Енерал

Енерал — генеральны возны (лац.: generalis ministerialis), судовы выканаўца ў Вялікім Княствае Літоўскім у XVI—XVIII стагоддзях, возны, кампетэнцыя якога не абмяжоўвалася пэўным паветам, дзе ён быў прызначаны, але распаўсюджвалася на ўсё ваяводства і ўсю дзяржаву. У Статут Вялікага Княства Літоўскага 1588 быў уключаны спецыяльны артыкул пра енерала (раздзел 4, арт. 104: «О ввозном, которого по латине зовуть енерал»). Згодна з ім, у кожным павеце (ваяводстве) павінен быць адзін енерал з аселай шляхты, які ведаў беларускую мову. Прызначаўся вялікім князем па прадстаўленні ваявод, судовых старостаў і мясцовай шляхты, прыносіў прысягу ў павятовым земскім судзе. Пры выкананні судовых абавязкаў па-за межамі свайго ваяводства быў павінен мець пры сабе сведкаў са шляхты, як і звычайны возны. У Жамойці з-за яе велічыні Статут дапускаў існаванне двух енералаў.

Літаратура

• Пазднякоў В. Енерал // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 215. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.