Перайсці да зместу

Сфінгаліпіды

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Сфінгаліпі́ды[1] — клас складаных ліпідаў.

Структурнымі кампанентамі сфінгаліпідаў з’яўляюцца сфінгазінавыя асновы — сфінгазін, яго аналагі і гамолагі. Сфінгаліпіды пашыраны ў раслінных і жывёльных тканках, асабліва ў нервовых. Маюцца ў мілеінавай абалонцы мякацевых нерваў, мембранах эрытрацытаў, клетак печані, селязёнкі і іншых органаў. Ва ўсіх прыродных сфінгаліпідах сфінгазінавая аснова ацыліравана па амінагрупе астаткам вышэйшай тлустай кіслаты (напрыклад, стэарынавай). У сфінгаліпідах, у складзе якіх маецца фосфар, першасны гідраксід замяшчаецца астаткам фосфарнай кіслаты (напрыклад, у сфінгаміелінах).

Пры парушэнні абмену сфінгаліпідаў, яны назапашваюцца ў мозгу, печані, селязёнцы і выклікаюць захворванні (сфінгаліпідозы).

Сфінгаліпіды выкарыстоўваюцца ў навуковых даследаваннях і медыцыне[2].

  1. БелЭн 2002.
  2. Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.