Вальтэр Вольфганг фон Гётэ
| Вальтэр Вольфганг фон Гётэ | |
|---|---|
| ням.: Walther Wolfgang von Goethe | |
 | |
| Род дзейнасці | кампазітар |
| Дата нараджэння | 9 красавіка 1818[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 15 красавіка 1885[1] (67 гадоў) |
| Месца смерці |
|
| Грамадзянства | |
| Бацька | Аўгуст фон Гётэ |
| Маці | Ottilie von Goethe[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Вальтэр Вольфганг фон Гётэ (ням.: Walther Wolfgang von Goethe; 9 красавіка 1818, Веймар — 15 красавіка 1885, Лейпцыг, Каралеўства Саксонія) — нямецкі кампазітар і камергер. Унук і апошні нашчадак Ёгана Вольфганга Гётэ.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Вальтэр фон Гётэ быў першым дзіцем у сям'і сына паэта Аўгуста фон Гётэ і яго жонкі Атыліі. Слабое здароўем дзіця не наведвала школы. Урокі ігры на фартэпіяна музычна адоранаму хлопчыку даваў Фелікс Мендэльсон Бартольдзі. Аднак ні ў песенным, ні ў оперным жанры Вальтару Вольфгангу фон Гётэ не ўдалося дасягнуць асаблівых поспехаў.
Вальтэр фон Гётэ пражываў у мансардзе дома свайго дзеда ў Веймары і ўсяляк пярэчыў яго перадачы ў рукі дзяржавы. У 1859 годзе атрымаў дваранскае званне фрайхера.
Вальтэр Вольфганг фон Гётэ памёр 15 красавіка 1885 года падчас паездкі ў Лейпцыгу. У сваім завяшчанні ад 24 верасня 1883 года ён перадаў спадчыну свайго дзеда, у прыватнасці, дом Гётэ ў Веймары, яго бібліятэку і шырокія калекцыі дзяржаве Саксен-Веймар-Эйзенаху, што дазволіла стварыць Нацыянальны музей І. В. Гётэ ў Веймары.
Апошні з роду Гётэ, як і яго брат і сястра, не пакінулі патомства. На яго магіле высечаны надпіс: "З ім памёр род Гётэ".
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Walther Wolfgang Goethe // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118695959 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118695959 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Goethe, Walther Wolfgang von // Metzler Goethe Lexikon / Herausgegeben von Benedikt Jeßing, Bernd Lutz und Inge Wild. — 2., verbesserte Auflage. — Stuttgart / Weimar: Verlag J. B. Metzler, 2004. — S. 163. — 553 S. — ISBN 978-3-476-02016-1.