Калюшка малая паўднёвая

	Калюшка малая паўднёвая
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Жывёлы
Падцарства:	Эўметазоі
Без рангу:	Двухбакова-сіметрычныя
Без рангу:	Другаснаротыя
Тып:	Хордавыя
Падтып:	Пазваночныя
Інфратып:	Сківічнаротыя
Клада:	Рыбы
Надклас:	Касцявыя рыбы
Клас:	Прамянёвапёрыя рыбы
Падклас:	Навапёрыя рыбы
Інфраклас:	Касцістыя рыбы
Надатрад:	Acanthopterygii
Атрад:	Скарпенападобныя
Падатрад:	Колюшкападобныя
Сямейства:	Колюшкавыя
Род:	Дзевяцііголкавыя колюшкі
Від:	Калюшка малая паўднёвая
Міжнародная навуковая назва
	Pungitius platygaster Kessler, 1859
Сінонімы
	Gasterosteus platygaster Kessler, 1859; Gasterosteus platygaster aralensis Kessler, 1877; Gasterosteus platygaster caucasicus Kessler, 1877; Gasterosteus platygaster danubica Steindachner, 1899; Gasterosteus platygaster kessleri Yakovlev, 1870; Gasterosteus platygaster niger Yakovlev, 1870; Gasterosteus pungitius niger Yakovlev, 1870; Pungitius platygaster aralensis (Kessler, 1877); Pygosteus platygaster nuda Berg, 1905;
Ахоўны статус
	Выклікаюць найменшыя асцярогі; IUCN 3.1 Least Concern : / 18877
ITIS	644937
NCBI	1480063
EOL	46567445

Калюшка малая паўднёвая (Pungitius platygaster) — від рыб сямейства колюшкавых.

Апісанне

Даўжыня цела да 7 см, маса — крыху больш за 1 г. Цела пакрыта не луской, а маленькімі касцянымі пласцінкамі. Перад спінным плаўніком 8—11 асобна пасаджаных калючак, нахіленых напераменку ў розныя бакі. У брушным і анальным плаўніках маецца па адной калючцы. Ад калюшкі дзевяцііголкавай адрозніваецца больш высокім і кароткім целам, афарбоўкай. Спіна цёмна-зялёная ці аліўкава-зялёная, бакі светла-зялёныя. У перыяд нерасту самцы чарнеюць.

Пашырэнне

Насяляе саланаватыя ўчасткі Чорнага, Азоўскага і Каспійскага мораў і рэкі, што ўпадаюць у іх. На Беларусі ўпершыню выяўлена ў нізоўі беларускай часткі р. Дняпро (Брагінскі раён)^[1].

Насяляе зарослыя пагружанай воднай расліннасцю ўчасткі вадаёмаў, у т.л. прэснаводных.

Прамысловага значэння не мае.

Асаблівасці біялогіі

Вядзе скрытны спосаб жыцця. Прытрымваецца, не ўтвараючы чарод і скопішчаў, неглыбокіх стаячых ці паўпраточных участкаў вадаёмаў з добра развітай воднай расліннасцю.

Корміцца бентасам і зоапланктонам. Бентасныя жывёлы (лічынкі казурак, галоўным чынам дробныя лічынкі хіранамід, ракападобныя, малюскі) пераважаюць у рацыёне. Есць таксама ікру рыб, расліннасць.

Палаваспелай становіцца на другім годзе жыцця. Нераставанне парцыённае ў канцы красавіка — чэрвені. За адзін раз выкідваецца 60—90 ікрынак, за сезон 300—550 (5—6 нерастовых актаў). Самец будуе гняздо з фрагментаў раслін і шлюбным танцам запрашае самку. Пасля нерасту ахоўвае патомства. Маляўкі растуць хутка.

Жыве да 3 гадоў. Часам паядаецца акунём, судаком і іншымі відамі драпежных рыб.

Зноскі

↑ Ризевский и др. (2009)

Літаратура

Ризевский В. К., Плюта М. В., Лещенко А. В., Ермолаева И. А., Новик И. В. Новые виды рыб в фауне Беларуси // Доклады Национальной академии наук Беларуси. Т. 53. № 3. 2009. — С. 95-97
Гричик В. В., Бурко Л. Д. Животный мир Беларуси. Позвоночные: учеб. пособие. — Минск, 2013. — 399 с.

[1] Ризевский и др. (2009)

[1]