Гун (тытул)
Гун (кіт.: 公, піньінь: gōng) — адзін з самых старажытных тытулаў у Кітаі, які з’явіўся яшчэ ў часы легендарнага імператара Яа. Існаваў да апошняй манархічнай дынастыі Цын. Прыблізна адпавядае еўрапейскаму тытулу «герцаг» (вялікі князь).
Падчас дынастыі Чжоу быў вышэйшым рангам шляхетнасці з пяці: гун, хоу, бо, цзы, нань.
Згодна з «Мэнцзы» саноўнікам у рангу гун пры дынастыі Чжоу адводзілася зямлі па сто лі з кожнага з чатырох бакоў. Тытулам гуна звычайна дараваў імператар, аднак у часы дынастыі Хань у адміністрацыйным апараце меліся тры прыдворныя пасады, заступіўшы на любую з якіх, чалавек адразу атрымліваў тытул гуна. Пры ранняй Хань гэтымі чыноўнікамі былі да-сы-ма (ваенны міністр), да-сы-ту (міністр адукацыі) і да-сы-кун (наглядчык дзяржаўных вод і зямель). Пры Позняй Хань — тай-вэй (галоўнакамандуючы арміяй), да-сы-ту і да-сы-кун.
У мінскі і цынскі час кіраўнік роду Канфуцыя у кожным пакаленні насіў тытул Яньшэн-гун (衍圣公), і з’яўляўся феадальным кіраўніком Цюйфу.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
- Кітайская арыстакратыя
- Касяку (公爵) — тытул кадзоку, вытворны ад гун
Зноскі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Чжоу. Историческая справка Архивная копия от 18 августа 2012 на Wayback Machine
Слоўнікі і энцыклапедыі |
|---|
