Ніўлакіта
| Ніўлакіта | |
|---|---|
| тувалу Niulakita | |
 | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 0,4 км² |
| Насельніцтва | 35 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 87,5 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 10°45′00″ пд. ш. 179°30′00″ у. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Ціхі акіян |
| Краіна | |
 | |
Ніўлакіта (на мове тувалу Niulakita) - малы рыфавы востраў у складзе астравоў Тувалу на поўдні Ціхага акіяна. Належыць да дзяржавы Тувалу. Агульная плошча - 0,4 км². Насельніцтва - 35 чал. (2002 г.).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Востраў Ніўлакіта, відавочна, быў адкрыты ў 1568 г. іспанскім мараплаўцам Альвара Менданья дэ Нейра. Да 1949 г. заставаўся бязлюдным. У XIX ст. час ад часу наведваўся здабытчыкамі гуана. Дзякуючы маракам на востраве апынулася некалькі кароў, якія напужалі першых перасяленцаў з Ніўтао (1949 г.), дзе такіх жывёл ніколі не было.
Прырода[правіць | правіць зыходнік]
Востраў мае каралавае паходжанне. З'яўляецца самым высокім з усіх астравоў Тувалу. Найвышэйшая кропка - 4,6 м. Па форме нагадвае авал.
Сталых вадацёкаў і крыніц пітной вады няма. Ад старажытнай лагуны засталося некалькі малых вадаёмаў з салёнай вадой.
Клімат трапічны пасатны, вільготны. Востраў знаходзіцца ў зоне ўздзеяння трапічных цыклонаў.
Інфраструктура[правіць | правіць зыходнік]
Маецца 1 паселішча (8 гаспадарак), насельніцтва якога займаецца земляробствам. Галоўная культура - какосавая пальма. З-за рыфаў, якія атачаюць Ніўлакіту, лоў рыбы і падыход марскога транспарту да берага ўскладнены.
На востраве арганізавана 1 пачатковая школа, маецца адміністрацыйны будынак.