Гродзенскія каралеўскія мануфактуры
Славутасць | |
Гродзенскія каралеўскія мануфактуры | |
---|---|
Краіна | |
Месцазнаходжанне | |
Архітэктар | Джузэпэ Сака |
Заснавальнік | Антоні Тызенгаўз |
Дата заснавання | XVIII стагоддзе |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/%D0%94%D0%B2%D1%83%D1%85%D0%B1%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D0%BA%D1%83%D0%BD%D1%82%D1%83%D1%88%D0%BE%D0%B2%D1%8B%D1%85_%D0%BF%D0%BE%D1%8F%D1%81._%D0%93%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%BD%D0%B0.jpg/250px-%D0%94%D0%B2%D1%83%D1%85%D0%B1%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D0%BA%D1%83%D0%BD%D1%82%D1%83%D1%88%D0%BE%D0%B2%D1%8B%D1%85_%D0%BF%D0%BE%D1%8F%D1%81._%D0%93%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%BD%D0%B0.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fc/%D0%94%D0%B2%D1%83%D1%85%D0%B1%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D0%BA%D1%83%D0%BD%D1%82%D1%83%D1%88%D0%BE%D0%B2%D1%8B%D1%85_%D0%BF%D0%BE%D1%8F%D1%81._%D0%93%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%BD%D0%B0._%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%84%D0%B0%D0%B1%D1%80%D1%8B%D0%BA%D0%B0.jpg/250px-%D0%94%D0%B2%D1%83%D1%85%D0%B1%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D0%BA%D1%83%D0%BD%D1%82%D1%83%D1%88%D0%BE%D0%B2%D1%8B%D1%85_%D0%BF%D0%BE%D1%8F%D1%81._%D0%93%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%BD%D0%B0._%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%84%D0%B0%D0%B1%D1%80%D1%8B%D0%BA%D0%B0.jpg)
Гродзенскія каралеўскія мануфактуры[1] — прамысловыя прадпрыемствы па вырабу прадметаў бытавога, гаспадарчага, ваеннага прызначэння. Заснаваны ў другой палове XVII стагоддзя па ініцыятыве падскарбія ВКЛ і гродзенскага старосты Антонія Тызенгаўза. У складзе вытворчага комплексу з 1760 года налічвалася 21 мануфактура, у тым ліку па вырабу пацерак, карункаў, ігральных карт, зброі, гармат, набіўнога паркалю, камлоту, дываноў, кілімаў, карэт. Меліся ткацкія мануфактуры: шаўкаткацкая, залататкацкая, панчошная, металічных вырабаў, суконна-капялюшная, тонкасуконная, гарбарная, фарбавальная, палатняная, суконная[1].
Для забеспячэння дзейнасці прадпрыемстваў былі створаны школа для дзяцей рабочых, камерцыйная кантора для крэдытавання закупак з-за мяжы, спецыяльныя крамы[1].
Праіснавалі да канца XVIII стагоддзя[1].
Зноскі
- ↑ а б в г Лазука, Барыс Андрэевіч. Слуцкія паясы і еўрапейскі тэкстыль XVIII стагоддзя. Малы лексікон / Б. А. Лазука; [фота: Б. А. Лазука, М. П. Мельнікаў]. ― Мінск : Беларусь, 2015. — 170, [2] с. : каляр. іл., партр. ; 30 см. Фактычная дата выхаду ў свет ― 2014. ― Бібліяграфія: с. 170―171.