Кацярына Іванаўна Дзясніцкая

Кацярына Іванаўна Дзясніцкая
Нараджэнне	27 красавіка (9 мая) 1886 Луцк, Валынская губерня, Расійская імперыя
Смерць	3 студзеня 1960(1960-01-03) (73 гады) Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Муж	Чакрабон[d]
Дзеці	Чула Чакрабон[d]
Адукацыя	Фундуклееўская жаночая гімназія[d]
Дзейнасць	медычная сястра
Бітвы	Руска-японская вайна
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кацярына Іванаўна Дзясніцкая (укр.: Катерина Десницька, сіямскае (тайскае) імя На Пхітсанулок; 27 красавіка 1886, Луцк, Валынская губерня, Расійская імперыя — 3 студзеня 1960, Парыж, Францыя) — прынцэса Сіяма (цяпер Тайланд), жонка сіямскага прынца Чакрабонгсэ Буванаф (Чакрабона).

Біяграфія

Нарадзілася ў сям’і старшыні Луцкага акруговага суда Івана Сцяпанавіча Дзясніцкага.

Яе бацька памёр у 1888 годзе. Ва ўдавы Марыі Міхайлаўны засталося 9 дзяцей (2 ад першага шлюбу, 5 ад першага шлюбу нябожчыка мужа і яшчэ 2 ад сумеснага шлюбу). Жанчына прадала маёнтак і з сям’ёй пераехала ў Кіеў. Старэйшых пасынкаў аддала ў Кіеўскі ўніверсітэт, а малодшых — у гімназіі.

1898—1904 — Кацярына навучалася ў Фундуклееўскай жаночай гімназіі (найлепшай у месце, каля Крашчаціку).

1904 — пасля заканчэння гімназіі Кацярына паехала ў Пецярбург, дзе вучыўся яе брат Іван. Пасялілася ў жонкі генерала Надзеі Дзмітравай, сваёй хроснай маці. Прайшла курсы медыцынскіх сясцёр у шпіталі імператрыцы Марыі Фёдараўны ў Фантанцы.

Яе кіеўскі кавалер Ігар напісаў ёй у пачатку руска-японскай вайны, што ён ідзе на фронт. Дзясніцкая таксама запісалася на фронт у якасці сястры міласэрнасці. У канцы красавіка 1905 г. выехала з перасоўным шпіталем на Далёкі Усход. У Пецярбург яна вярнулася з трыма баявымі ўзнагародамі, у тым ліку Георгіеўскім крыжам за адвагу.

У сакавіку 1905 г. на балі для Георгіеўскіх рыцараў Дзясніцкая сустрэлася з гвардзейскім гусарам. Ім аказаўся прынц Сіяму Чакрабонгсэ (Чакрабон, 1883—1920), сын караля Рамы V.

Чакрабонгсэ прыбыў у сталіцу Расіі ў 1898 годзе і быў залічаны ў Імператарскі Пажскі корпус, дзе навучаліся толькі дзеці расійскай арыстакратычнай эліты.

Паміж маладымі ўспыхнула каханне. Але былі вялікія перашкоды да шлюбу: прынц вызнаваў будызм — Кацярына была праваслаўнай. Маладыя таемна вянчаліся ў грэчаскай царкве Святой Тройцы ў Канстанцінопалі (цяпер Стамбул). Сіямская каралеўская сям’я ўспрыняла гэты шлюб як мезальянс, і Дзясніцкую пры двары не прынялі. Сітуацыя не змянілася нават з нараджэннем каралеўскага ўнука Кацярыны Чулы (28 сакавіка 1908 г.).

У 1910 годзе кароль Рама V (Чулалангкорн) памёр, а яго старэйшы сын Вахправуд узышоў на сталец пад імем Рама VI. Ён афіцыйна прызнаў шлюб свайго брата, і Дзясніцкая атрымала тытул прынцэсы Сіяму вышэйшага рангу пад імем На Пхітсанулок (названая ў гонар правінцыі, якую ўзначальваў яе муж). Праблемы ў сямейным жыцці ўзніклі, калі ў 1918 годзе Чакрабонгсэ закахаўся ў прынцэсу Чаваліт, дачку прынца Родзі, свайго далёкага сваяка. Кацярыне прыйшлося цяжка, таму што ў каралеўскай сям’і Сіяму практыкавалася шматжонства, і муж прасіў яе змірыцца з суперніцай. Але яна запатрабавала разводу. Адмовілася ад вялікіх аліментаў, пагадзіўшыся толькі на суму ў 1200 фунтаў на год.

Пара развялася. Іх сын Чула Чакрабонс застаўся ў Сіяме, бо быў сынам спадчынніка прастола, а ўлетку 1919 года Кацярына Дзясніцкая паехала жыць да брата, дыпламата, у Шанхай. У Кітаі яна ўступіла ў Чырвоны Крыж. Кароль забараніў Чакрабону брацца шлюбам з Чаваліт, бо яна была яго пляменніцай. Пара жыла ў грамадзянскім шлюбе. Неўзабаве прынц прастудзіўся, катаючыся на яхце. 11 чэрвеня 1920 г. Чакрабонгсэ памёр ад пнеўманіі.

Жыла ў Шанхаі. У сувязі з кітайска-японскай вайной 1930-х гадоў Кацярына з новым амерыканскім мужам Гары пераехалі ў Портленд, ЗША. Неўзабаве яны развяліся. Пасля Другой сусветнай вайны Кацярына пераехала ў Францыю. Яна пасялілася пад Парыжам, дзе ў 1960 годзе памерла ад сардэчнага прыступу.