Баявая тэрарыстычная арганізацыя

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Баявая тэрарыстычная арганізацыя
Заснавана 2003
Заснавальнікі Dmitry Borovikov[d] і Aleksey Voyevodin[d]
Краіна

Баявая тэрарыстычная арганізацыя (БТА) (руск.: Боевая террористическая организация) — экстрэмісцкая групоўка неанацысцкага толку, якая дзейнічала ў г. Санкт-Пецярбургу (Расійская Федэрацыя) з 2003 па 2006 гады. Утворана Дзмітрыем Баравіковым і Аляксеем Ваяводзіным.

Стварэнне[правіць | правіць зыходнік]

БТА сфармавалася ў верасні 2003 года. Фармуючы сваю банду, стваральнікі прыцягнулі некалькі ўдзельнікаў групоўкі Мad Crowd. Свой выхад з папярэдняй групоўкі «Шульц 88» Баравікоў і яго паплечнікі патлумачылі тым, што яе кіраўнік адмаўляўся праводзіць радыкальныя акцыі. Акрамя таго, Баравікоў і Ваяводзін імкнуліся стаць самастойнымі лідарамі.

Спачатку новая арганізацыя прынцыпова не мела назвы. Абодва стваральнікі ўлічвалі вопыт сваіх папярэднікаў, арыштаваць якіх дапамагла слабая канспірацыя. У групоўцы Баравікова-Ваяводзіна была жорсткая дысцыпліна: напрыклад, удзельнікі групы былі абавязаныя насіць з сабой нож, каб адразу ж маглі прыняць удзел у нападзе. Забаранялася апранаць вопратку, якая магла ідэнтыфікаваць іх як неанацыстаў, галіць галаву.

Асноўнымі крытэрыямі для ўступу былі:

Узбраенне[правіць | правіць зыходнік]

На ўзбраенні ў банды выкарыстоўвалася як старая зброя, якую набывалі ў «чорных капальнікаў», так і новая агнястрэльная зброя, здабытая нелегальнымі шляхамі.

Асноўнай зброяй, якую выкарыстоўвала банда, былі: нажы, арбалеты і стрэльбы, вінтоўкі (у тым ліку абрэзаная вінтоўка Мосіна) і стрэльбы з помпамі.

Ваяводзін атрымаў у спадчыну дзве кватэры, калі памерлі яго маці і бабуля. Ён прадаў адну з кватэр і выкарыстаў грошы, каб набыць аўтамабіль, 4 карабіны «Сайга» і радыёпрыёмнікі для праслухоўвання міліцэйскіх частот.

Напады і забойствы[правіць | правіць зыходнік]

Першым быў здзейснены напад на армян Маквэла Эламірана і Ліяну Туманян у жніўні 2003 г. На іх напалі шасцёра, узброеныя арматурай, абрэзкамі труб, веласіпеднымі ланцугамі і нажамі. Пацярпелыя засталіся жывыя.

Затым у кастрычніку 2003 г. быў здзейснены напад на ўраджэнца Нігерыі Амардыёна Лаўрэнсе.

Трэцяй ахвярай падсудных стаў грамадзянін КНДР Кім Хен Іч. На яго напалі ў снежні 2003 года каля 15 чалавек у двары дома 18 па вуліцы Марата. Яму было нанесена больш за 20 нажавых раненняў, ад якіх ён памёр.

9 лютага 2004 года бандай было здзейснена забойства васьмігадовай таджыкскай дзяўчынкі.

У чэрвені 2004 г. былі забіты Расціслаў Гофман і Аляксей Галоўчанка. Абодва маладыя чалавекі не ўваходзілі ў групоўку Баравікова-Ваяводзіна, але былі знаёмыя з лідарамі банды і падзялялі іх погляды. Баравікоў і Ваяводзін лічылі, што яны могуць выдаць іх праваахоўным органам. Пад выглядам нападу на цыган Гофмана і Галоўчанку запрасілі ў пасёлак Заходскае (Выбаргскі раён Ленінградскай вобласці), дзе ў лесе Баравікоў расстраляў іх з агнястрэльнай зброі, а іншыя дабілі нажамі. Затым з маладых людзей знялі абутак і пахавалі ў загадзя падрыхтаваным месцы.

Самае рэзананснае злачынства, якое інкрымінуецца фігурантам гэтай справы, — забойства ў чэрвені 2004 года Мікалая Гірэнкі, вучонага-этнографа і эксперта пракуратуры РФ па нацыянальных пытаннях. Яго забойства члены банды мелі намер зрабіць вельмі сімвалічным: вучонага расстралялі з абрэза нямецкага карабіна «Маўзэр». Стрэл быў зроблены праз дзверы кватэры, у якой пражываў навуковец. Ад атрыманага ранення мужчына памёр.

У красавіку 2006 года з помпавай стрэльбы быў расстраляны Самба Лампсар.

У агульнай складанасці следства інкрымінавала 14 падсудным каля 20 эпізодаў злачынстваў: бандытызм, забойствы і напады на выхадцаў з Азіі, Афрыкі і Каўказа, незаконны абарот агнястрэльнай зброі і г. д.

Выкрыццё і арышт[правіць | правіць зыходнік]

У сярэдзіне чэрвеня 2004 г. бацькі забітага Расціслава Гофмана, які меў зносіны з удзельнікамі групоўкі, выявілі спіс, складзены іх сынам перад забойствам — 12 імёнаў і мянушак, назва групоўкі, на яго думку, — Mad Crowd. Гэты спіс бацькі Гофмана пасля яго смерці аднеслі ў следчыя органы, але спіс быў страчаны. Следства даведалася пра існаванне групы Баравікова-Ваяводзіна ад Агенцтва журналісцкіх расследаванняў, якое выйшла на след банды дзякуючы паказанням былых скінхэдаў, якія паведамілі журналістам, што міліцыя фабрыкуе справы і асуджае за злачынствы групы Баравікова-Ваяводзіна невінаватых. Агенцтва звярнулася непасрэдна ў МУС Расійскай Федэрацыі.

Дзмітрый Баравікоў быў забіты стрэлам у патыліцу з некалькіх метраў «пры ўзброеным супрацьдзеянні міліцыі» падчас яго затрымання, з пісталета Макарава аператыўнікамі 18 аддзела УБАЗ[1]. Іншыя члены групоўкі былі арыштаваныя ў траўні 2006 г. Апошні арыштаваны ўдзельнік групы — Руслан Мельнік. Ён быў затрыманы ў Цэнтральным парку культуры імя Кірава 15 ліпеня 2006 года.

Агулам членам групы інкрымінавалася 13 эпізодаў злачынстваў, прадугледжаных артыкуламі 209 (бандытызм), 105 (забойства), 282 (распальванне нацыянальнай варожасці) і 222 (незаконны абарот агнястрэльнай зброі) Крымінальнага кодэкса Расійскай Федэрацыі.

Зноскі