Перайсці да зместу

Дзегцяры (Мёрскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Вёска Дзегцяры, Мёрскі раён)
Вёска
Дзегцяры
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 1 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2152
Аўтамабільны код
2
СААТА
2233830076
Дзегцяры на карце Беларусі ±
Дзегцяры (Мёрскі раён) (Беларусь)
Дзегцяры (Мёрскі раён)
Дзегцяры (Мёрскі раён) (Віцебская вобласць)
Дзегцяры (Мёрскі раён)

Дзегцяры́[1] (трансліт.: Dziehciary, руск.: Дегтяры) — вёска ў Мёрскім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Новапагосцкага сельсавета.

У 1921—1945 гадах вёска ў складзе гміны Пераброддзе Дзісенскага павета Віленскага ваяводства Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

Да 11 лютага 1974 года вёска ўваходзіла ў склад Камянполлеўскага сельсавета[6].

  • 1921 год — 75 жыхароў, 17 двароў[7].
  • 1931 год — 96 жыхароў, 22 двары[8].

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Дзехцяры́
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf Архівавана 27 красавіка 2022.
  4. https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. Рашэнне выканаўчага камітэта Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 11 лютага 1974 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1974, № 10 (1420).
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 71.
  8. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 11