Паветраны вінт

Вінт самалёта

Паветраны вінт, прапелер — лопасцевы рухач, які пры вярчэнні вінтавой паверхняй лопасцей стварае цягу за кошт адкідвання паветра назад.

Выкарыстоўваюцца на лятальных апаратах (самалётах, верталётах, дырыжаблях), аэрасанях, глісерах, апаратах на паветранай падушцы і інш.

Бываюць 2-, 3- і 4-лопасцевыя; рэверсіўныя (могуць зменьваць цягу на процілеглую) і флюгерныя (з магчымасцю ўстаноўкі лопасцей па патоку пры адказе рухавіка для папярэджання самавярчэння і росту аэрадынамічнага супраціўлення). Вінт верталёта стварае пераважна падымальную сілу і называецца нясучым.

Ідэю паветранага вінта прапанаваў у 1475 Леанарда да Вінчы. Віхравую тэорыю яго распрацаваў у 1912—18 М. Жукоўскі.

Літаратура

• Паветраны вінт // БЭ ў 18 т. Т. 11. Мн., 2000.