Танец жывата

Танец жывата, або бэ́ліданс^[1] — еўрапейская назва адмысловай танцавальнай тэхнікі, распаўсюджанай на Блізкім Усходзе і ў большасці арабскіх краін. Назва «танец жывата» з'явілася ў канцы 19 стагоддзя ў Францыі, арабы жа завуць танец жывата Raqs Sharqi, гэта значыць «усходні танец».

Геаграфія танца

Танец жывата ўключае ў сябе мноства розных школ, такіх, напрыклад, як Егіпецкая, Ліванская, Турэцкая і інш.

Асаблівасці танца

Адна з характэрных рыс гэтага выгляду танцавальнага мастацтва — тое, што абсалютна ўсё рухі выконваюцца ізалявана адзін ад аднаго, што трэніруе каардынацыю танцоркі. Акрамя таго, нельга адмаўляць карысны ўплыў танца жывата на здароўе жанчыны. Асаблівасць танца жывата — у яго пластычнасці, што і дае падобны эфект.

Важным кампанентам танца жывата з'яўляецца яго псіхалагічны складнік. Падчас заняткаў здымаюцца стрэс і напруга, паляпшаецца настрой, жанчына вучыцца лепш разумець сваё цела.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Танец жывата
http://arabian-skyfly.narod.ru - бібліятэка арабскай музыкі, неабходнай пры вывучэнні танца жывата

↑ Слоўнік беларускай мовы / Нац. акад. навук Беларусі, Ін-т мовы і літ. імя Я. Коласа і Я. Купалы; ўклад. Н. П. Еўсіевіч [і інш]; навук. рэд. А. А. Лукашанец, В. П. Русак.. — Мінск: Беларус. навука, 2012. — 916 с. — ISBN 978-985-08-1365-7.

[1] Слоўнік беларускай мовы / Нац. акад. навук Беларусі, Ін-т мовы і літ. імя Я. Коласа і Я. Купалы; ўклад. Н. П. Еўсіевіч [і інш]; навук. рэд. А. А. Лукашанец, В. П. Русак.. — Мінск: Беларус. навука, 2012. — 916 с. — ISBN 978-985-08-1365-7.

[1]