Вадародны паказчык, pH (лац. pondus Hydrogenii[1] — сіла вадароду, «пэ аш») — велічыня, якая характэрызуе канцэнтрацыю (актыўнасць) іонаў вадароду ў растворах. Лікава роўны адмоўнаму дзесятковаму лагарыфму канцэнтрацыі (актыўнасці) вадародных іонаў H+ ,якая выражана ў молях на літр (моль/л):
![{\displaystyle {\mbox{pH}}=-\lg \left[{\mbox{H}}^{+}\right]\!}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/3558eca3199fd3c865df01330597f9d3e960b805)
У нейтральных растворах pH=7, у кіслых pH<7, а ў шчолачных pH>7. Пастаянства вадароднага паказчыка падтрымліваецца буфернымі растворамі. Вызначаючь pH з дапамогай кіслотна-асноўных індыкатараў, больш дакладна — патэнцыяметрычна.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.: А — Аршын / Рэд кал.: Г. П. Пашкоў і інш. -Мінск: БелЭн, 1996
Зноскі
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т., Т. 2: Б — Беларусы / Рэд кал.: Г. П. Пашкоў і інш. -Мінск: БелЭн, 1996 с. 434
