Велічыня ўюрка адпавядае велічыні вераб’я. Маса 19-25 г. У зімовы час ва ўюрка-самца галава, шыя і пярэдняя частка спіны афарбаваныя ў карычнева-шэры колер. Улетку яны становяцца чорнымі. Грудзі круглы год аранжавага колеру. На кончыку хваста ва ўюрка белае апярэнне. У самак нашмат больш сціплая расфарбоўка. У іх карычняватая галава з цёмнымі палоскамі на верхняй частцы. Карычневай з’яўляецца і спіна, а грудзі менш яркага аранжавага колеру, чым у самца.
Песня — нягучнае скрыпучае шчабятанне, сканчаецца рэзкім «чжжж», крык — працяглае «кеўк», у палёце — рэзкае «чы-чы» або «вжяя».
Тайговы від, гняздуецца ў іглічных лясах. На поўначы арэалу дасягае паўднёвай тундры, на поўдні імкнецца ў вышыні, да мяжы бярозавага крывалессяна вышыні 3000 м, асобныя ізаляваныя месцы гнездавання існуюць у зоне змешаных лясоў, у лесастэпе.
У Еўропе гнездавую папуляцыю ацэньваюць у 13-22 млн пар і 39-66 млн асобін[1]. Улічваючы, што ў Еўропе размешчана 25-49% плошчы гнездавога арэалу, папярэдняя адзнака агульнай колькасці віду складае 79-264 млн асобін[2].
На месцы гнездавання прылятае ў другой палове сакавіка — першай палове красавіка.
Гняздо размяшчае на дрэвах на вышыні 2-5 м. Гняздо больш масіўнае і больш друзлае, чым у берасцянкі. Сценкі гнязда шчыльныя і адносна тоўстыя, зробленыя з травяністых сцеблаў і моху, звонку пакрытыя лішайнікамі і кавалачкамі бяросты. Латок высланы поўсцю, пер’ем і раслінным пухам. Кладка складаецца з 5-7, часцей за 6 яек, падобных яйкам берасцянкі (Fringilla coelebs), але маюць больш зялёны асноўны фон, малюнак больш дробны і бледны. Памеры яек: 17-22 х 14-15 мм.
Вылет з месцаў гнездавання адзначаецца ў верасні — першай палове кастрычніка.
Яшчэ ў XIX стагоддзі ў Заходняй Еўропе юркоў часам лавілі дзеля «смачнага, некалькі ялкавага» мяса[3].
Зноскі
↑BirdLife International. Birds in Europe: population estimates, trends and conservation status. — Cambridge, UK: BirdLife International, 2004. — 374 pp. (BirdLife Conservation Series No. 12).
↑Холодковский Н.А., Силантьев А.А. Птицы Европы. Практическая орнитология с атласом европейских птиц. Часть II. — СПБ: Издание А.Ф. Девриена, 1901. — С. 312. — 608 с.