Вадародны паказчык

Вадародны паказчык, pH (лац. pondus Hydrogenii — сіла вадароду, «пэ аш») — велічыня, якая характэрызуе канцэнтрацыю (актыўнасць) іонаў вадароду ў растворах. Лікава роўны адмоўнаму дзесятковаму лагарыфму канцэнтрацыі (актыўнасці) вадародных іонаў H⁺ ,якая выражана ў молях на літр (моль/л):

${\mbox{pH}}=-\lg \left[{\mbox{H}}^{+}\right]\!$${\mbox{pH}}=-\lg \left[{\mbox{H}}^{+}\right]\!$

У нейтральных растворах pH=7, у кіслых pH<7, а ў шчолачных pH>7. Пастаянства вадароднага паказчыка падтрымліваецца буфернымі растворамі. Вызначаючь pH з дапамогай кіслотна-асноўных індыкатараў, больш дакладна - патэнцыяметрычна.

Гл. таксама

• Канстанта дысацыяцыі
• Кіслотна-шчолачная раўнавага

Бібліяграфія

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.: А - Аршын / Рэд кал.: Г. П. Пашкоў і інш. -Мінск: БелЭн, 1996