Амір Сулейманавіч Хайдараў

Амір Сулейманавіч Хайдараў
Амір Сулейманавіч Хайдараў
Дата нараджэння	20 лістапада 1911
Месца нараджэння	Verkhnekudashevo[d], Kudashevsky selsoviet[d], Татышлінскі раён, Расія;
Дата смерці	25 лістапада 1996 (85 гадоў)
Месца смерці	Verkhnekudashevo[d], Kudashevsky selsoviet[d], Татышлінскі раён, Башкартастан, Расія;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1937—1941, 1942—1945
Званне	Старэйшы сяржант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Амір Сулейманавіч Хайдараў (20 лістапада 1911 года, вёс. Верхнякудашава — 25 лістапада 1996 года) — памочнік камандзіра кулямётнага ўзвода гвардыі старшы сяржант, Герой Савецкага Саюза.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Амір Сулейманавіч Хайдараў^[1] нарадзіўся 20 лістапада 1911 года ў вёсцы Верхнекудашава цяпер Татышлінскага раёна Башкірыі ў сям’і селяніна. Скончыў чатыры класы школы. Башкір. Член КПСС.

У 1932—1934 гадах працаваў старшынёй калгаса, у 1937—1941 — старшынёй сельпо. У Чырвонай Арміі ў 1934—1937 гадах і з 1942 года. На фронце ў Вялікую Айчынную вайну з чэрвеня 1942 года.

Гвардыі старшы сяржант А. С. Хайдаров асабліва вызначыўся ў баях 27-28 верасня 1943 года.

З 1944 года да канца вайны вучыўся ў кавалерыйскім вучылішчы. Са жніўня 1945 года Хайдараў зноў жыў і працаваў на радзіме. Працаваў старшынёй сельсавета і калгаса, старшым ляснічым.

Памёр 25 лістапада 1996 года.

Подзвіг[правіць | правіць зыходнік]

«Памочнік камандзіра кулямётнага ўзвода гвардыі старшы сяржант А. С. Хайдараў вызначыўся ў баях за вызваленне Гомельскай вобласці. У ноч на 28.09.1943 г. пад агнём праціўніка з разлікамі 2 станковых кулямётаў на плыце пераправіўся праз Днепр у раёне вёскі Вялле Брагінскага раёна, знішчыў агнявую кропку і 18 гітлераўцаў, чым садзейнічаў пашырэнню плацдарма і вызваленні вёскі Вялле»^[2].

Званне Героя Савецкага Саюза А. С. Хайдараву прысвоілі 15 студзеня 1944 года^[2]^[3].

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У гонар Героя названа вуліца ў вёсцы Верхнія Татышлы.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (15.01.1944)^[2];
ордэн Леніна (15.01.1944);
ордэн Айчыннай вайны I ступені (06.04.1985)^[4];
два ордэны Чырвонай Зоркі (28.02.1943; 06.10.1943^[5]);
медаль «За адвагу»^[6].

Зноскі

↑ Амір Сулейманавіч Хайдараў на сайце «Героі краіны»
↑ ^а ^б ^в Узнагародныя дакументы у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.
↑ Картка ўзнагароджаннага да 40-годдзя Перамогі у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа».
↑ Узнагародныя дакументы у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).
↑ Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Несокрушимые. — Уфа, 1985. / с. 174—204.
Славные сыны Башкирии. — Уфа, 1979, кн. 4. / стр. 31-34.
Башкирская энциклопедия. Гл. ред. М. А. Ильгамов; т. 7. Ф-Я. — Уфа: Башкирская энциклопедия, 2011. — 624 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Республиканский музей Боевой Славы: Хайдаров Амирьян Сулейманович Архівавана 8 жніўня 2017..

[1] Амір Сулейманавіч Хайдараў на сайце «Героі краіны»

[ГСС-2] а ^б ^в Узнагародныя дакументы у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).

[3] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[4] Картка ўзнагароджаннага да 40-годдзя Перамогі у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа».

[5] Узнагародныя дакументы у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).

[6] Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]