Генрых Густаў Магнус

Генрых Густаў Магнус
Генрых Густаў Магнус
	Heinrich-Gustav Magnus
Дата нараджэння	2 мая 1802[…]
Месца нараджэння	Берлін, Каралеўства Прусія;
Дата смерці	4 красавіка 1870[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Берлін, правінцыя Брандэнбург, Каралеўства Прусія;
Месца пахавання	Даратэенштацкія могілкі[d];
Грамадзянства	Каралеўства Прусія;
Род дзейнасці	фізік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	Універсітэт Фрыдрыха-Вільгельма[d]; HU Berlin;
Альма-матар	Сарбона; Стакгольмскі ўніверсітэт; HU Berlin;
Навуковы кіраўнік	Eilhard Mitscherlich[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства; Шведская каралеўская акадэмія навук; Французская акадэмія навук; Расійская акадэмія навук; Пруская акадэмія навук;
Узнагароды	замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (30 красавіка 1863)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Генрых Густаў Магнус (ням.: Heinrich-Gustav Magnus; 2 мая 1802, Берлін — 4 красавіка 1870, Берлін) — вядомы нямецкі фізік і хімік. Нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і, прыняў хрысціянства.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Вывучаў фізіку і хімію 6 гадоў — спачатку ў Берлінскім універсітэце, затым яшчэ год (1828) ў Стакгольме, у лабараторыі Берцэліуса, а пасля ў Парыжы ў Гей-Люсака і Ценара. У 1831 г. Магнус быў запрошаны лектарам фізікі і тэхналогіі ў Берлінскі ўніверсітэт, потым быў прафесарам фізікі да 1869 У 1840 г. Магнус абраны членам Берлінскай акадэміі. Магнус нястомна працаваў усё сваё жыццё над разнастайнымі пытаннямі фізікі і хіміі. Яшчэ студэнтам (1825) ён апублікаваў першую сваю працу аб самазагаранне металічных парашкоў, у 1828 г. адкрыў названую яго імем плацінавую соль (PtCl 2NH3). З 1827 па 1833 займаўся пераважна хіміяй, затым працамі ў галіне фізікі. З гэтых апошніх найбольш вядомыя даследаванні над паглынаннем газаў крывёю (1837-45), над пашырэннем газаў ад награвання (1841-44), над пругкасцю пароў вады і водных раствораў (1844-54), над тэрмаэлектрычнасцю (1851), электролізам (1856), індукцыяй токаў (1858-61), цеплаправоднасцю газаў (1860), палярызацыяй прамяністага цяпла (1866-68) і пытаннем аб цеплаправоднасці газаў (з 1861).

Зноскі

↑ ^а ^б Heinrich Gustav Magnus // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q464633"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2586178"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ ^а ^б Heinrich Gustav Magnus // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q18696256"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2664168"></a>
↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q829984"></a>

[_d3aad5fe640de783-1] а ^б Heinrich Gustav Magnus // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q464633"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2586178"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[_db436d10a8f93534-2] а ^б Heinrich Gustav Magnus // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q18696256"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2664168"></a>

[_b6a9b2b35f2f8676-3] Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q829984"></a>

[1]

[2]

[3]