Павел Сямёнавіч Хоміч
Павел Сямёнавіч Хоміч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||||
|
|||||||
| Царква | Рымска-каталіцкая царква | ||||||
| Папярэднік | Мішэль Фларан | ||||||
| Пераемнік | пасада скасавана | ||||||
|
|
|||||||
| Дзейнасць | каталіцкі святар | ||||||
| Нараджэнне |
17 кастрычніка 1893 |
||||||
| Смерць |
10 верасня 1942 (48 гадоў) |
||||||
Павел Сямёнавіч Хоміч (17 кастрычніка 1893, Ваўкавыск, Гродзенская губерня, Расійская імперыя — 10 сакавіка 1942, Ленінград, СССР) — рымска-каталіцкі святар, рэлігійны і грамадскі дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху XX стагоддзя, душпастыр.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Бацька, Сямён Фларыянавіч, быў праваслаўным, працаваў служачым у павятовым казначэйстве. Маці, Марыяна Людвікаўна, была каталічкай. У дзяцінстве быў ахрышчаны ў праваслаўе, аднак пасля кастрычніцкага маніфесту 22 кастрычніка 1905 года прыняў каталіцкае веравызнанне. Верагодна, яго продкі па бацьку былі уніятамі.
У 1907—10 гадах вучыўся ў Ваўкавыскім гарадскім чатырохкласным вучылішчы. Скончыў Магілеўскую духоўную каталіцкую семінарыю і Мітрапалітальную духоўную акадэмію ў Петраградзе. У час вучобы наведваў культурна-асветны гурток беларускіх студэнтаў-клерыкаў.
У 1916 годзе быў пасвечаны ў святары. У 1918 годзе магілёўскі архібіскуп Эдвард Роп прызначыў Паўла Хоміча вікарыем на станцыі Вырыцы Царскасельскай чыгункі. Пазней выконваў святарскія абавязкі на Пскоўшчыне. У пачатку 1920-х гадоў — пробашч парафіі Святой Кацярыны ў Ленінградзе. У чэрвені 1923 года стаў пробашчам парафіі Святога Казіміра[1].
Арыштаваны 2 чэрвеня 1926 года. Прыгавораны да 10 гадоў лагераў. Адпраўлены на Салаўкі, дзе заставаўся да ліпеня 1933 года. З 21 ліпеня 1932 да 25 красавіка 1933 года знаходзіўся ў турме АДПУ у Ленінградзе («на Шпалерцы»). Падчас допытаў ад яго патрабавалі адмовіцца ад духоўнага сану. Псіхічна хворы, быў адпраўлены на лесапавал у Карэлію. З 28 чэрвеня 1938 года жыў у ваколіцах Кастрамы. У 1939 годзе нелегальна вярнуўся ў Ленінград.
Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны ў 1941—1942 гадах выконваў абавязкі Апостальскага Адміністратара Ленінграда. Быў адзіным святаром у блакадным горадзе[2]. 1 сакавіка 1942 года быў прыгавораны Ваенным трыбуналам да расстрэлу па абвінавачванню ў арганізацыі падпольных набажэнстваў і антысавецкай агітацыі. Расстраляны 10 сакавіка 1942 года ў Ленінградзе.
У 2003 годзе распачаўся афіцыйны працэс беатыфікацыі святара ў ліку свяшчэннамучаніка.
Зноскі
- ↑ J. Turonek, Chomicz Paweł (1893–1942), w: Garliński J., Turonek J., Białoruski ruch chrześcijański XX w: Słownik biograficzno-bibliograficzny, Warszawa 2003, s. 64, 65
- ↑ Кім быў кс. Павел Хоміч? Да 70-годдзя са дня смерці. — Catholic.by, 10 верасня 2012. (бел.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларускія рэлігійныя дзеячы XX ст.: Жыццярысы, мартыралогія, успаміны / аўтар-укладальнік: Ю. Гарбінскі. — Менск-Мюнхен: Беларускі кнігазбор, 1999. — ISBN 985-6318-65-3
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 2 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003.