Ван Хунін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ван Хунін
member of the Politburo of the Chinese Communist Party[d]
з 15 лістапада 2012
member of the Politburo Standing Committee of the Chinese Communist Party[d]
з 25 кастрычніка 2017
First Secretary of the Chinese Communist Party[d]
25 кастрычніка 2017 — 23 кастрычніка 2022
Папярэднік Liu Yunshan[d]
Пераемнік Cai Qi[d]
Director of the Central Guidance Commission for Building Spiritual Civilization[d]
з лістапад 2017
Chairman of the National Committee of the Chinese People's Political Consultative Conference[d]
з 10 сакавіка 2023
Папярэднік Wang Yang[d]
Нараджэнне 6 кастрычніка 1955(1955-10-06)[1] (68 гадоў)
Жонка Zhou Qi[d] і Xiao Jialing[d]
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць палітык, палітолаг, палітычны тэарэтык, стратэг
Месца працы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ван Хунін (кіт. спр. 王沪宁, піньінь Wáng Hùníng; нар. 6 кастрычніка 1955, Шанхай) — кітайскі партыйны дзеяч, вучоны-палітолаг[3], Старшыня Народнага палітычнага кансультатыўнага савета Кітая 14-га склікання (з 10 сакавіка 2023 года).

Член Посткама Палітбюро ЦК КПК 19 і 20-га скліканняў.

Раней сакратар ЦК КПК (першы па пералічэнні сакратар) з 2017 па 2022 гады, загадчык цэнтра палітычных даследаванняў (вывучэння палітыкі) пры ЦК КПК (Central Policy Research Office[en]) у 2002—2020 (намзаг з 1998)[4]. З 2017 года старшыня Цэнтральнай камісіі КПК па кіраўніцтву дзейнасцю ў галіне ўмацавання духоўнай культуры (Central Guidance Commission on Building Spiritual Civilization[en]), і з таго ж года кіраўнік Цэнтральнай кіруючай групы па прапагандзе і ідэалагічнай рабоце (Central Leading Group for Propaganda and Ideology[en]). Лічыцца вядучым тэарэтыкам і ідэолагам партыі. Перш прафесар Фуданьскага ўніверсітэта.

Член КПК з красавіка 1984 года, кандыдат у члены ЦК КПК 16 склікання, сакратар ЦК 17 склікання, член Палітбюро ЦК КПК 18-га склікання[5][6], сакратар ЦК (першы па пералічэнні) і член Пастаяннага камітэта Палітбюро ЦК КПК 19-га склікання.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Ханьскай нацыянальнасці[7].

Скончыў юрыдычны факультэт (па іншых дадзеных — факультэт міжнародных адносін[7]) Фуданьскага ўніверсітэта, дзе вучыўся ў 1978—1981 гадах, магістр права, затым у 1981—1989 гадах выкладаў там жа, вёў навуковую працу. У 1988—1989 гадах запрошаны даследчык ва Універсітэце Аявы і Каліфарнійскім універсітэце ў Берклі[8].

У 1989—1994 гг. дэкан факультэта міжнародных адносін Фуданьскага ўніверсітэта, у 1994—1995 гг. дэкан юрфака[7].

З 1995 года працуе ў Цэнтры вывучэння палітыкі пры ЦК КПК, дзе з красавіка 1998 года намеснік дырэктара, а з кастрычніка 2002 года дырэктар (загадчык). Яго паказваюць як чалавека, што прымаў непасрэдны ўдзел у распрацоўцы канцэпцыі «{{нп3|Трайное прадстаўніцтва|трох прадстаўніцтваў|ru|Тройное представительство}}» генсека Цзян Цзэміня[9]. Таксама з ім звязваюць «тэорыю навуковага развіцця» Ху Цзіньтаа[10].

У 2007—2012 гадах сакратар ЦК КПК (17 склікання).

