай Інгві за апошнія гады.

У 1999-м годзе Інгві выпускае альбом «Alchemy», а ў 2000-м — «War To End All Wars» пад старым лэйблам Canyon International. Што да яго апошняй працы, то яна вельмі спрэчная, і абсалютна месцамі не падобная на яго папярэднія альбомы.

2000-я

Рыпер і Мальмстын у Барселоне, 2005

Пасля выхаду альбома War to End All Wars вакаліст Марк Боўлз пакідае групу. Ён быў заменены былым вакалістам Rainbow Дугі Уайтам, чый вакал быў добра прыняты прыхільнікамі. У 2003 годзе да Мальмстын далучыліся Джо Сатрыяні і Стыў Вай як частка тура G3 супергуртоў. Мальмстын зрабіў два гацевыя запісы на альбомах клавішніка Дэрэка Шарыніана Black Utopia (2003) і Blood of the Snake (2006).

У 2004 годзе Мальмстын 2 разы з'явіўся ў амерыканскім мультсерыяле Харві Бёрдман.

У 2005 на лэйбле Spitfire Records выйшаў альбом Unleash the Fury. Як музыкант заявіў часопісу «Guitar World», ён назваў гэты альбом пасля сумна вядомага «аэрапортнага інцыдэнту», які адбыўся ў палёце ў Японію падчас турнэ 1988 года. Ён быў п'яны і паводзіў сябе задзірліва, пакуль ён не заснуў і не быў разбуджаны жанчынай, якая выліла на яго ледзяную ваду. Раз'юшаны, ён крыкнуў: «Ты дала волю сваёй чортавай лютасці!» Аўдыё гэтага інцыдэнту было запісана на плёнку іншым членам групы. Мальмстын кажа, што назва альбома спасылаецца як на энергію альбома, так і на сам інцыдэнт.

Unleash the Fury выйшаў услед за рэлізам DVD Concerto Suite For Electric Guitar And Orchestra In E Flat Minor, Op. 1 — With The New Japan Philharmonic Live. Упершыню на гэтым DVD Мальмстын іграе перад жывой аўдыторыяй з аркестрам, што ён апісвае як «файна, але і вельмі страшна».

У 2008 годзе Мальмстын стаў спецыяльным госцем на шоў «That Metal Show». 10 сакавіка 2009 года, лэйбл Мальмстына Rising Force выпусціў інструментальны альбом Angels of Love, у якім сабраны акустычныя версіі некаторых яго самых вядомых балад. У жніўні 2009 года часопіс назваў Час Мальмсцін № 9 у сваім спісе 10 лепшых электра-гітарыстаў усіх часоў.

8 снежня 2009 Мальмстын выпусціў яшчэ адзін альбом-зборнік — High Impact.

2010-я

23 лістапада 2010 быў выпушчаны альбом Relentless.

Канец 2012 года адзначыўся выхадам альбома Spellbound — тур у падтрымку якога быў прызначаны на красавік-чэрвені 2013 года. Канцэртны тур у падтрымку альбома Spellbound ахоплівае самыя папулярныя амерыканскія пляцоўкі, і таксама ўключае ў сябе выступы ў Канадзе, Чэхіі, Дубаі, і Пуэрта-Рыка.

Склад групы

• Інгві Мальмстынн — гітары, часам вакал.
• Б'ёрн Энглен — бас-гітара
• Дэрэк Шарыніан — клавішныя
• Патрык Ёхансан — ударныя

Дыскаграфія

Steeler

1. «Steeler» (1983)

Alcatrazz

1. «No Parole from Rock N' Roll» (1984)
2. «Live Sentence» (1984)

Сола

1. «Rising Force» (1984)
2. «Marching Out» (1985)
3. «Trilogy» (1986)
4. «Odyssey» (1988)
5. «Trial by Fire» / «Live in Leningrad» (1989)
6. «Eclipse» (1990)
7. «The Yngwie Malmsteen Collection» (1991)
8. «Fire & Ice» (1992)
9. «The Seventh Sign» (1994)
10. «Power and Glory» (1994)
11. «I Can't Wait» (1994)
12. «Magnum Opus» (1995)
13. «Inspiration» (1996)
14. «Inspiration» (1996)
15. «Facing the Animal» (1997)
16. «Concerto Suite for Electric Guitar and Orchestra» in E flat minor, Opus 1 (1998)
17. «Yngwie Malmsteen LIVE!!» (1998)
18. «Alchemy» (1999)
19. «Anthology 1994—1999)» (2000)
20. «Best of Yngwie Malmsteen: 1990—1999» (2000)
21. «Concerto Suite — Live from Japan» (2000)
22. «War to End All Wars» (2000)
23. «The Genesis» (2002)
24. «Attack!!» (2002)
25. «G3 Live: Rockin' in the Free World» (2004)
26. «Unleash the Fury» (2005)
27. «20th Century Masters — The Millennium Collection: The Best of Yngwie Malmsteen» (2005)
28. «Perpetual Flame» (2008)
29. «Angels of Love» (2009)
30. «High Impact» (2009)
31. «Relentless» (2010)
32. «Spellbound» (2012)

Спасылкі

• Афіційны сайт