Вінчэнца Вівіяні

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вінчэнца Вівіяні
Дата нараджэння 5 красавіка 1622(1622-04-05)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 22 верасня 1703(1703-09-22)[1][2][…] (81 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці матэматык, фізік, астраном, навуковец
Навуковая сфера матэматыка[3] і фізіка[3]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Эванджэліста Тарычэлі і Галілеа Галілей
Вядомыя вучні Isaac Barrow[d]
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вінчэнца Вівіяні (італ.: Vincenzo Viviani; 5 красавіка 1622, Фларэнцыя — 22 верасня 1703, Фларэнцыя) — італьянскі фізік і матэматык, вучань Галілея і Тарычэлі, складальнік першай біяграфіі Галілея.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Ціта Лесі. Галілей і Вівіяні. Музей гісторыі навукі, Фларэнцыя.
Крывая Вівіяні

У 1644 годзе Вівіяні і Тарычэлі паставілі класічны вопыт па вымярэнні атмасфернага ціску. Шкляную трубку з ртуццю перакулілі ў шырокі посуд, таксама напоўнены ртуццю. Слупок ртуці ў трубцы спыніўся на вышыні (у сучасных адзінках) 760 мм.

У 1660 Вівіяні, сумесна з Барэлі, правялі даволі дакладнае вымярэнне хуткасці гуку і атрымалі значэнне, якое адпавядае прыкладна 350 м/сек. Больш раннія вымярэнні, выкананыя Гасендзі, ацэньвалі хуткасць гуку ў 478 м/сек (сучасная адзнака: 331,3 м/сек пры 0 °C).

У 1661 Вівіяні даследаваў прыладу, якая два стагоддзі пазней атрымала назву маятнік Фуко, аднак ні да якіх пэўных высноваў не прыйшоў. Вывучаў цыклоіду і паказаў, як будаваць касацельную да яе. Прапанаваў сваю рэканструкцыю страчанай V кнігі «канічных перасекаў» Апалонія (па захаваных каментарыях да яе). Паказаў, што трысекцыя вугла можа быць выканана з дапамогай роўнабаковай гіпербалы. Іншыя працы тычыліся інжынернай справы, оптыкі, акустыкі.

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
  2. а б Vincentino Viviani // Brockhaus Enzyklopädie
  3. а б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  4. а б Матэматычная генеалогія — 1997.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

А. А. Гусак, Г. М. Гусак, А. А. Брычыкава «Даведнік па вышэйшай матэматыцы», Мн., «ТетраСистемс», 2007, С.543

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]