"Financial Times"у артыкуле, прысвечаным кітайскім лідарам новага 18-га склікання (2012) паказвае яго як паплечніка экс-генеральнага сакратара Ху Цзіньтаа, таксама карыстаўся даверам яго папярэдніка Цзян Цзэміня. Там жа сцвярджаецца, што Ван з’яўляецца прыхільнікам незалежнасці судовай сістэмы. На думку з таго ж артыкула, з абраннем у Палітбюро 18-га склікання яму трэба будзе адпрацаваць там два тэрміны[8]. Абраны членам Пасткама Палітбюро, 1-ы сакратар ЦК 19-га склікання. На думку прафесара РАН А. Ламанава, у пасткаме Палітбюро Ван заняў месца ад фракцыі «шанхайцаў», Я. М. Румянцаў акцэнтаваў увагу на працы Вана ў ЦК пры трох генсакратарах[11]. А. Габуеў адзначаў яго блізкасць да Сі Цзіньпіна: «Ван вельмі арганічна ўпісаўся і ў каманду Сі Цзіньпіна, адыграў вялікую ролю ў фармуляванні яго ідэй накшталт „Пояса і Шляху“, „чатырох усёабдымных“ і ўключаных на цяперашнім (19-м — заўв.) з’ездзе ў статут КПК „ідэй Сі Цзіньпіна аб сацыялізме з кітайскай спецыфікай у новую эпоху“». Таму Вана называюць «настаўнікам трох імператараў»[10].

З 2014 года таксама кіраўнік Канцылярыі Цэнтральнай кіруючай групы па ўсебаковым паглыбленні рэформаў[12]. У сакавіку 2021 года Палітбюро ЦК КПК стварыла групу для задакументавання «вялікіх дасягненняў і гістарычнага вопыту векавых намаганняў КПК», якую ўзначаліў Сі Цзіньпін, а Ван Хунін і Чжаа Лэцзі сталі яго намеснікамі[13]. Адказны сакратар XX з’езда КПК (кастрычнік 2022 года)[14].

10 сакавіка 2023 года на 3-м пленарным пасяджэнні 1-й сесіі Усекітайскага камітэта Народнага палітычнага кансультатыўнага савета Кітая (УК НПКСК) абраны старшынёй УК НПКСК 14-га склікання[15].

К. п. н. Таццяна Каукенава паказвае яго як спецыяліста па амерыкана-кітайскім адносінам, аднаго з ідэолагаў палітыкі «мяккая сіла» для Кітая.

Сачыненні[правіць | правіць зыходнік]

  • America Against America. — 349 pp.

Зноскі

  1. ↑ а б в г д е 王沪宁：中央政治局委员
  2. ↑ а б Manninen M. Maailman vaikutus­valtaisin ajattelija // Helsingin Sanomat / пад рэд. K. Niemi — Helsinki: Sanoma Media Finland, 2021. — ISSN 0355-2047; 1239-257X; 1798-1557
  3. ↑ https://www.elibrary.ru/item.asp?id=36896375
  4. ↑ Chinese Communist party congress: who’s in and who’s out of Xi Jinping’s inner circle | China | The Guardian. Архівавана з першакрыніцы 20 кастрычніка 2022. Праверана 20 кастрычніка 2022.
  5. ↑ Руководители партийных и государственных органов КНР _russian.china.org.cn. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2013.
  6. ↑ Избран новый состав Политбюро ЦК КПК_russian.china.org.cn. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2013.
  7. ↑ а б в 王沪宁同志简历-十八大专题报道-人民网. Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2013. Праверана 13 чэрвеня 2013.
  8. ↑ а б ВЕДОМОСТИ — Чем известны китайские лидеры нового призыва. Архівавана з першакрыніцы 1 ліпеня 2013. Праверана 13 чэрвеня 2013.
  9. ↑ Lawrence R. Sullivan. Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. 2011. P. 271.
  10. ↑ а б Доложили расстановку: как Си Цзиньпин превратил политбюро в свой двор — Московский Центр Карнеги — Фонд Карнеги за Международный Мир. Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2021. Праверана 23 студзеня 2021.
  11. ↑ Журнал «Сравнительная политика» | Подразделения МГИМО. Архівавана з першакрыніцы 3 верасня 2021. Праверана 3 верасня 2021.
  12. ↑ Ван Хунин — член ПК Политбюро ЦК КПК _russian.china.org.cn. Архівавана з першакрыніцы 22 мая 2019. Праверана 23 студзеня 2021.
  13. ↑ PC Chinês, este desconhecido - Outras Palavras. Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2022. Праверана 2 кастрычніка 2022.
  14. ↑ Под председательством Си Цзиньпина состоялось подготовительное заседание 20-го съезда КПК-20-й Всекитайский съезд КПК. Архівавана з першакрыніцы 15 кастрычніка 2022. Праверана 16 кастрычніка 2022.
  15. ↑ /Сессии ВСНП и ВК НПКСК/ Срочно: Ван Хунин избран председателем ВК НПКСК 14-го созыва_russian.china.org.cn. Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2023. Праверана 10 сакавіка 2023.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ван_Хунін&oldid=4670251"