Навучаўся ў Нацыянальным аўтаномным універсітэце Мексікі па спецыяльнасці «паліталогія і публічнае кіраванне». Пачаў палітычную кар’еру ў кіруючай Інстытуцыянальна-рэвалюцыйнай партыі. У 1988 годзе перайшоў у новы левы рух Corriente Democrática, заснаваны Куатэмокам Кардэнасам, які ў наступным годзе быў пераўтвораны ў Партыю дэмакратычнай рэвалюцыі (ісп.: Partido de la Revolución Democrática), якая займала больш радыкальную пазіцыю, чым Інстытуцыянальна-рэвалюцыйная партыя. У 2000—05 гадах узначальваў Федэральную акругу Мехіка (фактычна гэта пасада мэра Мехіка без уліку прыгарадаў). На гэтай пасадзе Абрадор актыўна садзейнічаў вырашэнню сацыяльных і транспартных праблем. У 2006 годзе быў кандыдатам на прэзідэнцкіх выбараў ад ПДР. Яго галоўны канкурэнт Феліпэ Кальдэрон атрымаў 15 000 284 (35,89 %) галасоў, Абрадор — 14 756 350 (35,31 %), аднак яго прыхільнікі адмовіліся прызнаць вынікі, бо пасля падліку 90 % бюлетэняў Абрадор меў перавагу каля 1 %. Паколькі мексіканскае заканадаўства не прадугледжвае другога тура, Кальдэрон быў абвешчаны прэзідэнтам. У абставінах распачатай прыхльнікамі ПДР «кактусавай рэвалюцыі» Абрадор быў абвяшчаны альтэрнатыўным прэзідэнтам, аднак хутка ён прызнаў сваю паразу.
У 2011 годзе Кальдэрон абвясціў пра жаданне ўдзельнічаць у выбарах 2012 года.
.jpg)
Андрэс Мануэль Лопес Абрадор на Вікісховішчы