Субкантынент

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Субкантынент — буйная маса сушы ў складзе якога-небудзь кантынента, якую па гістарычных і геатэктанічных прычынах адрозніваюць ад астатніх зямель «мацярынскага» кантынента.

У выпадках, калі Паўночную і Паўднёвую Амерыку не разглядаюць як самастойныя кантыненты, іх называюць субкантынентамі Амерыканскага кантынента.

У сучаснай практыцы паняцце «субкантынент» ужываецца амаль выключна да Індыйскага субкантыненту. Нягледзячы на тое, што ён геаграфічна ставіцца да Азіі, ён утварае ўласную кантынентальную пліту. З прычыны сутыкнення Індыйскай і Еўразійскай пліты узніклі Гімалайскія горы, якія растуць увысь да нашых дзён. Аналагічны працэс адбываўся і з Апенінскім паўвостравам, які сутыкнуўся з Еўропай, што стала прычынай узнікнення Альпаў, аднак з-за яго невялікіх памераў казаць пра субкантынент не прынята. У залежнасці ад вызначэння Еўропа з’яўляецца субкантынентам Еўразіі. У выніку яе сутыкнення з азіяцкім мацерыком некалькі сотняў мільёнаў гадоў таму паўсталі Уральскія горы, якія на сённяшні дзень ужо па большай частцы эрадыраваны.

У ходзе гісторыі Зямлі кантыненты неаднаразова расколвалася і зноў сутыкаліся адзін з адным. Пры гэтым узнікалі субкантыненты і пасля канчатковага зліцця з іншымі кантынентамі зноў знікалі.