Перайсці да зместу

Рудаміна (Вільнюскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Рудаміна
літ.: Rudamina
Герб
Герб
Касцёл
Касцёл
Краіна
Павет
Раён
Сянюнія
Каардынаты
Першая згадка
1377
Вышыня цэнтра
170 ± 1 м
Насельніцтва
  • 3 713 чал. (2021)
Часавы пояс
Паштовыя індэксы
LT-13031
Рудаміна на карце Літвы
Рудаміна (Вільнюскі раён) (Літва)
Рудаміна (Вільнюскі раён)

Рудаміна́[1][2] (літ.: Rudamina) — вёска ў Вільнюскім раёне Вільнюскага павета Літвы. Цэнтр Рудамінскай сянюніі. Размешчана на рацэ Рудаміна[ru], за 12 км на поўдзень ад Вільнюса. Насельніцтва на 2011 год — 919 чалавек.

Царква-мураўёўка, каля 1900 г.

Вялікае Княства Літоўскае

[правіць | правіць зыходнік]

Першы пісьмовы ўпамін пра Рудаміну датуецца 1377 годам. У 1385 годзе вёска ўвайшла ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства.

У 1592 годзе ў Рудаміне збудавалі касцёл.

Пад уладай Расійскай імперыі

[правіць | правіць зыходнік]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Рудаміна апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.

На 1866 год у Рудаміне было 16 будынкаў. У 1877 годзе тут збудавалі царкву-мураўёўку.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рудаміна абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай I з’езду КП(б) Беларусі яна ўвайшло ў склад Беларускай ССР[3]. У 1920 годзе Рудаміна апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.

З пачаткам Другой сусветнай вайны ў верасні 1939 года ўлады СССР перадалі мястэчка Літве.

  • XIX стагоддзе: 1866 год — 281 чал., з іх 235 каталікоў, 26 праваслаўных і 20 іўдзеяў; 1881 год — 201 чал.[4]
  • XXI стагоддзе: 2011 год — 3921 чал.
  • Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі (1909)
  • Могілкі: каталіцкі, старыя праваслаўныя
  • Царква Святога Мікалая (XVIII ст.), помнік традыцыйнай беларускай драўлянага дойлідства
  • Спаса-Праабражэнская царква (1877; мураўёўка)

Вядомыя асобы

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
  2. у беларускай традыцыі Рудамі́на
  3. 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002.— 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
  4. Krzywicki J. Rudomino // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IX: Poźajście — Ruksze (польск.). — Warszawa, 1888. S. 944.