Мена Сайманс

Мена Сайманс
нідэрл.: Menno Simons
Дзейнасць	багаслоў, святар, клірык
Нараджэнне	1496 Wytmarsum[d], Нідэрланды, Каралеўства Нідэрландаў
Смерць	31 студзеня 1561 Bad Oldesloe[d], раён Штормарн[d], Шлезвіг-Гольштэйн, Германія
Пахаванне	Bad Oldesloe[d]
Выявы на Вікісховішчы

Менна Сіманс (нідэрл.: Menno Simons;1496 — 1561) — рэлігійны рэфарматар, адзін з галоўных прадстаўнікоў пацыфісцкага анабаптызму, заснавальнік менанітаў.

У 1542 г. ён прыбыў да менанітаў, якія пасяліліся на сённяшняй польскай тэрыторыі. Прыблізна ў 1526 ці 1527 г. пытанні аб дактрыне транссубстанцыяцыі падштурхнулі Мена Сайманса да сур’ёзнага і грунтоўнага пошуку Святога Пісання, які, паводле яго прызнання, ён не вывучаў раней нават у якасці святара. У гэты час ён прыйшоў да таго, што некаторыя называюць «евангельскім гуманістам». Мена, відаць, хутка прасунуўся і стаў чалавекам, які мае ўплыў. Да 1540 г. самым уплывовым лідарам у Нідэрландах быў Давід Ёрыс, анабаптыст у жанры «натхнення». У 1544 г. у лісце да галандскіх анабаптыстаў выкарыстоўваўся тэрмін менаніт альбо меніст.