Могілкі Святога Адальберта
Выгляд
Могілкі Святога Адальберта | |
---|---|
англ. St. Adalbert Cemetery | |
42°00′19″ пн. ш. 87°47′54″ з. д.HGЯO | |
Размяшчэнне | |
Краіна | |
Штат | Ілінойс |
Месцазнаходжанне | Найлс |
Гісторыя | |
Дата заснавання | 1872 |
Пахаванні | |
Колькасць пахаваных | 20,747 |
Сайт | Афіцыйная старонка |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Могілкі Святога Адальберта (англ.: St. Adalbert Cemetery) — рымска-каталіцкія могілкі ў Найлсе , прыгарадзе Чыкага, штат Ілінойс. Мяжуюць з праспектам Мілуокі на ўсходзе, вуліцамі Альбіёна і Хейса на поўдні і праспектам Харля на захадзе. Розныя нямогілкавыя ўласцівасці аддзяляюць іх ад праспекта Туі на поўначы. Могілкавы цэнтр перасякаецца з поўначы на поўдзень праспектам Ньюарка. Іх галоўны ўваход знаходзіцца на праспекце Мілуокі, прыкладна пасярэдзіне паміж Дэвонам і Тужы.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Могілкі заснаваны ў 1872 годзе, названыя ў гонар Святога Адальберта (Войцеха), святога заступніка Польшчы. У 1990 годзе на паўночна-заходнім куце могілак быў адкрыты садова-склепавы комплекс Марыі, Мацеры Божыяй.[1] Ён утрымлівае каля 6000 склепаў.
Пахаваныя на могілках
[правіць | правіць зыходнік]- Эдвард Будзька (1882—1958)[2] — беларускі грамадскі дзеяч, паэт, публіцыст і выдавец. На могілках таксама пахаваныя яго родныя[2];
- Часлаў Будзька (1913—1985) — беларускі грамадскі дзеяч, сын Эдварда Будзькі;
- Мікалай Дзямідаў (1888—1967)[2] — беларускі ваенны, палітычны, грамадскі дзеяч, публіцыст, настаўнік;
- Мікалай Шчаглоў-Куліковіч (1893—1969)[2] — беларускі кампазітар, музыколаг, этнограф, паэт і дзеяч беларускага руху ў эміграцыі. На могілках таксама пахаваная ягоная жонка[2];
- Вацлаў Пануцэвіч (1911—1991)[2] — беларускі палітычны і рэлігійны дзеяч, гісторык. На могілках таксама пахаваныя яго родныя[2]
- Янка Чарапук (1896—1957)[2] — беларускі грамадска-палітычны дзеяч.
Зноскі
- ↑ "St. Adalbert Catholic Cemetery" Архівавана 18 кастрычніка 2016.. Catholic Cemeteries. Retrieved 27 December 2014.
- ↑ а б в г д е ё ж У Чыкага знойдзена магіла першага прэм’ер-міністра БНР Язэпа Варонкі