Мабільны тэлефон

1. NEC Cellstar 500 series (1992)
2. Nokia 2110 series (1994)
3. Nokia 5120 (1998)
4. Kyocera 2135 (2002)
5. Audiovox CDM8300 (2002)
6. Samsung SCH-A650 (2004)

Мабільны тэлефон — мабільная камунікацыйная прылада, прызначаная пераважна для галасавых зносін.

Тэхналагічную аснову мабільнай сувязі складае радыёсувязь.

У цяперашні час сотавая сувязь — самая распаўсюджаная з усіх відаў мабільнай сувязі, таму звычайна мабільным тэлефонам завуць сотавы тэлефон, хаця мабільнымі тэлефонамі, акрамя сотавых, з’яўляюцца таксама спадарожнікавыя тэлефоны, радыётэлефоны і апараты магістральнай сувязі.

У прастамоўі — «мабільнік», «труба», «мабіла» і г.д.

Гісторыя мабільнай сувязі[правіць | правіць зыходнік]

6 сакавіка 1983 — Кампанія Motorola выпусціла першы ў свеце камерцыйны партатыўны сотавы тэлефон. Апарат DynaTAC 8000X, на які было выдаткавана больш $100 млн, распрацоўваўся 15 гадоў. Тэлефон важыў 794 грамы і меў памеры 33 x 4,4 x 8,9 см. Зарада акумулятараў хапала на 8 гадзін працы ў рэжыме чакання або на адну гадзіну ў рэжыме гутаркі. У розніцу тэлефон каштаваў 3995 долараў ЗША.
У 1984 годзе карыстальнікаў мабільнай сувязі было каля 300 тысяч чалавек, у 2003 ужо больш за 1,2 млрд.

Падрабязней аб датах гл. артыкул Гісторыя сотавага тэлефона.