Ануфрый Мацвеевіч Наркевіч-Ёдка
Ануфрый Мацвеевіч Наркевіч-Ёдка | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне | каля 1776 | ||||||
Род | Наркевічы-Ёдкі[d] | ||||||
Бацька | Мацей Наркевіч-Ёдка[d] | ||||||
Маці | Францішка з Цвіркаў[d] | ||||||
Жонка | Петранэля з Забелаў[d] | ||||||
Дзеці | Тамаш Ануфрыевіч Наркевіч-Ёдка, Дамінік Аляксандр Наркевіч-Ёдка[d] і Атон Наркевіч-Ёдка[d] | ||||||
Узнагароды |
Ануфрый Мацвеевіч Наркевіч-Ёдка (нар. каля 1776) — дзяржаўны службовец.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Паходзіў са шляхецкага роду Наркевічаў-Ёдкаў герба «Ліс». Нарадзіўся ў сям’і Мацея Наркевіча-Ёдкі і Францішкі з Цвіркаў (пам. паміж 1790 і 1796)[1].
Столаначальнік Нясвіжскага ніжняга земскага суда (1796), калежскі актуарый (адстаўка з Мінскага губернскага праўлення ад 07.09.1798), загадчык архіва князёў Радзівілаў у г. Нясвіжы[1].
27 мая 1805 года набыў у стражніка сталовіцкага Гераніма Мітарноўскага падданага Паўла Грышэўскага, 12(19?) сакавіка 1817 года набыў на аўкцыёне маёнтак Цна Мінскага павета Вінцэнта Талочкі, валодаў маёнткам Лапухі Ігуменскага павета з 309 падданымі (паводле дэкрэта Радзівілаўскай камісіі ад 07.07.1823)[1].
Суддзя межавы (1814—1820), харужы (на 1830—1832), маршалак павятовы ігуменскі ў 1832—1835 годзе[1].
Рабіў вывад шляхецтва ў 1802 і 1824 гадах[1].
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]Кавалер ордэна Св. Станіслава 4-й ст[1].
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]У шлюбе з Петранэляй з Забелаў[1]. Дзеці[1]:
- Дамінік Аляксандр (1804 — да 1851). Жонка Юзэфа.
- Ян Тамаш Валерыян Северын (нар. 1809). Жонка Альжбета.
- Тамаш Міхал (1810 — пасля 1872). Жонка Тэафіла Пілецкая.
- Вільгельм Юльян (1811 — да 1839)
- Зянон Юльян Міхал (нар. 1816). Жонка Тэафіла.
- Антоні Стэфан Отан (1818 — паміж 1886 і 1888). Жонка Анэля Эстка.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- 15. Ёдкі, Наркевічы-Ёдкі герба «Ліс» // Гербоўнік беларускай шляхты.. — Мінск. — С. 74.