Вадародны паказчык

Вадародны паказчык, pH (лац. pondus Hydrogenii — сіла вадароду, «пэ аш») — велічыня, якая характэрызуе канцэнтрацыю (актыўнасць) іонаў вадароду ў растворах. Лікава роўны адмоўнаму дзесятковаму лагарыфму канцэнтрацыі (актыўнасці) вадародных іонаў H⁺ ,якая выражана ў молях на літр (моль/л):

${\mbox{pH}}=-\lg \left[{\mbox{H}}^{+}\right]\!$

У нейтральных растворах pH=7, у кіслых pH<7, а ў шчолачных pH>7. Пастаянства вадароднага паказчыка падтрымліваецца буфернымі растворамі. Вызначаючь pH з дапамогай кіслотна-асноўных індыкатараў, больш дакладна — патэнцыяметрычна.

Гл. таксама

• Канстанта дысацыяцыі
• Кіслотна-шчолачная раўнавага

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3), ISBN 985-11-0035-8.