Густаў Суйтс

Густаў Суйтс
эст.: Gustav Suits
Род дзейнасці	паэт, пісьменнік, літаратурны крытык, выкладчык універсітэта, бібліятэкар, літаратуразнавец, літаратар
Дата нараджэння	30 лістапада 1883(1883-11-30)
Месца нараджэння	Kurista[d], Выну, павет Тарту, Эстонія
Дата смерці	23 мая 1956(1956-05-23)[…] (72 гады)
Месца смерці	Стакгольм, Стакгольм, Стакгольмскае обер-губернатарства[d], Швецыя
Месца пахавання	Лясныя могілкі
Грамадзянства	Эстонія
Жонка	Aino Thauvón-Suits[d]
Дзеці	Helga Kangro[d] і Maret Suits[d]
Месца працы	Тартускі ўніверсітэт
Альма-матар	Хельсінкскі ўніверсітэт Імператарскі Дэрпцкі ўніверсітэт
Партыя	Estonian Socialist Revolutionary Party[d]
Член у	Эстонская акадэмія навук Tartu Dramatical Theatre Society[d]
Узнагароды і прэміі	ганаровы доктар Упсальскага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Густаў Суйтс (эст.: Gustav Suits; 18 (30) лістапада 1883 — 23 мая 1956, Стакгольм) — эстонскі паэт, літаратуразнавец, гісторык і крытык літаратуры. Палітык. Член Акадэміі навук Эстоніі. Адзін з першых лідараў літаратурнага руху «Маладая Эстонія».

Біяграфія

Нарадзіўся ў воласці Кастрэ Віну (цяпер — павет Тартумаа, Эстонія) у сям’і настаўніка. З 1895 года вучыўся ў дэрпцкай Аляксандраўскай гімназіі. У 1910 скончыў Імператарскі Аляксандраўскі ўніверсітэт.

У 1901 заснаваў літаратурны гурток «Сябры літаратуры» (эст. Kirjandus Sõbrad). Гурток выдаваў часопіс, які называўся «Промні» (Kiired). Паміж 1905 і 1916 годам Суйтс быў цесна звязаны з эстонскім літаратурным рухам, вядомым як «Маладая Эстонія». У групу ўваходзілі яго сябры: пісьменнікі Фрыдэберт Туглас, Вільям Грунтхаль, Ёханес Аавік, Антон Тамсаарэ, мастакі Мікалай Трыйк, Конрад Мягі, Крысціян Раўд, Аляксандр Тас. Маніфестам групы стаў верш, напісаны Густавам Суйтсам: «Застанемся эстонцамі, але станем і еўрапейцамі!». У гэтыя гады «Маладая Эстонія» была актыўнай у грамадскім жыцці, прыўносіла еўрапейскія тэндэнцыі ў эстонскую літаратуру.

У 1917—1919 — актыўны палітычны дзеяч, эсэр, адзін з лідараў Эстонскай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў. Удзельнік стварэння Эстонскай Рэспублікі. Паводле легенды, пасля заключэння Брэсцкага міру, ён склаў праект канстытуцыі Эстонскай Працоўнай Рэспублікі, паводле якога Эстонія павінна была стаць рэспублікай паміж Савецкай Расіяй і Германіяй, і здолеў дабрацца з ім да Сталіна.

У 1921—1944 — прафесар Тартускага ўніверсітэта. У 1938 годзе стаў адным з першых 12 акадэмікаў, прызначаных у наваствораную Акадэмію навук Эстоніі.

У 1924 заснаваў Эстонскае акадэмічнае літаратурнае таварыства. Сябра саюза пісьменнікаў Эстоніі, у 1943—1944 быў старшынёй саюза. Выступаў супраць нацызму. У 1944 годзе эмігрыраваў у Фінляндыю, затым у Швецыю. Памёр у Стакгольме пасля цяжкай хваробы. Пахаваны на стакгольмскіх Лясных могілках.