Тадэвуш Кантар

Тадэвуш Кантар
польск.: Tadeusz Kantor
Дата нараджэння	6 красавіка 1915(1915-04-06)[…]
Месца нараджэння	Веляполе Скшыньске[d], Гміна Веляполе Скшыньске, Польшча
Дата смерці	8 снежня 1990(1990-12-08)[…] (75 гадоў)
Месца смерці	Кракаў, Кракаўскае гарадское ваяводства, Польшча
Месца пахавання	Ракавіцкія могілкі
Грамадзянства	Польшча
Бацька	Marian Kantor[d]
Жонка	Ewa Krakowska[d] і Maria Stangret-Kantor[d]
Дзеці	Dorota Krakowska[d]
Род дзейнасці	мастак, тэатральны рэжысёр, скульптар, сцэнограф, дзеяч выяўленчага мастацтва
Вучоба	Кракаўская акадэмія мастацтваў
Уплыў на	Igor Mitoraj[d]
Узнагароды	Stanisław Ignacy Witkiewicz Award[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тадэвуш Кантар (польск.: Tadeusz Kantor; 6 красавіка 1915, Велёполе-Скшыньске, Гміна Велёполе-Скшыньске — 8 снежня 1990, Кракаў) — польскі тэатральны рэжысёр, жывапісец, графік, сцэнограф.

Біяграфія

У 1939 годзе скончыў Кракаўскую мастацкую акадэмію. У 1942—1944 гадах ва ўмовах акупацыі арганізаваў падпольны Незалежны тэатр, дзе ставіў п’есы Ю. Славацкага і С. Выспяньскага. У 1955 з групай аднадумцаў стварыў у Кракаве эксперыментальны тэатр-майстэрню «Крыка-2» (у пачатку 30-х гадоў тут дзейнічаў авангардны тэатр «Крыка»), на сцэне якога былі ажыццёўлены яго галоўныя, праслаўленыя па ўсім свеце пастаноўкі: «Памерлы клас» («Umarła klasa») (1975), «Велёполе, Велёполе» (1980), «Няхай згінуць артысты» (1985), «Я сюды ўжо ніколі не вярнуся» (1988), «Сёння мой дзень нараджэння» (пасмяротная прэм’ера 1991). У 1980 стварыў творчы архіў-музей «Крыкатэка», які па сённяшні дзень збірае, выдае і распаўсюджвае матэрыялы, звязаныя з жыццём і творчасцю рэжысёра, дзейнасцю яго тэатра.