Міжабшчынныя канфлікты ў Нігерыі
Міжабшчынныя канфлікты ў Нігерыі — серыя канфліктаў на тэрыторыі Нігерыі паміж этнічнымі, рэлігійнымі і культурнымі групамі насельніцтва.
Агляд[правіць | правіць зыходнік]
У канфесійным плане краіна фактычна расколатая на дзве часткі: на поўначы краіны пераважаюць мусульмане, на поўдні — хрысціяне (падзел выяўляецца ў многіх аспектах жыцця грамадства[1]). Міжабшчынныя адносіны характарызуюцца крайняй ступенню напружанасці, якая асабліва ўзмацнілася з канца 80-х гг. XX стагоддзя, што звязана з ростам уплыву фундаменталісцкіх рэлігійных рухаў ва ўсім свеце. У выніку ўсе значныя пратэстныя рухі ў Нігерыі, выкліканыя нявырашанасцю сацыяльна-эканамічных праблем, прынялі форму рэлігійных канфліктаў — перш за ўсё мусульманска-хрысціянскага проціборства[2].
Па Канстытуцыі Нігерыі ўрады штатаў не маюць права прымаць якую-небудзь рэлігію ў якасці дзяржаўнай, аднак у ёй адсутнічаюць прамыя ўказанні на свецкі характар нігерыйскай дзяржавы. Тым не менш у лістападзе 1999 г. на вобласць крымінальнага права ў штаце Замфара распаўсюджана шарыяцкае судаводства, а пазней аналагічнае рашэнне прынялі ўлады яшчэ 11 паўночных рэгіёнаў. Рэформы выклікалі вельмі негатыўную рэакцыю хрысціянскай абшчыны, якая баялася паступовага ператварэння краіны ў ісламскую дзяржаву[2].
Цэнтральнае месца ў міжканфесійнай міжабшчыннай варожасці ў Нігерыі заняла дзейнасць фундаменталісцкай ісламісцкай арганізацыі «Бока Харам»[2], якая актывізавала сваю дзейнасць у 2009 годзе. На фоне гвалту з боку мусульман пачаўся і гвалт з боку хрысціян. Яны сталі групавацца ў банды і праводзіць масавыя забойствы іншаверцаў[3]. Заходнія медыя часта называюць дадзенае супрацьстаянне вызначальным у канфлікце нігерыйскага грамадства. Пры гэтым ахвярамі нападаў «Бока Харам» часцей за ўсё становяцца мусульмане, а на цэрквы баевікі нападаюць усё радзей[4].
Для поўначы паўночнага ўсходу і сярэдняй паласы актуальная праблема сутычак жывёлагадоўцаў і фермераў з-за праблем карыстання зямлёй і забруджвання вады (першыя праз частыя засухі былі вымушаны перасяліцца ў рэгіёны пражывання другіх)[4]. Разам з тым, так як абедзве групы вызнаюць розныя рэлігіі, канфлікт набыў яшчэ міжканфесійны характар. Паралельна тут дзейнічаюць групоўкі з ліку прадстаўнікоў народа фульбэ, якія часта сутыкаюцца з этнасамі хаўса і кануры[5].
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Захаров & Дмитриев 2021, с. 150.
- ↑ а б в Дмитриев & Захаров 2015, с. 112.
- ↑ Фокина 2020, Субъекты насилия в Нигерии.
- ↑ а б Фокина 2020, Социально-экономические условия.
- ↑ Захаров & Дмитриев 2021, с. 155.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- И. А. Захаров, Р. В. Дмитриев Межобщинные конфликты в условиях трансформации конфессионального геопространства (на примере Нигерии) // Вестник Московского университета. Серия 5. География. — 2021. — № 5. — С. 149—160.
- Р. В. Дмитриев, И. А. Захаров Межобщинный конфликт в Нигерии как результат конфессиональной поляризации населения Африки // Известия Иркутского государственного университета. Серия: Политология. Религиоведение. — 2015. — Т. 13. — С. 109—116.
- Фокина, А. Насилие в современной Нигерии // Российский совет по международным делам. — 2020. — 22 мая