Мабільны тэлефон
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Мабільны тэлефон — мабільная камунікацыйная прылада, прызначаная пераважна для галасавых зносін.
Тэхналагічную аснову мабільнай сувязі складае радыёсувязь.
У цяперашні час сотавая сувязь — самая распаўсюджаная з усіх відаў мабільнай сувязі, таму звычайна мабільным тэлефонам завуць сотавы тэлефон, хаця мабільнымі тэлефонамі, акрамя сотавых, з’яўляюцца таксама спадарожнікавыя тэлефоны, радыётэлефоны і апараты магістральнай сувязі.
У прастамоўі — «мабільнік», «труба», «мабіла» і г.д.
Гісторыя мабільнай сувязі[правіць | правіць зыходнік]
- 6 сакавіка 1983 — Кампанія Motorola выпусціла першы ў свеце камерцыйны партатыўны сотавы тэлефон. Апарат DynaTAC 8000X, на які было выдаткавана больш $100 млн, распрацоўваўся 15 гадоў. Тэлефон важыў 794 грамы і меў памеры 33 x 4,4 x 8,9 см. Зарада акумулятараў хапала на 8 гадзін працы ў рэжыме чакання або на адну гадзіну ў рэжыме гутаркі. У розніцу тэлефон каштаваў 3995 долараў ЗША.
- У 1984 годзе карыстальнікаў мабільнай сувязі было каля 300 тысяч чалавек, у 2003 ужо больш за 1,2 млрд.
Падрабязней аб датах гл. артыкул Гісторыя сотавага тэлефона.
Гісторыя мабільнай сувязі ў Беларусі[правіць | правіць зыходнік]
Віды мабільных тэлефонаў[правіць | правіць зыходнік]
- Сотавы тэлефон
- Спадарожнікавы тэлефон
- Апарат транкавай сувязі
- Аўтамабільны радыётэлефон
- Радыётэлефон далёкага дзеяння
- Радыётэлефон блізкага дзеяння
- Смартфон
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
- Гайдфон
- Уокі-токі
- Пэйджар
- Мабільнік (2006) — раман Стывена Кінга
- SAR
- Multisync
- Мабільны кантэнт
- Мабільны этыкет
- Радыёвыпраменьванне
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мабільны тэлефон