Сцяпан Іларыёнавіч Іларыёнаў

Сцяпан Іларыёнавіч Іларыёнаў
Сцяпан Іларыёнавіч Іларыёнаў
Дата нараджэння	21 лістапада (4 снежня) 1904
Месца нараджэння	Кіўсерт-Янішава[d], Ядрынскі павет[d], Казанская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	27 чэрвеня 1944 (39 гадоў)
Месца смерці	Бешанковіцкі раён, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Брацкая магіла (Галыні);
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Званне	яфрэйтар
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні

Міхаіл Ціханавіч Кузняцоў (нар. 4 снежня 1904, в. Кіўсерт-Янішава Вурнарскага раёна — 27 чэрвеня 1944, Бешанковіцкі раён) — Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пасля службы ў арміі, быў дэмабілізаваны і жыў у роднай вёсцы, дзе ўдзельнічаў у стварэнні калгаса. З 1936 года пераехаў у в. Бурсак Ібрэсінскага раёна. У 1941 годзе зноў прызваны ў армію, з сакавіка 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Двойчы быў паранены. У чэрвені 1944 года гвардыі яфрэйтар Сцяпан Іларыёнаў быў стралком 158-га гвардзейскага стралковага палка 51-й гвардзейскай стралковай дывізіі 6-й гвардзейскай арміі першага Прыбалтыйскага фронту. 25 чэрвеня 1944 года пад варожым агнём Сцяпан Іларыёнавіч адным з першых пераправіўся цераз Заходнюю Дзвіну ў раёне в. Балбечча Бешанковіцкага раёна і прыняў актыўны ўдзел у баях за плацдарм.

Узначаліўшы групу байцоў, павёў іх у атаку. Праціўнік быў выбіты з траншэі, а кулямётная кропка — знішчана. Дзякуючы дзеянням групы рота Іларыёнава здолела вызваліць в. Залужжа і забяспечыць спрыяльныя ўмовы для пераправы ўсяго палка. У баі Іларыёнаў атрымаў раненні, але працягваў змагацца. Ён памёр у шпіталі 27 чэрвеня 1944-га ад атрыманых раненняў, пахаваны ў брацкай магіле вёскі Галыні^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 22 ліпеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі яфрэйтар Сцяпан Іларыёнаў пасмяротна быў удастоены высокага звання — Герой Савецкага Саюза.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У яго гонар названа вуліца і помнік у Вурнарах. 22 ліпеня 2015 года у в. Кіўсерт-Янішава быў усталяваны памятны камень^[2].

Зноскі

↑ ПОМНІКІ ГІСТОРЫІ (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2020. Праверана 30 сакавіка 2020.
↑ У Бешанковічах прымалі дэлегацыю Чувашскай Рэспублікі Архівавана 28 кастрычніка 2021.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.

[1] ПОМНІКІ ГІСТОРЫІ (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2020. Праверана 30 сакавіка 2020.

[2] У Бешанковічах прымалі дэлегацыю Чувашскай Рэспублікі Архівавана 28 кастрычніка 2021.

[1]

[2]