Перайсці да зместу

Агранулацытоз

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Агранулацытоз
МКБ-10-КМ D70
МКХ-9 288.0
МКБ-9-КМ 288.8[1]
DiseasesDB 8994
MedlinePlus 001295
MeSH D000380

Агранулацытоз — паталагічны стан, пры якім назіраецца зніжэнне ўзроўню лейкацытаў (менш за 1·109/л) за кошт гранулацытаў (менш за 0,75·109/л) і манацытаў, павышаецца ўспрымальнасць арганізма да бактэрыяльных і грыбковым інфекцый.

У залежнасці ад патагенезу вылучаюць міелатаксічны агранулацытоз (цытастатычная хвароба) і імунны, які звязаны з утварэннем антыцелаў да экзагенных антыгенаў — гаптэнам (гаптэнавы, лекавы) агранулацытоз, або аўтаіммунны (пры калагенозах, лімфамах, вірусных гепатытах).

Гаптэнавы агранулацытоз можа ўзнікнуць у выніку прыёму дыякарба (дыямоксу), амідапірыну, антыпірыну, ацэтыльсаліцылавай кіслаты (аспірыну), метамізолу натрыю (анальгіна), барбітуратаў, ізаніязіду (тубазіду), мепратанідаку, мепрабамадану, індаметацыну, левамізолу, сульфаніламідаў, метыцыліну, трыметапрыму (уваходзіць у склад бактрыму), хінгаміну (хлорахіну), інсектыцыдаў, клазапіну (азалептыну) і інш.

Упершыню агранулацытоз быў апісаны ў 1922 годзе Вернерам Шульцам, у 1931 годзе незалежна ад яго — Р. Р. Краке. Шырокае выкарыстанне цытастатычнай тэрапіі (і медыкаментознай, і прамянёвай), а таксама вялікай колькасці новых лекавых сродкаў прывяло да павышэння частаты гэтага сіндрому.

  1. Monarch Disease Ontology release 2018-06-29 — 2018-06-29 — 2018. Праверана 27 ліпеня 2018.