Дацэнт

Дацэнт (лац.: docens, docentis "навучальны") - асоба якая мае такое званне, і якая займае пасаду дацэнта. Дацэнт ёсць вучонае званне і пасада выкладчыкаў Вышэйшай навучальнай ўстановы (ВНУ) шэрагу краін. Выконваюць функцыю універсітэцкіх лектараў. Яно ніжэй прафесара і вышэй асістэнта.

• Вучонае званне дацэнта прысвойваецца вучоным саветам ВНУ (навуковай установы), сцвярджаецца Міністэрствам адукацыі:
  • Вучонае званне дацэнта па кафедры прысвойваецца выкладчыкам ВНУ, прапрацаваў не менш як 1 год на пасадзе дацэнта, якія маюць навукова-педагагічны стаж не менш за 5 гадоў, вучэбна-метадычныя дапаможнікі і навуковыя працы.
  • Вучонае званне дацэнта па спецыяльнасці прысвойваецца навуковым работнікам (прыраўнянае да існаваўшага раней навукоўцу звання "старэйшы навуковы супрацоўнік").
  • На пасаду дацэнта прызначаюцца выкладчыкі (як правіла, якія маюць вучоную ступень "кандыдат навук") пасля выбрання на вучоным савеце факультэта або ВНУ.

У Расійскай Федэрацыі з 1992г. званне дацэнт выкладчыкам ВНУ, інстытутаў павышэння кваліфікацыі прысвойваецца рашэннем Атэстацыйнай калегіі Дзяржаўнага камітэта Расійскай Федэрацыі па вышэйшай адукацыі. У Расіі ў пачатку 1990-х гг. налічвалася окала 250 тысяч дацэнтаў. Аналагічная сістэма ёсць і ў Беларусі, ў Украіне.

У ЗША пасады дацэнта прыкладна, адпавядае пасадзе "associate professor" (Assoc. Prof.), у Францыі - "maître de conférences".

Зноскі

• за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, "Словник іншомовних слів", м. Київ, 1985 р., с. 275;
• "Современный толковый словарь русского языка", Ридерз Дайджест, г. Москва, 2004 г. ISBN 5-89355-108-7, с. 174;
• Вышэйшая атэстацыйная камісія Рэспублікі Беларусь;
• "Большой энциклопедический словарь", 2000 г.;
• "Большая энциклопедия Кирилла и Мефодия" 2005 г.;
• en:Docent